Kabanata 35.
Parang sinemento ang akin mga paa sa kinatatayuan ko ngayon dahil hindi ako makagalaw.
My heart boomed liked a thunder dahil sa tingin niya sa akin.
He's dark hooded eyes, say many things. Lalo na ang galit.
Gusto kong mag iwas ng tingin munit tila may sariling buhay ang akin mga mata.
Medyo pumayat siya pero andun pa rin ang ganda ng katawan niya, ang mga tinik sa kanyang panga ay nakadagdag sa kanyang madilim na aura. Hes hair grow too. Mahaba na ito ngayon.
Hindi ko tuloy alam kung matatakot ako sa kanya dahil sa mala bad boy aura niya o lalong maiinlove sa kanya.
"Ms. Maine." Natinag lang ako ng tinawag ako ng akin Secretary.
Iminuwestra niya sa akin kung saan ako uupo. Hindi ko alam kung paano ako kikilos dahil alam ko na nakatingin siya sa akin.
Umupo ako sa kanan bahagi ng malaking lamesa sa conference room, kung saan tanaw na tanaw namin ang isa't isa.
I felt uncomfortable dahil sa presensya niya.
Muli sa gilid ng akin mata kita ko pa rin ang mga titig niya sa akin.
"Ms. Maine, this is Mr. Faulkerson are new client." Pag papakilala sa akin ng akin assistant. "Si Mr. Faulkerson ang may ari ng ipinatatayong condominium sa Fort bonifacio, At kinuwa nila tayo para mag advertise at ipakilala sa market ang bagong niyang negosyo."
Gulat akong napabaling sa kanya, he arched his brows while smirking at me.
He build a condominium? He has a new business maliban sa company nila?
"K-kailan matatapos ang proyekto?" Tanong ko sa akin assistant.
"One year from now." Siya ang sumagot sa akin tanong. "Patapos na ito ngayon taon, but my engineers give me two years para ma fully furnished ang bawat palabag na ito." Anya staka sumandal sa kinauupuan
"A-ano po bang target market niyo?" Kinakabahan man nakuwa ko pa rin mag tanong sa kanya.
And how ironic na nakakapag usap kami ng casual kahit na halos mamatay na ako sa mga tingin niya sa akin sabayan pa ng pag huhurumintado ng puso ko.
"Ofcourse my target is class A. Meron din mga class b at yung mga millennials na gustong mag invest ng condo unit kesa sa bahay." Mayabang niyang sabi sa akin habang pinag lalaruan ang hawak na ballpen.
Why he looked nice and hot, kahit ang mga Mata niya?
Naka dikwatro siya habang nakasandal sa kinauupuan while talking to me.
"Ilang building ang pintatayo mo at ilang floors?" Diretso kong tanong.
"Three condominium and lahat sila ay tag 30Th floor." Sagot niya.
"Why I didn't know this?" Bago ko oa mapigilan ang akin sarili kusa na itong lumabas sa akin.
Lalong tumaas ang kanyang kilay at ang galit niyang mga mata ay tila ba lalong nag liyab sa akin tanong.
Parang kasalanan niya pa dahil hindi ko alam.
Nahihiya akong napatingin sa amin mga kasama.
"Because you left me remember?" Gulat akong napabaling sa kanya ng bigla siyang sumagot.
Narinig ko ang pag singhap ng mga kasama namin sa kwarto.
"How there you to asked me kung bakit hindi mo alam ang tungkol sa proyektong ito, kung iniwan ko ako?" He said ruthless. "Don't expect to tell you everything pag katapos mo akong iwan."
Pinag halong sakit dala ng galit niya at pagkakapahiya ang nararamdaman ko ngayon. I expected him angry to me because of what I've done. but I didn't expect sa harap ng mga ka trabaho ko, ilalabas ang lahat ng ito. I didn't expect na ipapahiya niya ako.
Gusto kong ipag tangol ang sarili ko sa kanya munit wala akong lakas, kaya para hindi na madagdagan ang pagkakapahiya at mga kutsilyong itinarak niya sa akin puso, mabilis akong tumayo at lumabas ng kwarto.
He has a right to be angry at me because of what I've done. I left him without any words. I hurt him emotionally. I don't expect him to forgive me. Pero sana kinausap niya ako. Instead na ipahiya ako.
And why I didn't check the profile of my client first bago ko to tanggapin? Ito Ba ang ganti ni tadhana sa akin.
Liliko na Sana ako papunta sa pasilyo kung saan makikita ang comfort room ng may biglang humila sa akin braso.
"Ano ba?!" Nanghihina kong sigaw.
Ng nakita ko kung sino ang nasa akin likuran, ang sakit ay biglang naging galit.
"Bitiwan mo nga ako!" Sinusubukan kong bawiin ang akin braso sa kanyang mariin na pag kakahawak, munit nabigo ako.
He looked at me deadly. Kaya mas tinumbasan ko pa ito ng matinding galit. "Bakit mo ako sinundan dito? Bakit kulang pa ba ang pagpapahiya mo sa akin sa loob kaya gusto mo ituloy dito?"
"Ibang klase ka rin Maine." Tumawa siya ng nakakaloko. "Ikaw na tong nang iwan ikaw pa ang galit ngayon, ikaw pa ang pa victim." Anya. "Hindi kita pinahiya sa loob, sinagot ko lang ang tanong mo sa akin, na parang lumalabas kasalanan ko pa kung bakit wala lang alam sa bago natin negosyo." Mariin niyang sabi.
Napaawang ang akin bibig sa kanyang sinabi. "P-pwede mo naman sagutin ng maayos, be professional Alden, nasa business meeting tayo. Sana ang personal na bagay ay isinepara mo." I fired back.
Binitiwan niya ang akin braso at naka pamulsang umiling. "Ikaw ang unang namersonal Maine hindi ako." Sabay baling ng tingin sa akin.
Ramdam ko ang galit niya sa bawat salita na kanyang binibitawan. And I don't blamed him kung bakit galit siya sa akin ngayon. I guess time can't heal wounds, depende pa rin ito kung gaano kalalim at kasakit ang sugat.
"I quit." Mahina kong sabi. "I will transfer this project to other team." Matapang kong sabi sa kanya.
Hindi magiging maayos ang trabaho namin kung gento kami makitungo sa isa't Isa. Kaya kailagan kong magpa ubaya, kahit malaki pa itong proyekto na to.
"No.." Mariin niyang pag tutol. "I want you to this project. Sa ayaw at sa gusto mo." He said in a cold tone.
"I don't want to work with you, hindi magiging maayos ang trabo.."
"Why? Because you can't handle your guilt because you left me?" Taas kilay niyang sabi. "When I said I want you to this project. I mean it. Separate your personal things to this work." Anya bago umalis sa akin harapan.
Ang basag basag kong puso na hindi mabuo buo, ay lalo pang nadurog dahil sa pakikitungo niya sa akin.
How can I fix this, us. Kung galit siya sa akin? Kung malamig ang pakikitungo niya sa akin? How can I fix a relationship kung durog na durog na ito at malabo ng maayos pa?
