Kabanata 32.
Kailagan munang mag hilom ang akin sugat at mapatawad ang akin sarili para umayos ang amin relasyon.
I cannot love him whole kung hanggang ngayon may galit pa rin ako sa puso ko. It's unfair to him. Kahit na sabihin niyang ayos lang sa kanya, hindi pa rin ito tama. I don't want to see him misserable and suffered because of me.
"Sigurado ka na ba sa desisyon mo Maine?" Freya asked me with concerned.
Tumango ako bago tinanggap ang envelope sa kanya. "Ito lang ang nakikita kong tanging paraan para mag hilom ang sugat." Sagot ko sa kanya. "Hindi ko maayos ang sarili ko kapag lagi ko siyang nakikita maalala ko lang lalo ang lahat." Dagdag ko bago binuksan ang lamannng puting envelope at binasa ito.
"She's right Freya. They've both need space and time to heal each other wounds." Pag sang ayon sa akin ni Mau.
"Atleast try to talk to him again." Si Freya. "We all know na hindi ka papaalisin ni Alden kahit anong mangyare." Anya.
I sighed.
Yan din ang isa sa nag pagulo ng akin isipan. Freya's right. Alam kong hindi basta basta papayag si Alden na umalis ako ng bansa lalo na't hindi siya kasama. Kaya I made a hardest decision.
"Kaya nga hindi ko sasabihin sa kanya ng tungkol sa pag alis ko freya."
Kitang kita ko ang pagka gulat sa kanilang mukha dahil sa akin sinabi.
"Baka imbis na mag kaayos kayong dalawa niyan, lalong masira ang relasyon niyo dahil sa gagawin mo Maine." Pag hehesterya ni Mau.
"Kaya nga Maine." Pag sang ayon ni Freya. "Bakit di mo na lang sabihin sa kanya ang totoo, I'm sure maiintindihan ka niya." Dagdag niya.
"Kayo na nag sabi na hindi ako hahayaan ni Alden na umalis at mawalay sa kanya." Sabi ko sa kanila.
"At kung kami talaga para sa isa't isa, kahit magkahiwalay man kami ng matagal, ibabalik kami ni tadhana sa bisig ng bawat isa." Punong puno ng pag Asa ko na sabi
"So you chose to break his heart again?" Taas kilay na tanong ni Mau.
Malungkot kong tumango. "Kung ang kapalit naman nito ay ang pag sagip ko sa kanya sa pagiging miserable niya, ng buhay niya." Hindi ko maiwasan makadama ng unting kirot dahil sa akin desisyon. "I already felt guilty everytime I saw him miserable and in pain. Ayoko ng dagdagan pa yun."
"This time I chose to save him, are relationship." Mahina kong sabi.
Inabot ni Freya ang akin kamay. "We understand and respect your decision Maine." Malumanay niyang wika. "Pero paano kung ang space na binigay niya sa isa't isa o sa kanya ang magpa sira sa relasyon niyo lalo?" She said with full of concerned. "What if isa sa inyo ang di mama pag hintay. What if tuluyan kana niyang pakawalan? What if na realized niyo o ikaw na hindi na maayos ang lahat ng to?" Dagdag niya.
Iniisip ko pa lang ang kanyang sinasabi nasasaktan na ako.
Malungkot ko siyang tinignan. "Love is trust, Freya."
"I trust him kahit gento ang nangyayare sa amin. I've also trust God and destiny na kami talaga ang naka tadhana. Pero.. " huminga ako ng malalim. "Kung hindi man kami talaga para sa isa't isa..." Parang may bumara sa akin lalamunan at hirap akong bigkasin ang huling salita. "M-masasakta ako, p-pero tatanggapin ko ng buong buo." Naramdaman ko na lang ang pag tulo ng akin luha.
Tinulungan ako sa pag pla-plano ng akin kaibigan sa akin pag alis. Mahirap dahil iiwanan ko ang malaking bahagi ng puso ko. Nakakatakot dahil hindi ko rin alam kung kaya ko siyang iwan. Munit isa lang ang paulit ulit kong sinasabi sa akin sarili.
I need to do this for him and for our relationship.
Dahil out of town convention si Alden sa Cebu sa araw ng pag alis ko, hindi naging mahirap ang pag alis ko ng bahay.
Alas siete ng umaga ang alis niya kinabukasan kaya sinabihan ko ang akin dalawang kaibigan na agad akog sunduin pag kaalis nito para ihatid ako sa airport.
Hindi ako nakatulog ng gabing iyon, halos ginugol ko ang buong gabi sa katitigtig Kay Alden habang mahimbing siyang natutulog.
He looked handsome while sleeping, he already shaved his stable and cut his hair into clean cut. Kahit ano yatang ayos niya, may bigote at mahaba mahaba man ang buhok niya Napaka gwapo niya pa rin tignan. I really liked the bad boy style of his hair pero mas gwapo pa rin siya at sanay akong makita siya na malinis at presentable.
Kapansin pansin din ang pamamayat niya, but he still masculine especially his sculpture chest.
Marahan kong hinawakan ang kanyang buhok. "Patawarin mo ako sa gagawin ko." Mahina kong wika sa kanya habang patuloy sa pag haplos sa kanyang buhok. "Gagawin ko to para sa relasyon natin. Gusto ko buuin muna ang akin sarili muli, bago ang atin relasyon." Ramdam ko ang pamumuo ng akin luha. "I don't want to be unfair to you. Ayokong ikaw lang ang mag mahal ng buo, gusto ko rin na mahalin ka ng buong buo katulad noon at magagawa ko lang yun kapag natanggap kuna ang nangyare, k-kapag n-napatawad k-ko na ang akin s-sarili at i-ikaw." Pinipigilan kong humikbi para hindi siya magising. "At magagawa ko lang yun, k-kapag nag pakalayo kayo ako. K-kapag malayo ako sayo.."
"S-sana intayin m-mo ako.." Huli kong wika bago ko tinakpan ang akin mukha ng akin palad at mahinang umiyak.
Dahil wala akong tulog at halos buong mag damag ako umiyak, namamaga tuloy ang akin mata at sinabayan pa nang sakit ng ulo.
I helped him to packed his clothes, ako rin ang nag hands ng breakfast niya, na habang niluluto ko ay umiiyak ako.
"I'm going to miss you sweetheart." Ani Alden habang hinahatid ko siya sa kanyang sa sakyan.
"I missed you too." Sagot ko.
Mahigpit ko siyang niyakap at ninamnam ang kanyang amoy.
Parang ayoko na umalis sa kanyang bisig. This is my home, na ngayon Ay iiwanan ko.
Living him it means living my home.
"Babalik kagad ako after ng convention at pag katapos nun tayo naman ang mag babakasyon." Aniya nang bumitaw siya sa pakakayakap.
I'm sorry..
Tanging sabi ng akin puso't isipan sa kanya.
I may not crying outside but I'm bleeding inside.
Dahil alam ko ang bakasyon na pinaplano niya ay hindi matutupad.
