ZÂLİM: Kötü Adam

BÖLÜM: 3 "Tatil Süsü"

"Sana ruh üflediğinde bir kadının karnındasın, ağladığında bir kadının kucağındasın, aşık olduğunda bir kadının kalbindesin. Ona güzel davran."
(Alıntı)

Medya | Beth Crowley - Warrior| 🎶

KEYİFLİ OKUMALAR.

O... burdaydı. Ağır ağır ve sessizce bizim kaldığımız pansiyonun merdivenlerini çıkıyordu. Avına yaklaşan bir aslan gibi sinsice merdivenleri çıktı ve odama girdi. Daha ne olduğunu anlamadan koca elleri ağzımı kapamıştı.

Ağzımdaki ellerin baskısıyla uykudan korkuyla açılan gözlerim loş odada beyaz tenli geriye yatırılmış saçlarından bir kaç tutamı anlına düşmüş, sinirden kararmış gözleriyle gözlerime dehşetle bakan Yaman'daydı. Onu görünce can havliyle, defalarca debelenip kurtulmaya çalışsamda beni hiçbir şekilde bırakmamıştı. Sonunda beni kucağına aldığında, aklıma ilk gelen annemler olmuştu.

Onlar nerdeydi?

Bu câni adam onları öldürebilirdi... göz yaşlarım yanaklarımı ıslatırken, O kolları arasındaki benle odadan çıkmıştı bile. Yanımdaki odanın kapısı aniden açılınca, başımı hızla o yöne doğru çevirdim ve annem ve babamın bize doğru bakan korku dolu gözleriyle karşılaştım. Bir bana, birde Yaman denilen vahşiye bakıyordu. Babam, yaşananları çabuk kavramış ve tam atılıp beni onun kollarından kurtaracağı an, adi herif babama tek eliyle hızla belinden çıkardığı silahla iki el ateş etti... Gözlerim kocaman açılıp, ağzımdan çok güçlü bir çığlık yükselmişti. Fakat kimse kılını kıpırdatmadan yaşananları ve babamın yerde yatan cansız bedenini seyretmeye devam etmişti.

Aman Allah'ım! Biri bir şey yapsın babam ölüyordu!...

Annem kendini ağlayarak yere atıp babamın yanında diz çöktü. Babamın başını dizlerine koyup hunharca ağlarken, ani bir hamleyle kendimi Yaman'nın, kucağından kurtarıp babamın yamacına vardm. Yere diz çöküp babama sarılarak ağladığım sırada annem ayağa kalkıp Yaman yabanisinin yanına gidip iki yakasından tutup onu sarsmaya başladı. Ama bunun onun koca cüssesine bir etkisi olmuyor muydu? Hayır. Elindeki silahı bu kez anneme doğru tuttuğunda, adete uyuşmuş gibi hiçbir şey yapmadan sadece anneme uzatılmış silaha bakıyordum.

Silah aniden ateş alınca kurşun annemin kalbinin yakınına isabet etmiş, annem acılar içinde yere yığılmıştı. Bedenim karıncalanmaya daha sonra gördüklerimin şokuyla titremeye başladığında, ne yapacağımı bilemiyordum.

Verebildiğim tek tepki ağlamaktı. Ve ben ise bu tepkiyi durmaksızın ağlıyarak sonuna kadar kullanıyordum. Öyleki gözyaşlarım yanaklarımı yüzümü yıkamışcasına ıslatmıştı. Anneme ulaşmak ona sarılmak istiyordum ama bir nevi transa girmiş olduğumdan sadece öylece oturmuş korkuyla yanımda duran iki cansız bedene bakınıyordum. Yaman, yanıma yaklaşıp kolumu tutmuş ve beni pansiyonun çıkışına doğru sürüklemeye başladığında, gözlerim hâlâ anne babamın kanlar içersinde yatan cesetleri üzerindeydi...

Ter içinde yataktan uyandığımda saate baktım. 04.12'ydi. Yaman vahşisinin, bana verdiği 2 gün bitmişti. Fakat benim bu gördüğüm rüyadan sonra korkuyu iliklerime kadar hissediyordum. Bu ise dakikalarca yerimde titrememe sebebiyet veriyordu.

Titremem henüz tam anlamıyla geçmiş değildi. Bu rüya bir uyarı olabilir miydi? Göz yaşlarım yüzümdeki tere karışıyordu. Yataktan çıkıp pansiyonun camından aşağıya baktım. Onun adamlarını ve arabalarını görebilir miyim? diye ama çok şükür ki kimse yoktu.

Allah'ım şimdi ne olacak?
Ben hep korkuyla mı yaşayacağım? Annemlerle nereye kadar kaçabiliriz ki? Bu düşünceler daha çok ağlamama sebep olmaktan başka bir işe yaramıyordu.