Vengeance Of Mine (Isla Del Fuego Series 1)

Kabanata 12

"Akala ko umalis kana. San ka natulog?" Tanong ko sa nakatalikod na si Vandros.

Tinitigan nya muna ako at ngumiti. "Dito ako natulog last night. I told you, dito ako matutulog diba?" Sagot nya.

Ang conyo naman ng lalaking ito. Napangiti ako sa sagot nya kaya umupo ako sa upuan habang tinitingnan syang nag luluto.

Ang  swerte naman naman ng mapapangasawa neto. For sure, ganito rin ang gagawin. Yung dika pa nagising may ulam na. May susuotin kana, naka handa na ang lahat. Kung sino man ang babae na 'yon, ang swerte nya.

Kumuha sya ng dalawang plato at nilagay iyong isa sa harap ko at ang isa naman ay sa kabilang side.

"What do you want? I dont know your favorate food yet." At napakamot sya sa ulo nya.

Funny, he knows me by my personal info only but not my hobbies. Medyo matagal na kaming nagkakasama pero di nya alam 'yon.

I felt something on my chest. Feels like, someone stabbing me using hundreds of needles. I smiled. Okay lang. Hindi para sakin 'tong tao nato. Kasi sa kahit sa mga simpleng bagay di nya alam.

"Wala. Nawalan ako ng ganang kumain." Ngumiti ako.

Nawala na ako. Nawalan na ako ng gana. Bat ang sakit lang? Tsaka, iba ang nararamdam ko sa araw na ito. Masakit rin. Literal na sumakit yung dibdib ko.

Pumikit ako at dahan dahan hinimas ang dibdib ko.

Naramdaman ko ang kakaibang titig ni Vandros saakin at lumapit sya.

"Are you okay? May masakit ba?" Sabay hawak nya sakin gamit ang mainit nyang mga palad.

"Lumayo ka muna, Van." Hingal kung sabi.

Naramdaman kung medyo sumikip na yung dibdib ko kaya pinalayo kuna sya.  Walang tutulong saakin. Problema ko'to at ako ang maghahanap ng solusyon kung pano ko magamot ang sarili ko. Walang pweding kumawawa sakin kahit si mama ko pa.

"What?" Takhang tanong nya. Di nya parin ako naintindihan.

Ayoko na mag salita baka ano pa masabi ko sa kanya habang naninikip 'tong dibdib ko.

Kaya imbes na tulong ang masabi ko, biglang bumuka ang bibig ko at napasabi nalang na "Out!"

Kumuha ng upuan si Vandros at umupo sa harapan ko. Dahan dahan nyang inangat ang mukha ko at bumuntong hininga. Don't give me that look Vandros! Baka diko mapigalan sarili ko sa'yo.

Hinimas nya ang mukha ko at naramdaman ko agad na lahat ng dugo ko umangat sa mukha ko. Nawala lahat ng dugo ko sa katawan at lumipat sa mukha ko. Ano ba, Lauvette! Mamatay kana dahil sa sakit mo ganyan pa titig mo kay Vandros. Nagiging malandi kana talaga.

"Galit ka? May nagawa ba akung mali, Hmm, baby?" Malambing nyang sabi.

Inangat nya ang mukha ko sa mga mata nya. Desires and love.  Yan ang nakikita ko. How could this man? Ang lakas ng dating nya saakin. Kahit nasasaktan ako sa sakit ko, nagagawa nya parin tong mga bagay nato na parang wala lang. Pano nya ako natitigan na parang isang mamahaling bagay na kahit sarili ko, hindi ko maituring na ganun?

Lumakbay ang kamay nya sa mukha ko at hindi nilihis ang tingin sa mga mata ko. Nangingig ang kamay nya at dahan dahan nya itong hinaplos sa mapulang mata.

"Your eyes can't lie. I know your mad 'cause I don't even know your favorate stuffs in life. Sorry, Mi Amore. My bad." Malambing nyang sabi at hinalikan ang noo ko.

Napapikit ako. Biglang nawala yung sakit na nararamdam ko sa dibdib ko.

"I want to know the things you really love. I want to know every inch of you. Hindi pa enough saakin yung personal info mo lang. Believed me, Vette, gustong gusto ko. Pero minsan hindi ako binibigyan ng pagkakataon na matanong ko 'yon sayo kasi natatakot ako. Pinangunahan ako ng takot ko." Sabi nya na hindi parin maalis yung mata saaking mga mata.