Kabanata 19.
Pag katapos ng intimate wedding namin, nag karuon kami ng maliit na salo salo na ginawa sa conference room. Siempre kasama din ang mga emplyedo ng RFHI.
Isa isa din kami binati ng mga mahal namin sa buhay at mga empleyado.
That day was the most memorable day of our life. One of the book. Na masarap balik balikan.
Pag katapos ng kasal lumipad kami papuntang sa isang private resort sa Palawan para sa amin honeymoon.
Regalo sa amin ito nila Nanay at Tatay.
Na ipinag pasalamat ko. Alden and I need this vacation not just because is are honeymoon. Kundi para makapag pahinga din kaming dalawa. Mag karuon ng time sa isa't isa at mapunan ang mga oras, araw at linggo na hindi kami nag kasama.
It's been a year simula ng ikinasal kami. At masarap balikan ang mga alalamg iyon. Simula sa wedding hanggang sa isang linggo namin bakasyon sa isla.
Walang nag bago sa amin dalawa maliban sa apelyido ko at magkasama na kaminsa iisang bahay. We enjoyed are life being husband and wife.
Gaya ng sabi niya, hinayaan niya ako i pursued ang akin career, parehas kaming dalawa, but this time we both have limitations. Alam namin kung kailan kami hihinto, para mag karuon ng time sa isa't isa. And I also make sure na maaga ako natatapos sa trabaho ko sa opisina para makapag asikaso ako sa bahay pag dating niya.
It's been a year also ng ma promote ako bilang head administration ng airline habang si Alden head na ng company's. Nag early retirement na kasi so Tito ngayon. Habang ang kapatid naman niyang si Riza ang nasa training bilang isang staff sa kanilang kumpanya.
Mabilis ang naging takbo ng araw, ganun naman talaga siguro kapag nagpaka busy sa ka sa buhay at masaya ka. Di Mo namamalayan na patapos na naman ang buwan.
"Hi Maine!" Masayang bungad ni Mau ng binisita ako sa akin opisina.
She's been abroad for almost a year, dun kasi siya na destino simula lumipat siya ng airline at naging flight attendant.
Masaya akong tumayo sa akin swibel chair at sinalubong siya ng yakap.
"Kailan ka dumating?" Tanong ko sa kanya habang nakayakap sa kanya.
She laughed.
"Kagabi lang." Masaya niyang sagot pag katapos humiwalay sa akin.
Ginayak ko siya sa mahabang sofa sa akin opisina.
"Bakit di mo man lang sinabi sa akin na darating ka." Kunwari nag tatampo Kong tanong.
"Edi kung sinabi ko, Sana di ko makikita yang mukha mong gulat." Natatawa niyang sabi.
"Ikaw talaga, napaka bully mo."
"Nag mana lang ako sayo." She backfire to me.
Kaya parehas kaming natawa.
"Anyways. How are you? Wala pa Ba akong inaanak Jan?" Sabay tingin niya sa akin tyan.
Napabuntong hininga ako.
Ito kasi ang isang tanong na iniiwasan ko. This the question that gave so my pressured to me. So much stress.
One month after are wedding, dumagsa na ang ganyan mga tanong sa amin, lalo na sa akin. Ano feeling nila na ganun kabilis mabuntis na bubukaka ka lang, ilang sex or make love lang makaka buo na kami, na mabubuntis na ako.
Yes! Some woman madaling mabuntis pero meron din na hindi.
Minsan ang mga tao di maiiwasan maging incensitive.
Ngumiti ako at umiling.
Napansin niya yata ang pag babago ng mood ko kaya kinuwa niya ang akin kamay at nginitian ako.
"Okay lang yan." Malambing niyang sabi. "Bata pa naman kayo ni Alden, and besides isang taon pa lang kayong kasal at nasa honeymoon stage pa. Kaya enjoy niyo muna ang isa't isa. Kasi kapag dumating na yung oras na biniyayaan kayo ni God. Mami-miss niyo yan."
Hindi ko maiwasan mapangiti sa kanyang sinabi. Naalala ko kasi ang sinabi ni Alden noon, nung mga panahon na sobra na akong napuno sa kakatanong sa akin, kung kailan ko balak mag buntis
Hello, I'm only twenty three!! Buti Sana kung kuarenta na ako para mag madaling mag buntis!!
"Don't let people get into you." Mahinahon niyang sabi. "Wag kang makinig sa sinasabi nila, katawan mo yan at buhay at wala silang pakielam doon."
"Pero di ko maiwasan ma-apektuhan, lalo na kapag sunod sunod yung tanong nila at kung ano ano pang sinasabi." Sagot ko sa kanya. "Minsan gusto ko na lang sabihin na, 'bago mo ako tanungin kung bakit wala pa akong anak, tanungin mo muna sarili mo kung bakit wala ka pang anak, gayon limang taon ka ng kasal!'" Iretado kong sabi kay Alden and he laughed at me.
Napakunot ako ng noo dahil sa reaksyon niya. "Sweetheart may ganyan talagang Tao, ang lakas manita pero yung sarili nila di nila mapansin." Sabi niya. "Don't stoop down to their level. You're better than them."
Hinimas niya ang akin buhok. "Don't stress yourself, in God's will ibibigay din sa atin ni God yan, sa ngayon ikaw muna ang baby ko." Aniya. "For now, I want to spend my days with you habang wala pa tayong baby." Napangiti ako sa sinabi niya.
Nag patuloy kami sa pag kwe-kwentuhan ni Mau, nakakalungkot nga lang dahil wala si Freya, next month pa kasi balik niya galing London. Pero naka usap naman namin siya sa face time.
"Basta just enjoy your married life." Bilin sa akin ni Mau bago umalis sa akin opisina. "Don't pressured yourself darating din yan, in a right time." Dagdag niya.
Ngumiti ako sa kanya. Bago bumeso sa kanya bago tuluyan umalis.
Tinatak ko sa isip ko ang sinabi niya at ni Alden noon. Pero hindi ko pa rin maiwasan wag isipin, hindi ko magawang wag ma pressured, especially kapag nakikita ko si Alden na aliw na aliw kapag nakakakita ng bata.
