hayatım boyunca mutluydum ta ki Ankara'ya taşınana dek .ailem hiç sandığım gibi değilmiş.Aşkım ve ailem için savaşmaktan o kadar çok yorulmuştum ki kendimi dibi olmayan bir kuyuda buldum.Ne kadar çırpınsam o kadar battım.BENİ İKİ KARA BAKIŞ SARDI,Kİ...
tüm hafta boyunca annem yanımda kalmıştı,burcu her okul çıkışı yanıma uğramıştı leylayla ama olmuyordu,onlar bana bu kadar ilgi gösteriyorlardı bu kadar sevgi gösteriyorlardı ama olmuyordu işte yinede kendimi yalnız ve değersiz hissediyordum.insan sevdiği tarafından ihanete uğrayınca kendine gelemiyor ve hayatın bir anlamı olmadığını farkına varıyordu.
bir şeyin farkına varmıştım,babam hiç gelmemişti hiç beni arayıp sormamıştı.şu anda nerede olduğu hakkında en ufak bir bilgim bile yoktu.annemle hala konuşmuyorlardı zaten belli ama benden ne istemişti ki?ona bu kadar ihtiyacım varken niye yoktu?
1 hafta boyunca evden dışarı asla çıkmamıştım yanıma arada bir bora(komşu çocuk)uğramıştı annesiyle ama tabiki annesinin zoruyla nereden anladım?çocuk suratıma bile bakmıyordu ya aman bana ne sanki o zamanda pek umrumda olmamıştı.annemin ve burcuyla leylanın yanında ağlamamak için direnip bütün göz yaşlarımı gecelerine saklıyordum.bazı geceler annem uyanıp benim ağladığımı görünce başımda bekliyordu tüm gece.
sabah sabah bunları düşündüğüme inanamıyorum.dün burcunun zoruyla bu gün okula geleceğime söz vermiştim,o yüzdende hiç istemesemde gitmek zorundaydım.sınavların hepsinin bittiğini öğrendim.kesin ve net sınıfta kalmıştım zaten,gerçi tüm hafta boyunca bunu mu düşünmüştüm umrumda bile olmamıştı.
evet artık hazırlanma zamanıydı.barana olan nefretim zaten her geçen gün büyümüştü artık onun yüzünü bile görmek istemiyordum.hayatıma beyaz bir sayfa açmıştım ve bu sayfada baran almayacaktı.budan sonra ağlamakta yoktu.herşeye sondu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
fazlasıyla açık olabilirdi giydiklerim ama bundan sonra böyle,istanbulda nasıl giyiniyorsam buradada artık öyleydi.kimsenin karışma hakkı yoktu.
burcuya mesaj atıp her zaman ki buluşma yerimize gittim.ben beklerken karşıdan emrenin ve birkaç kişinin dümdüz bir tarafa gittiğini gördüm.aralarında baran yoktu pislik,ondan gerçekten nefret ediyorum.ben onları izlerken omuzuma bir elin dokunmasıyla yerimden sıçradım''hey!sakin''dedi arkadaki erkek sesi.önüme geçtiğinde o kişinin bora olduğunu gördüm.onunda belinde sırt çantası vardı.''korkuttun beni.naber?''diye bir soru yönelttim.genelde asla bu kadar samimi değildik ama birden kendimi istanbuldaki arkadaşlarıma yaptığım samimilik gelmişti aklıma.
(bora)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
