Hissettiğim tek şeydi hissizlik.
Bir cehennemin içinde olduğum kesindi.
Çünkü O, kesinlikle bir iblisti.
Ben, hayat denilen bu korku filminin kurbanı;
O ise canavarıydı.
Onun hayatı gizemli bir kara kutudan faksızdı.
Ve benim, ne yazık ki onun şe...
"Dünyanın yarısını kadınlar oluşturur. Diğer yarısınıda kadınlar yetiştirir." (Alıntı)
Medya |Yaman Sarar| & | Gripin Hayat Mars Etti|🎶
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KEYİFLİ OKUMALAR...
Bu saray görünümlü zindana geldiğim günden beridir anne babamı kaybettiğim için her şeyimi kaybettiğime inanıyordum. Fakat çok yanılmışım aslında benim henüz farkına varmadığım ama Yaman'ın çok iyi bildiği değerli bir değil, iki yok oluş noktam varmış ve ben dün geceden sonra onlarıda Yaman'dan koruyamadan kaybetmiştim.
Önceki gibi olsa Yaman'a her şeyimi aldığı gibi canımıda alması için yalvarırdım. Çünkü benim artık; bir annem, babam, yuvam ve özgülüğüm yoktu. Ama artık bunların yanında Umudum ve Namusum' da yoktu.O zalim adam, bana ait olanları elimden bir kez daha asla sahip olamayacağım bir zamana dek almıştı.
Bedenim sanki içi doldurulmuş bir peluş oyuncak gibiydi. Kimse dokunmadan oynamadan hareket etmiyor. Duygulara karşılık veremiyordum. Çünkü bugünden sonra nasıl hissetmem gerektiğini bilmiyordum. Artık şimdi gerçekten canımdan başka hiçbir şeyimin ve hiçkimsemin kalmadığını söyleyebilirdim.
Dün gece yaşadıklarım istemsizce gözlerimde canlandı yeniden. Gözlerimi açtığımdan beridir bu kaçıncı canlanışıydı hiç bilmiyorum.
Ona yalvarışlarım...
döktüğüm onca göz yaşı...
ve bağırışlarım...
Peki bunlardan hangisi onu durdurabilmişti?... aksine, hiçbiri!
Her canım yandığında ya da yediğim her dayakta dudaklarımdan kaçan feryatlarım; onun dudaklarında adi bir gülümsemeye müessir olurken ben aslında, o sahnelere bir yandan gözlerimle şahitlik yapmış, diğer yandan kendi acılarımın seyircisi olmaya mahkûm tutulmuştum. O, kulakları duymayan Azrail (aleyhisselam) gibiydi...
Azrail (a.s)'ın Yaman gibi bir pislikten tabii ki çok büyük farkları vardı. Mesela; Azrail (a.s.)bir melekti. Yaman ise bir şeytan. Azrail (a.s.) insanların canını alarak bu dünyadaki sürgünlerini bitirmelerine yardım ediyorken, Yaman süründürmek için öldürmüyordu. Azrail (a.s.) vakti dolmuş canlıların ruhunu alırken, Allah'ın kendisine vermiş olduğu bu ağır görevi yerine getiriyordu. Allah'ta ruhunu teslim aldığı o canlıların acı dolu çığlıklarını duymaması ve o canlılara merhamet edip işinin zorlaşmaması için kulaklarını sağır ederek ona kolaylık sağlamıştı. Yaman ise; acılardan zevk alıp, onlarla mutlu olan, bir insan müsevettesiydi. Merhamet etmesin diye duymayan Azrail (aleyhisselam)'ın yanında, can yakarken duyduğu seslerden zevk alan canî bir varlıktı.
O canını yaktığı insanlar arasında başta ben olmak üzere kim bilir ne mazlumlar vardı?
Dün gece sırf onun cehenneminden kaçıp kurtulmak istedim diye beni cezalandırmak istemiş, pantolonun kemerini çıkarıp hiç acımadan vücudumun denk getirdiği her yerine sayısızca kez vurmuştu. Kemer çarptığı yerde önce büyük bir acı hissettiriyor daha sonra geçmemeye ant içmiş izler bırakıyordu. Kemerle işi bittiğinde yerini bu kez tokat ve yumruklara teslim ettiği vakit vücudumun takati son bulmuş ve kendini gelecek olan bir sonraki acılara teslim etmişti. Hatırlamak istediğim o kadar canice zulümden sonra uyandığımdan beri vücudumda gözlerim haricinde hiçbir yerimi hareket ettiremiyordum. O da yalnızca gözümden bir iz çizerek burnumun kemerinden geçip yastığıma dökülen göz yaşlarımı karşılamak için güç bela kapanıp açılıyordu.
