Kabanata 28.
Kung ano ang ikina init ng panahon siya naman ang kinalamig ng pakikitunggo ko kay Alden.
Days past and months run liked a water in a river pero walang nag bago. Masakit man isipin at tanggapin, ang taling naka buhol na nag duduktong sa amin ay unti unting nakakalas.
He's starting to drink, para lang maibsan ang sakit na nararamdaman. Para din maibsan ang lamig ng samahan namin. Kahit ganun, sinusubukan niya pa rin ako suyuin, ginagawa niya ang lahat para lang bumalik kami sa dati.
Munit ang nabasag na salamin ay hindi na maaring maging maayos pa.
"We had an appointment for counseling." Aniya habang nag papalit ng damit.
Kararating niya lang galing sa opisina, nauna akong umuwi sa kanya dahil may meeting pa siya.
Ibinaba ko ang binabasang libro at tinignan siya. "Why?" Tanong ko. "I mean hindi naman natin kailagan yun. And besides we both busy sa opisina." Sagot ko sa kanya.
Hindi sa ayaw ko pumunta. Munit I don't think it's necessary to share are problem to some therapies or Doctors.
And I don't think also na I share ang pinaka masakit na pang yayari sa kanila. Para lang itong isang sugat na nag hilom munit kinokot mong muli at binuhusan ng alcohol.
"Don't mind are schedule Maine, remember i'm the boss at pwede ko ipa re schedule lahat ng meetings ko." Seryoso niyang sabi habang umuupo sa dulong bahagi ng kama.
He looked at me with his side eyes. "Are marriage is more important kesa sa trabaho. Ikaw at ang pag sasama natin." Hindi ko alam kung matutuwa ako sa kanyang sinabi.
Gusto ko siyang pag bigyan, gusto ko siyang samahan. Pero may parte sa akin na ayoko.
Tinignan niya ako ng may pag susumamo habang hinihintay ang sagot ko, ang kanyang tingin ay tila bang isang liwanag na humihila mula sa kadiliman. Sa huli tumango na lang ako at dun siya napa buntong hininga tila ba nag karuon ng pag asa.
"Maayos ang relasyon niyong dalawa, kapag binitawan niyo ang mga masasakit ng nangyare sa inyong nakaraan." Sabi ni Dr. Tores isang marriage counselor. "Kung patuloy niyo hahawakan ang masakit na nakaraan, at di niyo tatanggapin ang nangyare, masisira at masisira ang relasyon niyo. Mapapabayaan niyo ang isa't isa dahil ang tanging focus niyo lamang ay nasa nakaraan, sa masakit na nangyare." She looked at me and smiled. "Kakayakap niyo sa nakaraan, nakakakimutan niyo na ang kasalukuyan. Nakakalimutan niyo ang pag sasama niyo na unti unting nasisira." Aniya.
Paano ko bibitawan ang nakaraan kung ito na lang ang nag bibigay buhay sa akin? Paano ko bibitawan ang nakaraan kung ito na lang ang tanging hawak ko sa alala ng akin anak? Paano ko bibitawan ang nakaraan kung hanggang ngayon para pa rin akong pinapatay sa sakit sa pag kawala ng pangarap ko?
Muli akong tinignan ni Dr. Tores. "I know it's not easy to let go of the past, lalo na kung ang nakaraan na yun ay nag sisilbing alalala ng iyong mga pangarap." She said na tila ba nabasa niya ang akin nasa utak. "I know it's hard. I've been there, mahirap pero kailagan natin pakawalan ng paunti unti. Hindi naman porket pinakawalan natin ito, ibig sabihin kakalimutan na natin sila." She fixed hers eyes to me. "Hindi. Kasi mananatili sila sa atin puso."
"Let go the bad memories, and keep the good one." Anya. "The good one ay mag sisilbing aral sa atin. Sa inyong dalawa." Aniya. "Bitawan niyo ang nakaraan hindi ang isa't isa. Hindi kayo pwedeng magsama kung parehong puno ang inyong mga kamay." Nakatingin siya kay Alden habang sinasabi ang huling salita.
Halo halo ang akin nararamdaman, ang mainit na araw na dumadapo sa akin balat habang palabas ng building ay parang pakiramdam ko ngayon. Mainit munit masakit.
My heart is warm but in pain.
I don't know how to leg of the past, kung hindi ko pa napapatawad ang akin sarili at ang mga taong nag dulot ng sakit na ito.
It's hard and painful. Ayoko rin naman mamuhay ng gento, I don't want to looked at my husband painful and sad face. Pero hindi ko magawang kalimutan at patawarin ang akin sarili.
My days continued to be black. Para akong isang patay na bata, parang isang robot na de baterya. Umikot ang akin mundo sa trabaho, grief at bahay. Nakakapagod munit ito lang ang kaya kong gawin.
Lumabas ako ng opisina para personal na idaan sa opisina ni Alden ang mga natapos na dokumento, munit pag pasok ko pa lang si Mika ang akin nadatnan na nasa likod ni Alden.
It's like De javu. Ang pinag kaiba lang di sila nag hahalikan.
"Anong ginagawa ng malanding babae na yan dito?!" Hindi ko mabigilan mapasigaw. Kasabay ng mga alala na bumuhos sa akin.
Ang sakit ng nakaraan ay lalong bumalik.
Gulat na humarap si Alden at nag lakad patungo sa akin. "Wala kaming ginagawang masama Maine, she here to talk to me." He explained.
I looked at him with dagger. "Ano pang pag uusapan niyong dalawa?" Galit na tanong ko. "Akala ko ba tinapos niyo na ang ugnayan niyo noon pa?!"
"Yes sweetheart, matagal ko ng tinapos ang pag kakaibigan natin dahil sa ginawa niya. She's here para humingi ng tawad sa nangyare." He explained.
Umiiyak na humarap sa akin si Mika.
Lalo lang ako nagalit sa kanya. "Bakit siya sayo hihingi ng tawad at hindi sa akin? At bakit ngayon lang makalipas ng ilang taon?" Tanong ko Kay Alden habang nakatingin Kay Mika.
"Don't!" Pigil ko sa kanya ng mag tangka siyang lumapit sa akin.
"Hindi ako pumunta dito para makipag away sayo, pumunta ako dito para humingi ng tawad sa nangyare." Pinunasan niya ang luha na umagos sa kanyang pisngi.
She looked at me with confidence na nag paliyab sa akin galit. "Pero hindi ko pinag sisihan ang nangyare, hindi ko pinag sisihan na minahal ko si Alden."
"Mika!!" Alden voice's boom like a thunder. "Stop it! I told you hindi kita gusto." Mariin niyang sabi dito.
Munit hindi niya ito pinansin. "Kung bibigyan ako ng pag kakataon uulitin ko ulit ang nangyare.. Uulitin ko ulit na halikan siya sa harap m...
Hindi niya natapos ang kanyang sasabihin dahil sa pag dapo ng akin mga palad sa kanyang pisngi.
"Get out of here slut!" Sigaw ko sa kanya. "You're desperate slut! Kahit ilang beses mo man siya halikan, kahit mag hubad ka sa harapan niya. Hindi ka pa rin niya mamahalin!" Sigaw ko sa kanya. "I don't need your sorry, mas kailagan mo yan kesa sa akin. I feel sorry for you, dahil nang lilimos ka ng pag mamahal sa lalaking kaibigan lang ang tingin sayo!"
Naramdaman ko ang pag hawak sa akin ni Alden. "Get out of here Mika." Mariin niyang utos. "I thought you came here to say sorry for what happened, sa ginawa mo sa akin pamilya. I'm willing to forgive you pero Mali pala ako." He said with disapointment. "Tinatapos ko na ang pag kakaibigan natin dalawa." He said with finality. "Hanggang may natitira pa akong unting respeto sayo, umalis kana dito bago pa kita ipakaladkad sa guard." Aniya.
Inayos niya ng kanyang sarili at bago tuluyan umalis tumigil siya sa akin harapan. "Bibitawan ka rin niya Alden. At tandaan mo bukas ang pinto ng condo ko para sayo." She smiked.
