ZÂLİM: Kötü Adam

BÖLÜM: 12 "Nedamet"

"Cesurlar zalim olmazlar."
(E. Sabri Osmanoğlu)

*Nedamet : pişmanlık*

Medya |Keti - Pişmanlık| 🎶

Paragrafların boş kalmaması dileğiyle... 💋

|SARE YILMAZ|

Gizem, aynadaki yansımama bakarak ağladığımı farketti ve saçımı taramayı bırakarak arkamdan yara bere içinde olan bedenime sıkıca sarıldı. Bu sıkı sarılışı vücudumda özellikle sırtımda daha çok ağrıya neden olmuştu. Fakat onu durdurmak istemedim. Çünkü uzun zamandır ilk kez birine sarılırken güven duygusunu hissediyordum. Gizem, o kadar içten ve sıcak kucaklamıştı ki beni, biranlığına bana bir canavarın zindanında olduğumu unutturuvermişti. Bu yüzden hiç olmamışçasına mutlu olmuştum. Her insanın bu hayatta sarıldığında karşılık verecek güvenli sevgi dolu kollara ihtiyacı vardır.

Gizem, bedenime arkadan doladığı kollarının sarılışına son verirken arkamda olduğundan başını eğerek yüzüme bakmaya çalıştı. Elini kullanarak yanağımdaki ıslak göz yaşlarını şefkatle sildi. "Sare," dedi ve duraksadı. Sonra bana kendinden emin kararlı gözleriyle bakarken sözlerinin devamını getirdi.

"Bir gün buradan muhakkak kurtulacaksın. O günün gelmesi için sana sonuna kadar yardım edeceğim ve sen, burdan kurtulana kadarda ben bu evden asla gitmeyeceğim. Dostumu asla bu cehennemde yalnız bırakmayacağım." dedi inançla. Bu söylediklerinden sonra şiş olan gözlerim ağrılarını unutup zorlanarakta olsa solumda başını uzatarak bana bakan Gizem'e döndüm.

Bu söylediklerinde ciddi miydi?

Peki ya, Yaman gibi bir iblisi altetmeye ikimizinde gücü yeter miydi?

Ben, bu kurduğu cümleden sonra sessiz kalırken o cümlesinin devamını getirdi. Ben de sessizce söyleyeceklerini merak içinde dinlemeye devam ettim.

"Yaman, dün geceden sonra koruma sayısını iki katına çıkardı. Bu korumalar deyim yerindeyse havada kuş uçurmuyorlar. Bu yüzden artık buradan çıkman için mucize gibi bir şeye ihtiyacımız var. Ama merak etme bir müddet suların durulmasını bekleyip gizlice ve sessizce senin kurtulman için bir plan hazırlayacağız. İşte o zamana kadar lütfen o adamın söylediklerine karşı çıkma bir süre elinden geldiğince onun sana yapacağı veya söyleyeceklerine sessiz kal. Bu senin buradan çıkman için bize plan oluşturacak kadar zaman kazandıracaktır."

Bu konuşmalardan sonra bana bakan kendinden ve söylediklerinden emin bakan gözlerine baktım. O anda yüzümde minnetle bir gülümseme oluşmuştu. Bana sarıldığı kollarıyla dostluk güveni aşılamkla kalmamış aynı zamanda söyledikleriyle bendeki kaybettiğim umut hissinide uyandırmıştı.

Yaman'ın yaptıklarına ve söylediklerine göz yummamı istemesine gelirsek, artık istesemde ona karşı gelecek cesareti eskisi gibi kendimde bulamıyordum. Bana ait olan bütün o dik başlı halim, kararlılığım ve cesaretim yok olmuş yerine korku ve endişeyi getirmişti.

Bu yüzden maalesef elimden Gizem'in söylediği gibi ona baş eğmekten başka bir şey gelmiyordu. Bir süre sessiz kalırsam o da sesiz kalır diye umut ediyorum. Ama bu durum Gizem'in söylediği gibi planımız işe yarayana kadar geçerli olacak. Sonra buradan kurtulduktan sonra ilk işim bu adamı dava etmek olacak! Korkum bu adamın kanunlardan kendini kolaylıkla sıyırmasıydı.

Umarım bu zindandan biran önce kurtulurum ve sonra bu adamdan bana şuana kadar yaptıkları için kanun önünde hesap sorabilir anne babamı öldürttüğü için onu hapishaneye tıkabilirim.