Hayallerimle Yaşıyorum❤

20-Üzecekler Bizi

Bak, burası kalbim
Yaksan da döksen de
Orası senin yerin...

Kapıdan çıktım ve sınıfa girdim. Tedirginliğim yüzümden anlaşılabiliyordu. Caner de anlamış olacak ki

"Tedirgin gibisin, ne oldu Biriciğim"

Ne diyecektim. Caner, Berkay beni tehdit etti ayrılmamızı istiyor yoksa ailemize söyleyecek bizim sevgili olduğumuzu, sizin aileniz, bizim ailemiz dağılacak. Üzecekler bizi, çok üzecekler.

"Yok bişey Caner!"dedim. Sanırım biraz sert olmuştu ama gerçekten çaresizdim. Onu kendimden soğutmalı mıydım? Kızlara danışmak aklıma geldi. Bugün ikizler çıkma teklif edeceklerdi.

"Peki"dedi, kırılmıştı sanırım. Haklıydı ben olsam ben de kırılırdım.

Yerime oturdum ve derslerin geçmesini izledim.

Son tenefüste kızlarla dışarı çıktık. Bi' şekilde onları sahile götürmeliydik. Bu konuyu da bu tenefüs halletmeliydim.

"Kızlar, malum bu aralar sürekli Canerle eve geç geldiğimiz için annemgil şüphelenir gibi oluyor bu yüzden bugün sahile bizimle siz de gelin olur mu?"

Hazal-"Başka işimiz olmadığına göre"

Hilal-"Elbette geliriz"

"Tamamdır o zaman"

Son derste bitmişti. Kızları da almış Tuncer abinin arabasına binmiş sahile gidiyorduk.

Moralim bozuktu. Kim olsa böyle hissederdi değil mi ama? Yolu izliyordum. Yıkılmak üzereydi hayallerim, belki hayatım. Sevenleri ayırırlar mıydı ki? Günah değil miydi? Ya Caner'in ailesi? Onlara ne olacak? Ne iş bulacaklar? Belki Caner işe gitmek için ders çalışmaya vakit bulamaz, geleceğini mahvedersem? Ama o benim için ölmez miydi ki? Hani ayrılmayacaktık, evlenecektik, çocuklarımız olacaktı boy boy? Ne oldu basit miydi bu kadar? Ayrılsak, unutamam, unutamaz. Biz bizken mutluyuz. Ayrı ayrı değil.

Sahile varmıştık arabadan indik ve beylerin söylediği mekana doğru ilerlemeye başladık. Kızları deniz manzaralı bir yere oturttuk ve "Biz gidiyoruz kızlar baş başa kalalım" dedik ve oradan ayrıldık.

Köşede bir yere oturduk ve onları izlemeye koyulduk. Caner hissetmişti tedirgin olduğumu. Sürekli soru soruyordu, geçiştiriyordum. Belki de son kez baş başa kalacaktık.

"Biriciğim"

"Efendim"dedim duygusuz bir şekilde, soğutmalıydım onu kendimden, başka şansım mı vardı sanki?

"Sana böyle bir teklif sunamadığım için özür dilerim"

"Önemli değil"kuzum, bitanem, hayatımın anlamı beni sevmen yeter demek isterdim ama diyemedim.

O sırada Ayberk ve Canberk başka kızların yanına oturdular, sanırım şaka yapacaklardı. En azından öyle olmasını diledim. Kötü bitmemesini umarak izlemeye başladık.

Bizim kızlar onları görmüşlerdi. Sinir küpüne döndüklerini hissediyorduk.

İlk ayağa kalkan Hazal oldu. Hızlı adımlarla yanlarına gitti. Sinirden kıpkırmızı olmuştu. Hilal de onu durdurmak için koştu ama yetişemedi. Hazal kızlardan birinin saçlarını eline dolamıştı çoktan