Hayallerimle Yaşıyorum❤

26-Benim Bir Fikrim Var 😊

###Canerden###

O günden sonra 2 hafta geçmişti. Günlerimiz monotondu. Ya da Biricik öyle sanıyordu.

Artık parti davetiyeleri dağıtılmıştı, herkesin haberi vardı. Bu yüzden Zeynep ablayla konuşmak için evden çıktım. Kalbim hızla atıyordu, doğum günü için başka bir planlarının olmamasını umarak kapıyı çaldım. Kapıyı annem açmıştı. "Zeynep abla nerede" diye sordum. Beni oturma odasına yönlendirdi. Zeynep abla karnındaki bebeği okşuyordu. Beni farketmemişti. Çok sevimliydi. Beni gördükten sonra,

"Hoşgeldin Canercim, kusura bakma seni farketmedim"dedi nazik sesiyle.

"Olsun ablacım, ben seninle önemli bir şey konuşacaktım...Tabii müsaitsen"diye ekledim. Endişelenmişti. Merakı gözünden okunuyordu.

"Müsaitim oğlum gel otur" yanına oturdum ve derin bir nefes aldım.

"Biricik nerede?"diye sordum Biriciğin duymaması gerekiyormuş gibi sessizce.

"Uyuyor"dedi o da sessizce ve ekledi "Neden sordun?"

"Ona sürpriz yapmak istiyorum da duymaması lazım?"

"Ne sürprizi?"

"Doğum günü sürprizi, onun doğum gününü kutlayacak mısınız?"diye sordum heyecanla. Unutmuştu sanırım çünkü üzülmüştü. Bunu halinden anlayabilmek zor değildi.

"Hatırlattığın iyi oldu. Heyecandan unutmuştum. Bak çok üzüldüm şu an, nasıl unuttuysak"dedi ve gözleri doldu. Hamile olduğu için duygusaldı.

"Üzülme ablacım benim bi' fikrim var"dedim heyecanla

"Gerçekten mi?"dedi sırtımı sıvazlarken. Gözleri parlamıştı.

"Evet, o gün ben partinin bitmesine yakın onu oyalamak için götüreceğim siz de o sırada bahçeyi süslersiniz. Gelince de sürpriz yaparız güzel olmaz mı?"

"Olur Canercim de Biricik seninle gelir mi acaba?"

"O iş bende Zeynep abla"dedim ve göz kırptım. Hafifçe tebessüm etti. Sevgilim değil mi? Gelir tabii.

"O zaman ben pastayı falan seçeyim o güne hazır olsun."dedim.

"Zahmet etme oğlum, biz hazırlarız. Senin düşünmen yeter."

"Yok ablacım, bu günü özel olarak ben düzenlemek istiyorum. Tabi sakıncası yoksa."

"Peki kuzum ama yardıma ihtiyacın olursa bize haber et."

"Sağolun, teşekkür ederim"dedim ve evlerinden çıktım.

Güzel bir hediye yapmam gerekiyordu. Tavana bakarken bunu düşünüyordum. Aslında tavana bakarak bulduğum fikirler pek iç açıcı olmuyordu ama yapacak bir şey yoktu. Biraz daha tavanla bakıştıktan sonra balkona çıktım belki temiz hava ve Biriciği görebilme ihtimali mükemmel zekamı ortaya çıkarırdı.

Tahmin ettiğim gibi Biricik de balkondaydı, el salladım o da el salladı ve gülümsedi. Biraz bakıştıktan sonra içeri girdim. Aklıma bir fikir gelmişti ama emin değildim. Dolabımı biraz karıştırdım ve günlüğümü buldum. Küçükken her anımı yazardım veya çizerdim.