KARANLIK AŞK

- 27-

taksiyle eve doğru gidiyordum.bir yandan burnumu çekip bir yandanda ağlıyordum.bana sürtük demişti ve üstünede gelip öpmüştü.bu ne iğrençlikti ya böyle.bundan sonra gerçekten hayatımda baran diye biri yoktu.

pislik serseri.eve vardığımda yüzümü gözümdeki yaşları silip içeriye girdim.kapıyı açar açmaz annemin kanepede yatmış olduğunu gördüm ama hiç taviz vermeden odama geçtim ve kapımı kilitledim.

üzerimi değiştirip yatağıma kendimi attım ve aynı dakkasında da uykuya daldım.

sabah herzaman ki saaten erken kalktım çünkü annem veya babamla konuşmak istemiyordum bu yüzdündende bir nevi kaçıyordum.

hemen saçımı tarayıp üzerimi değiştirdim ve okulun yolunu tutum.yolda ilerlerken barandan ne kadar nefret ettiğimi kendime hatırlatıyordum ve işte okul .içeriye adımımı atar atmaz baranı gördüm ,karşıda elleri cebinde bir şekilde duruyordu .hemen gözlerimi devirdim ve başka yöne bakmaya başladım.zaten az ileride burcunun kızlarla oturduğunu gördüm.

BARAN'dan;

akşam eve gittiğimde abimle karşılaştım.adayla uğraşalı iki gün olmuştu ve nedense hep lanet olası bir engel çıkıyordu.dün açılmayı planlıyordum ama birden bende anlamadan kızıp bağırmaya başladım ve gerçektende ağır kelimeler kullandım.

bu güne kadar hiç bir kızla iki gün boyunca uğraşmamıştım.yani genelde ilk günü hemen oluyordu ama kurallara göre bir hafta idare etmek zorunda kalıyordum.

dün gece eve vardığımda abime ne desem diye düşünürken eve girince birden abim karşıma çıktı.ah baran şimdi boku yedin oğlum.

yavaşçana içeriye ilerledim ve abimin yanında bir kız olduğunu gördüm.para bol anasını satim her gün eve kız dolduruyordu.tam paçayı yırttım diye düşünüp odama kaçıyordum ki abimin ''baran''diye beni çağırmasıyla olduğum yerde durdum.elimi yumruk yapıp çok hafif ses çıkacak şekilde duvara vurdum.

ya offf sen beni nereden gördüm amk.içeriye ilerledim ve sırıtarak''efendim abi''dedim.abim geç karşıma der gibi işaret yapınca koltuğun karşısına geçtim ve bir anlık gözüm yandaki seksi kıza kaydı.bana cilveyle bakıyordu.birden göz kırpınca kaşlarımı çattım ve kafamı abime çevirdim.

işte adanın farkı.bir gün bana bu şekilde baktığını yada yaklaştığına şahit olmadım.belki bu yüzden bu kadar çok ilgilendiriyor beni.

abim''kız işi noldu''diye sorunca ''ıı...abi..o şey..ben onu halledecem''dediğimde abim ayağa kalktı ve''ne demek baran halledecem neden bu kadar gecikti,biliyorsun en fazla iki haftan var işin bitmiş olacak''dedi ve yukarı çıktı kızda önümde kalmıştı.

galiba lavaboya gitmişti.kız ayağa kaltı ve bana doğru yaklaştı.anlamsızca elini elime sürtmeye başladı ve önümde sallanıp kıvırmaya başladı.

bir an ne yaptığını anlamayıp ne yaptığına baktım ve kızın eli tahrik edecek şekilde elime dokununca  saçından tutup hızla koltuğa fırlattım kızın ağzından bir çığlık çıktı.hiç aldırmadan yukarı odama çıktım,koridorda ilerlerken ayşenin lavabodan çıktığını gördüm bana çok kırgın bakıyordu.karşısında durup daha fazla bakamadım ve odama geçtim.hemen duş alıp yatağa girdim ve adayı düşünmeye başladım.

o diğer kızlardan çok farklıydı beni nedense sürekli kendine çekiyordu ama ben ondan uzak durmak için sürekli kırıp döküyordum onu.yapcak bir şey yok o beni çekiyorsa bundan sonra kaçmayacaktım.

sabah uyandığımda saat erkendi ama bu gün adanın gönlünü almak zorundaydım ve bu günlük erken gitmem gerekiyordu.hemen hazırlanıp evden çıktım.

okula vardığımda ada ortalıkta görünmüyordu .erken geldiğimden okulun kapıları açık değildi.

kısa süre sonra adanın kafası kapıdan gözükmüştü.eh hadi oğlum oyun başlasın.

ada direk burcunun yanına gitti.yanlarına vardığımda burcuya kaş yapıp gitmesini söyledim ama o adadan onay alıp gitmişti.suratıma hiçbir şekilde bakmıyordu.duvara geçip belini yaslayınca bende yanına geçtim ve aynı pozisyonu aldım.

''ben..özür dilerim ada''diye söze başladım.kavga edenler böyle derdi herhalde.ada hiç bana bakmadan''sürtük dediğin kişilerle konuşmazsın sanıyordum ''dedi.ah sıçtık.

ne diyecektim şimdi ben.buda aynı benim gibi inatçıydı hatta benden daha beterdi.

-ada sende biliyorsun onu birden sinirden demiştim gerçek düşüncelerim değildi.

-ya öylemi baran nedense ben hiç inanmıyorum sana

-tamam sana telafi etmek istiyorum akşam yemeğe çıkalım mı?

-ya baran biz ne yapalım biliyormusun ,eskisi gibi olalım hiç birbirimizi tanımamışız gibi

-öyle bir şey olmayacak

-ya sen anlamıyor musun?bizden arkadaş olmuyor sen ,senin emirlerine uyan ve hep boyun eğen bir kız istiyorsun bense kibar ve kızlarla nasıl konuşması gerektiğini bilen bir erkek istiyorum.biz zıttız baran sen her seferinde kalbimi kırıp beni üzüyorsun.

-ada telafi etmek istiyorum ayrıca hiçte zıt değiliz ben senden memnunum yani tam istediğim gibi bir arkadaşsın

-ama sen benim astediğim gibi bir arkadaş değilsin

-olurum ,söz veriyorum kibar olacağım yani deneyeceğim

dedim sırıtarak.

-sana inanmalı mıyım? hiç bilmiyorum

-ya kızım ne inatçı çıktın ya hadi telafi yemeğini kabul et

-iyi tamam ama bir..

-tamam diyorum ada ,o zaman akşam hazır ol bu arada sana ben kıyafet göndreceğim

-hiç gerek..

-itiraz yok

dedim ve okuldan ayrıldım çok işim vardı artık ilk önce bir mağazaya uğrayıp adaya elbise aldım ve büyük bir restoran seçip kapatırdım eşyaları hazırladım artık sadece saat 8 adayı almak kalmıştı.

ADANIN SÖZÜ:benim onu bu kadar kolay affedeceğimi sanıyorsa yanılıyordu.