KARANLIK AŞK

HASTANE -4-

Gözlerimi açtığımda her yer bembeyazdı.son olanları hatırlamaya çalıştım ve birden heyecanlandım çünkü en son beni büyüleyen çocuğun omuzlarındaydım.bu heyecanın nereden geldiğini bilmiyordum.sesler duymaya başladım ve sesin geldiği yöne kafamı çevirdim.o gördüğün bütün grup buradaydı,karşımda.etrafa gözümü gezdirdim ve etraftaki hemşirelerden hastanede olduğumu anladım.o beni büyüleyen çocuğu aradım ama yoktu.neredeydi acaba?bu durumdayken bile onu düşündüğüme inanamıyorum.ama merak ediyordum işte.mert benim uyandığımı görünce hemen hemşire çağırdı.çok telaşlı değildi ama benim için endişelendiği çok belliydi.onu daha önce inceleyememiştim.herşeyi simsiyahtı.içindeki tşörtten tut ayakkabısına kadar herşey simsiyahtı.diğerleride aynı şekilde.sonra birinin telefonu çaldı.telefonun sahibi sarışın bir çocuktu.

EMRE

ve kim olduğunu bilmediğim bu yakışıklı çocuk konuşmaya başladı

''baran her şey tamam mı abi?''

(...)

''durumu iyiymiş ciddi bir şey yok''dediğinde benden bahsettiğini anladım.peki ama baran kimdi?yoksa benim etkilendiğim çocuk muydu?

(...)

''tamam geliyoruz''telefonla konuşurken gözünü bir an bile benden ayırmamıştı.yavaşça ayağa kalktı.oda diğerleri gibi siyah deri ceket giymişti.içindeki tişört bütün kaslarını gözler önüne seriyordu.herkes sessizdi.''hadi gidiyoruz''dedi sarışın çocuk''emre baran abi hazırlamış mı her şeyi''diye sordu öteki. demek sarışının adı emreymiş.''evet'' bana döndü'' sende toparlandığında gidersin evine''dedi.hemen hızlıca cevap verdim''ben evimin yolunu karıştırdım eğer bana bahçeşehir lisesini..''sözümü kesip sert sert baktı''evini nasıl karıştırıyorsun salak mısın kızım sen?''deyince sinirlendim ve''laflarına dikkat et, biz ankaraya yeni taşındık acıkıncada dışarı çıktım  restoran bulamayınca eve geri dönmeye çalıştım fakat yolları karıştırınca...''tekrar sözümü kesti bu kez daha sakin bir şekilde cevap verdi''tamam bizimle gelebilirsin ama seni sadece lisenin önüne bırakabiliriz daha fazlasını isteme''bunlara muhtaç olduğum için kendimden nefret ettim.ne vardı ki zaten dışarı çıkacak.sadece kafamı salladım.henüz bitmemiş olan serumdan kurtulup arabaya doğru gittik.arabada onlar gibi simsiyahtı.bunların hiç renkli kıyafetleri yok muydu?ön koltuğa geçip oturdum.emrede sürücü koltuğuna geçti diğerleride arkaya.yolda kimse birbiriyle konuşmuyordu.saat çok geç olmuşta gecenin on biri.eve gelmiş olmalılarki annem beni aradı.önce emreye sonrada arkaya bir bakış attıktan sonra hemen telefona cevap verdim.annem endişeyle''kızım nerdesin bizi çok korkuttun''dedi.bende annemin aksine çok sakin bir şekilde''merak etme anne yoldayım eve geliyorum''dedim.hemen arkasından da ''nerdesin kızım sen''dedi tekrardan''anne eve geldiğimde konuşalım mı?''annemin sesi rahatlamışçasına çıktı''hemen gel seni bekliyoruz babanla''.''tamam''der demez telefon kapandı.hay aksi telefonumun şarzı bitti .araba aniden durdu .camdan etrafa bakındım.önümüzde sanki terk edilmişçesine bir depo vardı.her yer karanlıktı.etrafı görmek çok zordu.bizim dışımızda bir araba daha vardı.bizim arabanın ışıkları söndü ve beni bir korku sardı.''niye buraya geldik hani beni okula götürecektiniz''dedim .sesim çok cılız çıkmıştı.''burada bizi bekle bir işimiz var halledip bırakacağız seni''emrenin böyle demesi beni rahatlatsada ona hiç güvenmiyordum.hepsi birden çıktı.arkalarından baktım ve depoya girdiklerini gördüm.bir müddet arabada oturduktan sonra sıkılıp dışarı çıktım.etraf ormanlıktı.bu depodan başka bişi yoktu görünürde.ha bide şu garip araba dışında.kimindi ki o?arabaya doğru ilerledim ve içeride bir hareketlilik fark ettim.bir kaç adım daha attım ve arkadan sert bir ses beni durdurdu.''senin ne işin var burada arabada beklemeliydin''sesi duymamla yerimde sıçradım adeta hopladım sesin geldiği yöne bakmamla azım beş karış açık kaldı.bu oydu beni benden alan çocuk.hemen kendimi toparladım ve ''şey..arabada bişi var''diyebildim o kadar sert bakıyordu ki bir an ben bu çocuktan nasıl etkilendim diye içimden geçirdim.''arabadan uzak dur ,her şeye burnunu sokma arabaya geç ve beni bekle ''dedi umarsamaz şekildi ama hala sertti.ben onun bu sertliğine aldırış etmeden''niye?bu arabada ne var?''diye sordum.allahım lütfen kızmasın lütfen.''fazla merak iyi değildir taş kafa,dediğimi yap ve başına bir şey gelmesini istemiyorsan geç arabaya aksi taktirde saçından tutup sürükleyerek otuttururum''NE!saçımdan tutup sürüklemek mi? bu çocuk artık fazla olmuştu tamam etkilendim ama bu şekilde bana davranamazdı .''iyi arabaya geçiyorum ama sen dedin diye değil burası çok soğuk o yüzden''yalan yalan yalan senden çok korkuyorum o yüzden.ben arabaya geçer geçmez arkasına bile bakmadan depo ya döndü.ama hala o arabadaki şeyi merak ediyordum.evet neymiş merak korkuyu yenermiş.sessizce arabadan indim ve diğer arabaya doğru ilerledim.tam ulaşmıştım ki arkadan sert bir el kolumu yakaladı o kadar çok sıkıyordu ki azımdan bir inleme çıktı.''sana beni arabada beklemen gerektiğini söylemiştim''dedi.neye uğradığımı şaşırarak''bırak ne yapıyorsun''diye bağırdım sonra canımın yandığını anladı ki tuttuğu elimi biraz daha yumuşattı.sonrada yavaşça bıraktı.''arabaya geç''dedi .hayır efendim orada ne olduğunu öğrenmeden gitmeyecektim.''bu arabada bir şey var ,sanki bir kız vardı.''dedim kaşlarını tekrardan çattı ve iki elini yumruk yaptı o kadar sıkıyordu ki eklemleri bembeyaz olmuştu.''sana ne lan siktiğimin arabasından''dedi .oha küfür ağzına ne kadarda çok yakışıyordu. ben de kaşlarımı çattım ve cevap vermeden yanından hızla geçip arabaya oturdum kapıyıda aynı sertlikte kapattım.oda hızlı adımlarla sürücü koltuğuna oturdu. yüzüme bile bakmadan''emniyet kemerini tak''dedi.öküz ne olacak.hemen dediğini yaptım aksi taktirde tekrar sinirlene bilirdi.arabayı çalıştırır çalıştırmaz o kadar hızlı sürdü ki şimdi anlamıştım neden emniyet kemeri takmamı istediğini.yolda annem gil aklıma geldi yoldayım geliyorum demiştim .off şimdi onlara ne diyecektim ki.yol boyunca hiç konuşmadı.ben bu sessizliği bozarım ama ''adın ne''dedim.cevap yok tabi hiç şaşmamalı.''sana soru sordum neden cevap vermiyorsun''dedim bu sefer cevap vermesini umarak.''seni ne ilgilendiriyor''dedi umursamaz bir şekilde. acaba hayatında bir şeyi bir kişiyi umursuyor muydu?ona doğru baktım ve hiç beklemediğim bir şekilde oda bana döndü baktı.iki üç saniye baktıktan sonra önüne döndü .kahverengi gözleri beni deldi geçti adeta.yalnız biraz daha baksaydı kalbim yeninden çıkabilirdi.ya ben bu çocuğa harbiden vurulmuştum.

göz ucuyla ona bir baktım tek elle direksiyon kullanıyordu onu o kadar çekici gösteriyordu ki anlatamam.arabanın içinde o da araba gibi simsiyah gözüküyordu.sanki başka bir dünyadan gelmiş gibi hiç bir şeyi umursamıyordu .trafik kurallarınıda.kendimi tutamayarak''trafik kurallarına dikkat etse kaza yapacağız''dedim bu sefer cevap verdi''benim hayatımda kural yok''dedi ardından tekrar konuştu''ha çok korkuyorsan arabayı durdurabilirim.''bu söylediklerine cevap vermeyerek önüme döndüm.''inmeyi düşünüyor musun?''dedi onu düşünmekten durduğumuzu bile anlamamıştım.camdan etrafa baktım ve burasının neresi olduğunu bile bilmiyordum.''burası neresi ''dediğimde sesim biraz yüksek çıkmıştı.''okulun arka tarafı hadi in şimdi seninle uğraşamam''öküz öküz öküz''iyi be''dedim ve tam kapıyı açıyordum ki kapılar kilitlendi.birden içimi korku bastı,niye kilitlemişti ki arabayı şimdi.''ha bu arada yollardan git,ara sokaklar senin için tehlikeli olabilir''dedi ,ne dur bi dakka o beni mi düşünmüştü?yoksa ben mi hayal kuruyordum.yüzümdeki gülümsemeyi fark etmemiştim ,aptal aptal gülüyordum.sonra kilitlediği kapıyı açtı ve inmemi işaret etti uyuz ya .hemen indim ve eve doğru yürümeye başladım.hala gülüyordum .ben onu bir daha nerde görecektim ki.düşüne düşüne eve gidiyordum ki arkadan bir el benim kolumu tutu. bu tanerdi.

Tanerin bu ani çıkışı beni korkutsada çok endişeli gözüküyordu.''ada iyi misin ?sana bişi yaptı mı o piç''dedi kimden bahsettiğini anlamadım''kimden bahsediyorsun taner''diye sordum.kolumu bıraktı ve derin bir nefes içine çekti.oda diğerleri gibi simsiyah giyiniyordu.''baran,baran sana bişi mi yaptı onun arabasından indiğini gördüm.''dedi.BARAN MI?adı baran mıydı?''adı baran mı?''diye sordum hala şaşkın ve mutlu bir sesle ''evet''dedi.baran demek ha .''ne işin vardı o itin arabasında''diye sordu.''şey uzun hikaye sonra konuşalım mı eve geç kaldım''dedim.kafasını olumlu anlamda salladı.''yarın görüşürüz o zaman''dedi .kafamı sallamakla yetindim. eve girdiğimde annemle babamın salonda beni beklediklerini gördüm . 

annem hemen gelip bana sarıldı.başımdan geçenlerin hepsini anlatım ayrıntıya girmeyerek.şükürler olsun beni rahat bıraktılar.hemen odama girip eşortman takımı mı giydim ardından yüzümdeki hafif makyajı sildim.saçımı atkuyruğu yapıp yatağa hopladım.uyuyana kadar baranı düşündüm o beni benden alan çocuğu.