Kabanata 11.
I rested my back to his chest habang nasa bathtub kaming dalawa. After are heated love making we end up dito sa bathroom.
Marahan niyang sinusuklay ang akin buhok ng kanyang mga daliri.
"I can't wait to spend my forever with you." Bulong niya sa akin. "I want to have a life with you and to our future children." Dagdag niya
Mahilig sa bata si Alden. Minsan nga kapag masa mall kami at may nakita siyang cute na baby, bigla niya tong lalapitan at lalaruin.
"I want it too." Mahina kong sabi. "Pero sa ngayon tayo munang dalawa at Alden gusto kong maka graduate muna tayong dalawa bago tayo mag pakasal." Seryoso kong sabi sa kanya. Bahagya ko siyang nilingon. "It's okay to you na long engagement?" I asked.
He smiled and nodded.
"Kahit anong gusto mo babe, okay lang sa akin. Sa huli magiging asawa din naman kita." Pag sang ayon niya. "Staka yun din ang hiling ng mga magulang mo sa akin kung hiningi ko yung kamay mo sa kanila."
Nagulat ako sa kanyang sinabi.
"You asked my hand to my parents already?" Hindi ko makapaniwalang tanong.
Obvious ba Maine? Pupunta ba sila dito at su-suportahan ba nila si Alden sa proposal kung di niya ginawa yun.
Pagalit ko sa akin sarili.
"Yes!" Mayabang niyang sabi. "Pero bago sila pumayag na pakasalan kita. Yan ang Una hiling at bilin ni ng tatay mo sa akin."
Matagal kaming nanatili sa ganun ayos.
"Pag katapos ng anak natin, Sana bigyan tayo kagad ng anak." Bigla niyang sabi habang nakahiga kami sa Kama.
We cuddled, madaling araw na pero di pa rin kami natutulog. We both tired lalo na siya. Pero tila ba wala siyang kapaguran, tila ba nakainom siya ng energy.
"In Gods will sweetheart." Sagot ko sa kanya. "For the mean time, i-enjoy muna natin ang bagong yugto ng atin relasyon." Pinag siklop niya ang amin daliri. "Sa ngayon ako muna ang baby mo."
"Oo naman. You're always be my baby." Aniya staka siniil muli ako ng halik.
Parang isang hangin ang dumaan na araw. The memorable weekend past, like the flash, ganun man kabilis ang araw, hindi pa rin mawala sa akin utak ang nangyare.
Weeks past bumalik kami sa realidad lahat. Balik trabaho at eskuwela, lalo na ngayon nadagdagan pa ang pasakit dahil sa thesis namin. Buti na lang at dalawang buwan na lang matatapos na ang amin OJT at makaka pag focus na kami sa pag aaral.
Hindi nag bago ang amin relasyon ni Alden, ganun pa rin kami sa isa't isa. Kung may nag bago man sa pakikitungo niya. He treated me like his wife, he even called me wife, and introduced me as a wife sa kanyang ka trabaho.
Hindi pa namin pinag uusapan ang tungkol sa kasal dahil napag kasunduan namin dalawa na pag katapos na ng graduation namin sa susunod na taon.
Alam ko sinusunod niya lang ang akin hiling at ng akong magulang, pero kung siya ang tatanungin. Gusto niyang maikasal kami kahit hindi pa kami nakaka pag tapos.
Naalala ko nung muli namin pag usapan ito. Kahit nag bibiro siya, yun ang kanyang gustong mangyari.
"Ganun din naman yun Babe." Aniya. "Ikakasal din tayo bakit hindi pa ngayon di ba?" Taas kilay niyang sabi.
"Mag hihintay pa tayo ng ilang buwan, sa simbahan din naman ang tuloy natin." Dagdag niya.
Kinurot ko siya sa kanyang dibdib. Munit bigo ako dahil hindi man lang siya nag react sa akin ginawa.
"Bakit sa akin ka nag rereklamo?" Taas kilay na sagot ko sa kanya. "Sabihin mo kila Nanay at Tatay yan." Biro kong sabi.
"Ito naman nag bibiro lang ako." Bawi niya. "Kaya kong mag hintay, basta ikaw ang matamis mong I. Do ang kapalit."
"Ang corny mo talaga." Pabiro kong sabi.
Kukurutin ko sana ulit siya munit nahuli niya ang akin dalawang kamay. Bahagya niya akong inikot para mayakap niya ako mula sa likuran.
He rested his chin to my shoulder.
"Kapag in love kapag nagiging corny ka." Sagot niya sa akin. "Corny man ako, aminin mo kinikilig kana man."
"Hindi ah!" Depensa ko.
He hugged me tight, habang patuloy ang pag kukulitan namin. Wala na akong hinihiling pa dahil sa kaligayan na akin nararamdaman.
My love for him is my inspiration. Ginamit ko ang pag mamahal na akin nararamdaman para makayanan ang buhay bilang studyante at makapag tapos ng pag aaral.
Nag karuon kami ng goal sa buhay na dalawa. Na sa dulo ng amin sakrispiyo at pag hihintay sa dulo sa simbahan pa rin ang amin tuloy.
A little sacrifice in love won't hurt us. Sa katunayan mas papatatagin pa kami nitong dalawa. Matututo kaming mag pasencya.
Kapag nag mahal ka kaakibat into ang pag hihintay sa tamang panahon. Sa tamang Tao. In my case the right man came. Dumating si Alden sa buhay ko ng hindi inaasahan. Hanggang sa nah proposed siya sa akin. Ngayon we both waiting for the right time to get married. Hindi lang dahil kailagan namin makapag tapos muna. Kailagan namin din ihandan ang amin sarili sa bagong kabanata ng amin buhay.
Hindi lang ang amin sarili ang kailagan namin ihanda kundi pati na rin spiritually.
Sabi nga nila. Ang buhay mag asawa Ay hindi parang boyfriend, Girlfriend. Ibang iba siya. Hindi siya parang kanin na kapag nainitan ka iluluwa mo. Sa buhay mag asawa lahat pag dadaanan niyo. Marami kayong madi- diskubre sa isa't isa. Kung akala mo kilala mo na siya nung mag kasintahan pa lang kayo. Mali ka doon. Marriage is a long process of getting to know each other.
Kaya laking pasasalamat ko at may ilang buwan pa kaming pag hahanda sa amin sarili. Sa kahaharapin namin sa buhay na mag asawa.
I admit I'm excited and scared.
