| YETİŞKİN İÇERİKLİDİR. |
Takıntı, bağlılık, tutku, şehvet, ihtiras ve aşk...
Bay Midnight bunlardan fazlasıydı.
Belki bir şeytan, belki de bir canavar...
O; Rosa'yı yakıp kül etmeye yemin etmiş kör kütük âşığı, hayranı ve tek sevgilisiydi.
Ancak g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar dilerim. ♥️
(Medyadaki şarkıyı bölümü okurken mutlaka dinleyin. Tam bizim kitabımıza göre, çıldırıyorum. 🥹)
***
''Eski bir inanışa göre: Her iç çekişte kalp bir damla kan kaybedermiş.''
William Shakespeare
***
Kim olduğunu bilmediğim ve aslında çok da umursamadığım Bay Midnight'la buluşmak için gönderdiği araca doğru ilerlerken beni bekleyen adamlarına korku dolu gözlerle bakıyordum. İki gün önce olduğu gibi simsiyah üç araç kapımın önünde park edilmişti. Elimde taşıdığım karton çantanın iplerini sıkı sıkı tutarken bahçe kapım, adını hatırlamadığım o iri korumaların biri tarafından açıldı. Alışık olmadığım bu hareket gözlerimi büyütmeme neden oldu. Pekâlâ buna alışabilirdim.
''İyi geceler, Bayan Williams.''
Korumanın açtığı bahçe kapısından temkinli adımlarla geçerken kendimden beklemediğim kadar kibar bir sesle, ''Size de iyi akşamlar.'' dedim.
Öne doğru birkaç adım daha atarak araca binmem için bekleyen diğer korumaya göz ucuyla baktım. Kapıyı açmadan öylece dururken tek kelime etmiyordu. Bu adamların ikisi de ifadesiz, sert bir yüze sahipti. Konuşmadan, taş kesmiş ifadeleriyle önümde durdukları için de gergindim. Önemsemeyip araca yaklaşacağım sırada korumanın sesiyle olduğum yerde durakladım.
''Bayan Williams,'' diyerek biraz önümde, belli bir mesafede duran koruma elindeki siyah dikdörtgen kutuyu birden uzatınca bakışlarım yeni bileylenmiş bir bıçak kadar keskindi. Gözlerimi kutudan çekerek korumaya çevirdiğimde bana doğrudan bakmadığını işte o zaman fark ettim. ''Araca binmeden önce gözlerinizi bağlamanız gerekiyor. Efendimizin kuralını biliyorsunuz.''
''Şimdiden mi?'' Etrafıma aceleyle bakarken mahalledeki komşuların beni görecek olma ihtimaliyle çekinmiştim. İşaret parmağımla aracı gösterip, ''Arabadayken bağlasam olmaz mı?'' dedim. Kaçamak bakışlarım yeniden yan yana gelen iki iri yarı adamı bulunca korkuyla yutkundum. Hakkımda daha fazla söylenti çıksın istemiyordum. İşaret parmağımı indirerek sıkıntıyla iç geçirdim. ''Komşulardan biri görebilir,'' dedim ve onlara kendimi açıklamaya çalıştım. ''Burada yaşadığımı biliyorsunuz, eğer gören biri olursa...'' Gözlerim bağlı bir şekilde bir grup adamla arabaya binip uzaklaştığımı gören her kim olursa, ertesi gün kapıma dayanabilirdi. Tanrı aşkına, zaten etiketli olan bir genç kadının evine bunu gördükten sonra kim şansını denemek için gitmezdi? ''Başım belaya girer, bu hiç hoş olmaz.''
''Efendimiz, sizi bizzat almaya geldi, Bayan Williams. Gözlerinizi şimdi bağlamanız gerekiyor. Ancak endişe etmeyin, sizi kimsenin görmemesi için önlem alacağız.''
