Hissettiğim tek şeydi hissizlik.
Bir cehennemin içinde olduğum kesindi.
Çünkü O, kesinlikle bir iblisti.
Ben, hayat denilen bu korku filminin kurbanı;
O ise canavarıydı.
Onun hayatı gizemli bir kara kutudan faksızdı.
Ve benim, ne yazık ki onun şe...
"En büyük trajedi, kötülerin zulmü değil, iyilerin bu zulme karşı sessiz kalmasıdır." (Martin Luther King)
Medya |Adamlar - Benden Bana| 🎶
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KEYİFLİ OKUMALAR.
Birkaç gündür vücudumdaki ağrıların çoğu azalmış, gözlerimin çevresindeki şişlerin birçoğu inmişti. Yüzümdeki morluklarda, sarımtırak - yeşilarasında renk değiştirmişti. Sanırım bunlar iyileştiğimin dalaletiydi.
Birkaç gün sonra muhakkak tamamen geçecektir. Bundan şüphem yoktu fakat asıl geçmeyen şey, ruhumdaki acılar ve hafızamdan asla silinmeyecek olan kötü anılardı. Yaralarımın izide kalmazdı elbet, ama hafızam yıllar sonra bile bu anın izlerini her zaman ruhumda hissedecekti.
O canavar beni bu hale getirdiği gün ne demişti?
...Ama ben senin o minik beynine daha fazla yaşantı kazımak istiyorum. Beni unutmaya gelince, sana bu gece yapacaklarımdan sonra hafızanı kaybetsende bu geceyi asla unutmayacaksın!...
Dediği gibide oluyordu... Bu odada bana bu söylediklerini yaşattığı yerde, kaldıkça sürekli gözümün önüne bana o gece yaşattıkları geliyor, bu da aklımdan hiç çıkmamasına neden oluyordu. Gerçi oyalanacak bir uğraş bulsam ya da onun dediği gibi hafızamı kaybetsem bile ben; Benliğimi, kimliğimi, kızlığımı, namusumu kaybettiğim o geceyi asla unutamazdım...
Hangi kadın unutabilir Sare?
Hiçkimse...dedim iç sesimin sorusuna. Hiçkimse unutamaz! Bir uğraş edinir hafızasının gerisine atabilir veya hatırlama süresini uzatabilir, belki... bir saat belki birkaç saat... en fazla bu kadar ama Asla unutamaz!
O gecenin üzerinden günler geçmişti. O ise, o geceden sonra bu odaya ayak basmamıştı. Yüzünü hiç görmemiş, sesini dahî duymamıştım. Bu iyi bir şeydi ama yinede düşünmeden edemiyordum.
Pişman olduğu için gelmemiş olabilir miydi?
Emin değilim ama bir insan eğer yaptıklarından pişman oluyorsa o insan için kötü denemezdi. Çünkü henüz içinde katletmediği bir vicdana sahip demekti. Peki pişman olan her insanı affetmeli miyiz?
Sanırım yaptığu suça ve günahına göre affetmek en doğrusuydu. Yaman eğer bu yaptıklarından pişmansa onu, beni burdan çıkarsa bile affetmem! Çünkü bana o an özgürlüğümü verebilirdi ama canını aldığı anne babamı geri veremezdi... Umudumu zamanla tekrar kazanabilirdim... ama namusum kadınlık haysiyetim bir kere elimden gitmişti... ve ben kirletilmiştim.... bir daha temizlenemezdim...Bu yüzdende bana bu yaptıklarından sonra onu asla affedemezdim! Affetmemliydim...
Ama onun yanında Gizem'i affetmiştim. Çünkü o hem suçsuzdu, hem de vicdan sahibi biriydi. Onun iyi bir insan olduğunu ise, gün geçtikçe daha iyi anlamaya başlamış, şu son birkaç günde bana aşıladığı o güven hissiyle beni kendine daha çok bağlamıştı. Belki hiç kardeşim olmamıştı fakat o bende eksik kaldığım o kardeşlik duygusunu uyandırmıştı. Üniversitede ev arkadaşım Deniz ile de çok sıkı bir dostluğumuz olmuştu ama dört yıllık arkadaş olmamıza rağmen ona kardeşim diyecek kadar dostluğumuz ilerlememişti. Bunun aksine bu kısacık zamanda hayatıma bir canavar ve Gizem adında bir kız kardeş girmişti. Kim bilir belkide Allah bu canavarın yaptığı zalimliğe, Gizem'in verdiği tesellilerle avunduruyordu.
