Kabanata 31.
Ginawa niya ang lahat para hindi ko lang ituloy ang binabalak kong pag hihiwalay sa kanya, pero hindi ko alam kung bakit may parte sa akin na hindi masaya sa ginagawa niyang paraan para di kami mag hiwalay. Bakit imbis maging masaya lalo akong nasasaktan at nakukunsensya na makita siyang nahihirapan at nasasaktan.
Hindi naman ako ganun ka manhid at ka walang kwentang asawa, aaminin ko, biggest part of my heart is relief and happy because of his decision and loved to me, but I'm still hurting and blaming myself and him for what happened. And I don't want to be unfair to him, na siya lang siya ang nag mamahal ng buo, habang ako ay wasak.
Kapag nag mahal ka kailagan buo ka, kailagan ibigay mo ang pag mamahal mo ng buong buo. Paani mo naman ako mag mamahal ng buong buo kung ako mismo, sarili ko hindi na buo. Ako mismong sarili ko hindi ko magawang patawarin at mahalin.
Ilang linggo pag katapos ng nangyare, he asked me again na pumunta sa counseling.
"Maybe next week Alden." Sagot ko sa kanya. "Marami kasi akong dapat tapusin sa opisina this week Alden, nagambakan na ako." Sagot ko sa kanya.
Which is true, most of the time na nasa opisina ako, nauubos ang oras ko sa pagiging tulala at pag iisip. Kaya wala din akong natatapos.
"Pero asawa mo naman ang boss at may ari ng kumpanya." Malambing niyang wika. "Ask your secretary to do that for you." Utos niya.
I looked at him and arched my brow. "Alden hindi porket asawa ako ng may ari pwede na ako mag petics sa trabaho. Hindi ganyan ang work ethics ko." Sagot ko sa kanya.
Sa huli hindi na siya nakipag talo sa akin pumayag na siya para di na kami mag away pa.
Kaya ganun nga ang nangyare I divert my mind sa akin trabaho, andun pa rin ang pag iisip munit, I tried my best to avoid all the negative thoughts para di ako makain ng akin pag iisip.
I agreed also to meet my friends. Freya and Mau para makatulong din sa Akin.
"Maine, stop blaming yourself and Alden." Sabi ni Mua. "It's not your fault at lalong hindi kasalanan ni Alden ang nangyare." Inabot niya ang akin kamay at tinignan niya ako sa Mata. "Everything happened for a reason, and that reason ay para magpakatatag kayong dalawa sa trahedyang nangyayare sa inyo. How you both help each other in times of trials, how to hold each other's hand sa mga oras na kailagan niyo ng makalapitan."
"Pero kung hindi niya hinayaan na humatong ang pag lalandi ni Mika sa ganun at kung nakinig lang siya sa akin Edi sana masaya kami ngayon." Sagot ko sa kanya.
Umiling siya sa akin.
"Maine, ang babaeng malandi at may goal na manira ng relasyon kahit anong iwas ng lalaki, gagawa at gagawa ng paraan yan." Mataray na sabi ni Freya. "Girl like Mika hindi wala yan pakielam kung umiiwas ang lalaki sa kanya, kung dedma sila ng lalaki, actually challenge pa nga sa kanila yan kung paano nila mapapaamo yung lalaki. Sa case ni Alden, hindi niya nauto si Alden kaya naman dinaan niya sa paspasan."
"Hindi ko pinag tatanggol si Alden Maine, but I know Alden. Alam ko kung gaano ka niya ka mahal, na hindi ka niya ipag papalit. Ikaw ang mundo niya at sayo lang ang mga Mata at puso niya." She continue. "Kung may pag kakamali man siya, he chose to denied it, he chose to listened to you, para hindi ka niya mabigyan ng alalahanin." Ngumiti siya.
"Freya is right Maine." Pag sang ayon ni Mau.
I sighed.
"Hindi ko alam, basta ang tanging alam ko lang hindi ko kayang kalimutan ang sakit, hindi ko kayang patawarin ang sarili ko at higit sa lahat hindi ko alam kung may lakas pa ako ipag patuloy ang lahat ng ito." Walang pag asa kong wika.
Tumabi sa kinauupuan ko ang akin dalawang kaibigan.
"Kaya mo yan Maine, ikaw pa ba? You're a fighter." Si Freya.
"Maine, walang bagay na hindi na aayos kung gugustuhin mo." Sabi ni Mau sa akin. "Oo hindi madali ang lahat, hindi madaling makalimot, tanggapin ang nangyare at mag pagpatawad pero kung gugustuhin mo magagawa mo yan. I suggest you need to see a therapist, that's the first step na dapat mong gawin in order to move on, mahirap mabuhay sa nakaraan at may daladalang bagahe." Ngumiti siya sa akin. "Slowly matatangap at mapapatawad mo rin ang sarili mo. At sa inyo ni Alden."
"Paano ko aayusin ang sa amin ni Alden kung malaki na marka sa puso ko?" Malungkot kong tanong.
Niyakap ako ni Mau mula sa gilid, kaya napatingin ako sa kanya.
"Scar is beautiful. Ang marka mula sa sugat ay isang magandang bagay na nangyare sa buhay mo, isang alala na nasaktan ka munit muling bumangon pag katapos mag hilom nito. Scar is a art from God. A give from him." Malalim niyang wika.
"At kapag okay kana, kapag nag hilom na ng tuluyan ang sugar mo. pwede mo ng ayusin ang sa inyo ni Alden."
"For now ayusin mo muna ang sarili mo." Ani Freya. "And I'm sure kapag maayos na yan may babalikan ka pa rin." Dagdag niya.
They both make sense, kaya laking pasasalamat ko dahil naging kaibigan ko sila.
Pinag isipan ko ang bawat sinabi nila. Hindi ko rin sinang alang alang ang sarili kong kapakanan kundi ang amin relasyon ni Alden at siempre si Alden.
Kahit naman gento nangyayare sa amin, kahit we both have mistakes and regrets hindi ko mapag kakaila na mahal ko pa rin siya. And I don't want see him suffered because of me. It hurt seeing him miserable even if his trying to be okay and strong to fight for us. To be my anchor.
