Hayallerimle Yaşıyorum❤

21 - Bir İyi Bir De Kötü Haber

"Yarim değil idin
Ama yaram idin"

Yeni bir güne daha merhaba demiştim. Mutlu muydum? Hayır değildim. Sevdiğimi kendi ellerimle kaybedecektim. Berkay'a lanetler savurarak yatağımdan kalktım.

Canerime söylesem anlar mıydı? Bilmiyor ve korkuyordum.

Çaresizlik buydu işte elinden hiçbir şey gelmezdi.

O günü de sağ salim bitirdiğimi sanıyordum ancak bir mesaj geldi.

Numarası kayıtlıydı.

Berkay😑: Sana 1 hafta süre, ayrılmazsan...

Berkay😑: Kötü olur

Başka şansım yoktu sanırım. Bir şerefsiz yüzünden sevdiceğimden olacaktım. İstemiyordum ki ben onu. Ben Canerimle mutluydum. Onu seviyordum.

Çok yorulmuştum, her yönden. Aklım durmuştu, en büyük destekçim olan hayallerim uçmuştu. Kalbim gerçekten acıyordu. Yorgunluğun da etkisiye derin düşüncelerle tekrar uykuya daldım.

"Caner duuur!"diye bağırıyordum. Uçurumun ucundaydı, intihar etmek üzereydi. "Böyle olsun istemezdim Caner" hayır, hayır, hayır. Ben onsuz yaşayamazdım. Ben onsuz olamazdım.

"Seni seviyorum Biriciğim" tam atlayacağı sırada beline ellerimi doladım. "O zaman ölümümüz de birlikte olsun" diye bağırdım ve ellerimi ona iyice doladım. Sıcacık ellerim onu etkisi altına almış gibiydi. En azından öyle umuyordum.

"Neden ayrılıyoruz, benimle ölmeye bile razıysan?"dedi, gayet de haklıydı. Nasıl olsa son raddeye gelmişti, intihar etmek üzereydi. Daha fazla batamayacağımı anladım ve son itirafımı da yaptım.

"Berkay beni tehdit etti, ayrılmazsan bütün aile duyar ilişkinizi dedi Canerim, sana da söylememi tembih etti yoksa kötü şeyler olur dedi, çok korktum Caner. Sana bir şey olacak diye korktum."

"Biriciğim ailem duysa ne olacak ben sensiz yaşadığım sürece yaşamamış olacağım bunu bilmiyor musun" haklıydı sanırım. Aşktı bu, engelleyememiştik. Ailemiz duyarsa en fazla ne olabilirdi ki? Caneri zor duruma sokmak istememiştim ama şu anda olabilecek en zor durumdaydı. Benim için hayatından vazgeçmek üzereydi. İzin vermemeliydim.

"Haklısın Caner...özür dilerim. Ben seni ve aileni çok seviyorum. Sadece, sadece aileler öğrenirse zor durumda kalırsınız diye sakladım, beni affet!"

O anda gözlerimin önü karardı. Büyük bir çarpıntıyla uyandım. Fiziksel ve ruhsal olarak acı çekiyordum. Ki büyük ihtimalle Caner benden de kötüydü. Hayatımı gereksiz biri için mahvedemezdim ama yapacak başka bir şey bulamamıştım, çaresizdim...

Gözlerimi açtığımda yatağımda olduğumu farketmiştim, bu kabus beni çok etkilemişti.

Kabusun şokunu atlatmak için yatağımın yanındaki küçük sehpanın üzerinden su dolu bardağı aldım ve içtim. Kendime gelememiştim ama gene de rahatlamıştım. Ayağa kalktım ve küçük balkonuma çıktım. Serin hava yüzüme çarpıyordu ve saçlarımı savuruyordu. Umrumda değildi. Tek düşündüğüm Canerdi. İçimden keşke o da balkona çıksa diye dua ederken karşımdaki minik evin balkon kapısı açıldı ve Canerle göz göze geldik. Utanıyordum ona yapmak zorunda olduklarım için. Kısa bir bakış attım ve aceleyle içeri girdim.