Kabanata 15.
"You know what, wag munang sagutin." Pigil niya sa Akin bago ako nilagpasan para pumunta sa kanyang kwarto.
"Can you please hear me out." Pagalit kong sabi sa kanya at hinarap siya.
Tumigil siya sa pag lalakad at nilingon ako.
"Hindi maayos to'ng problema natin, kung ganyan ka. Kung ayaw mo ako pag salitain." Pinilit kong huminahon para sa amin dalawa. "Hindi ka lang nasagot kagad mag wa-walk out ka na kagad."Dagdag ko.
Tuluyan na siyang humarap sa Akin at pinag krus ang kanyang mga braso sa dibdib.
Halos ma distract ako sa pag galaw ng kanyang muscles sa dibdib at braso.
My God! Kung mag uusap kami ng topless siya baka di ako maka pag explain ng maayos sa kanya.
"Explain!" Utos niya. "Sige sabihin mo lahat lahat sa akin, kung bakit hanggang ngayon di ka Pa rin nakaka pag bigay ng date para sa kasal natin?" Galit man mahinahon pa rin ang kanyang sinabi.
"P-pwede ba mag bihis kana muna ng pag itaas bago tayo mag usap." Utos ko sa kanya.
Tinignan niya ang kanyang hubat na katawan at muling tumingin sa Akin na nakataas ang gilid ng labi.
"Bakit kailagan ko pang mag bihis, eh. Mag uusap lang naman tayo." Sarkastiko niyang sagot sa Akin.
Siempre ma di-distract ako!
Munit di ko na sinatinig.
Patabog akong nag lakad papunta sa couch at umupo doon. Sinundan niya ako at naupos sa single sofa na nasa akin tapat.
He seat manly, na para bang nasa isang portrait lang siya.
Bahagya akong lumunok para maka pag focus at alalahin kung bakit talaga ako dito.
Para makapag usap kami, hindi para humarot sa kanya!!
"Ano titigan muna lang ba ako, o mag papaliwanag ka sakin?" Suplado niyang sabi.
Halos uminit ang akin pisngi dahil sa kanyang sinabi.
Looking to his serious and dark eyes para gusto ko na lang mag palamon sa kinakaupuan ko.
"Kung titigan muna lang ako, babalik na ako sa kwarto. Mag kikita pa kami ni Daddy mamaya." Nauubusan ng pasencya niya sabi.
"Wait!" Tatayo na sana siya ng pigilan ko siya. "Napaka atat mo naman." Hindi ko maiwasan mag taray. "May nag aabang bang taxi sa baba sayo? Hindi ba pwedeng huminga muna bago mag salita?" Iritado kong mga tanong sa kanya.
Bumalik siya sa pag kakaupo. He spread his masive legs, at tinulod ang dalawa siko sa mag Kabila nito. He looked at me with intesity.
"I know it's my fault. But trust me Alden, gusto kong mag pakasal sayo." Sabi ko sa kanya habang hindi inaalis ang mga mata sa kanya. "It's just. This past few months and day, na realized ko na mas magandang unahin muna natin yung mga trabaho natin. Let's focus first to are professional career." Halos mapudpud na ang Akin palad dahil kinikiskis ko ito sa akin pants. "Unlike you, successful kana, may narating kana. How about me. I had dreams too.."
"That's bullshit!" Parang isang kulog ang kanyang boses. "Maine, your reasoning is bullshit!" Hinilamos niya ang dalawang palad sa mukha. "Hindi porket magpapakasal tayo o ikasal na tayo, I doesn't mean na hindi muna maipag papatuloy ang trabaho mo. Hindi kana pwede maging successful!" Galit niyang sabi. "You can be successful in your career kahit kasal na tayo. At wag mong I reason sa Akin na dahil sa succesful na ako. Maine, alam mo na ikaw ang naging inspirasyon ko kung asan ako. At alam mo rin na sa baba ako nag simula kahit si Daddy ang may ari ng kumpanya." Ramdam na ramdam ko ang galit at disappointment sa kanyang boses.
"Alden, look paano ko kapag sasabay ang trabaho sa pag aayos ng kasal? I'm too busy to handled the wedding preparation, my hands are full. Kaya Hindi ko rin siya maayos." Dagdag ko.
Napailing siya sa akin sinasabi.
"Maine, ang dami mong dahilan!" Halos mapaitad ako sa sigaw niya. "Just tell me straight to my face kung gusto mo pang mag pakasal o hindi kesa nahihirapan ka mag hanap ng rason." Halos pulang pula na ang kanyang mukha dahil sa galit. "Una gusto mo muna mag focus sa career mo. Pangalawa busy ka at walang time mag asikaso ng wedding." Tumayo siya at tinignan ako. "Maine, I just asking you the date, the rest wedding organizer na bahala dun. Dahil alam ko parehas tayong busy sa trabaho lalo kana." Bumontong hininga siya. "Pero ang dami mong rason kaya mas mabuti pa sabihin mo na ng diretso kung gusto mo pang mag pakasal sa akin. Nang hindi na tayo nahihirapan Pa." Aniya. "Mag usap na lang tayo ulit kung may desisyon kana Maine, ayokong ipilit ang bagay na hindi ayaw mong gawin
Mahal kita kaya kita gusto pakasalan, pero kung ayaw mo at gusto mo muna mag focus sa career mo, tatangalin ko yun. I will respect your desisyon, kung gusto mong mag hintay ako I will wait for you hanggang ready kana. Pero kung ayaw mong mag pakasal talaga s Akin, tatangapin lahat ng yun kahit masakit, but I cannot promise yoy na mananatili ako sa tabi mo, na mananatili ako bilang isang boyfriend mo lang. I love you too much that I don't want to settle to be your forever boyfriend." Seryoso munit malungkot niyang sabi sa akin bago niya ako iniwanan tulala doon sa sala.
His words punched me to my heart. Pumunta ako dito para maging maayos kami pero mas lalo pa yatang lumala.
Alam ko naman ang isasagot ko sa kanya, pero napaka hirap sabihin. Nag hintay at inintindi niya ako. He wants me to be happy. He wants me to be successful to my career kahit na mahirapan at masaktan siya.
His willing to sacrifice for me, para sa pangarap ko. Masakit man siyang makitang nasasaktan at masakit din para sa akin maraminig ang mga salitang binitawan niya. Kailagan niya malaman ang totoo. He loves me to the point na pareho na kaming nasasaktan.
Bumuntong hininga ako bago tumayo. I think may sagot na ako sa tanong niya.
