KARANLIK AŞK

- 24-

okula vardığımızda önden hemen ben indim.hala olanların şokundaydım.yani baran ya gelip beni öptü ve bana güzel kelimelerde bulundu.

aslında baranla beraber ilk defa duyduğum alt kata yani okulun garaj katına girmişti.bu sefer salaklık yapıpta burası neresi diye sormadım hatta hiç konuşmadım.

yürümeye devam ediyordum taki bir elin omuzumda olduğunu hissedene dek.anında durdum ve elin kime ait olduğunu görmek için kafamı yana çevirdim.tam tahmin ettiğim gibi baranındı.baran umursamazca''niye durdun''diye sordu.hala eli omuzumdaydı.suratına sadece bakıyordum,ağzımı açıpta birşey diyemiyordum şaşkınlıktan.

o sırada burcu geldi ve çekiştrmeyebaşladı''ya baranhadii çabuk ol''diyordu telaşla.ama baranı yerinden bile kıpırdatamıyordu.baran burcuyu omuzlarından tutarak''ne oldu burcu''niye sordu.burcu nefes nefese''emre...emre kavga ediyor''dedi kesik kesik.

baran''siktir''dedi ve bizi oradabırakarak hızlı koşar adımlarla yürümeye başladı.tabi bizde arkasından.

ön bahçeye vardığımızda etrafta bir sürü kişi her bir ağızdan konuşuyordu ve emrede dört kişiyle kavga ediyordu.tek olmasına rağmen burnu bile kanamamıştı.

bizde kalabalığın orada durduk.aslında burcu zor tutuyordum ,emreye yardım etmek için kavgaya girmekistiyorduama ben izin vermiyordum.baran gittiğinde hepsi durdu ve o sıradada emre yerdeydi.ağzı kanamıştı.galiba son dakkada dudağını patlatmışlardı.baran öncesert sert o dört çouğa baktı sonrada tek eliyle emreyi ayağa kaldırdı.

baran kaşlarını çatarak''hanginiz ''dedi.neyden bahsettiğini anlamıyordum ama bu kişilerin bu okuldan olmadıkları kesindi.içlerinden biri''benim''dedi.baran yavaş ve her adımda kendinden emin adımlar atarak çocuğun önünde bitti.''öylemi''dedi dilini alt dudağının altında gezdirerek.

burcuyu daha fazla tutamadım ve o direkemrenin yanına koştu.ben ise durmuş baranın ne yapacağına bakıyordum.

çocuklardan biri konuştu ve''öyle''dedi korktuğunu belli etmemeye çalışarak ama beceremiyordu.baran''hımm''der demez kimsenin beklemediği çok ama çok sert bir yumruk indirdi çocuğun suratına.anında yere yapıştı çocuk ve arkadaşları yerdekine yardım etmeye çalışıyorlardı.

hemen baranın kolundan tutum.baran kafasını çevirdi ve beni görünce elini omuzuma koydu ve yerdeki çocuğa''siktir gitşimdi ve bir daha buraya sakın geleyim deme!''dedi.eli yavaşça omuzumdan belime indi ve alnımdan öptü.

buneydi ya şimdi.bunları sevgililer yapmazmıydı?birlikte sınıfa çıktık ve sınıfa girerken ben önde baranda arkamdaydı.

sınıfa girmeden bir çocuk barana bir şey söylemek için baranı götürdü ve bende tek sınıfa girdim.

tam sınıfta iki adım atmıştım ki üzerime atılan su balonlarıyla çığlığı bastım.kafama ,gövdeme,bacaklarıma heryerden su balonları atılmıştı.yummuş olduğum gözlerimi açtım ve etrafımı saran kişileri gördüm.tabiki en çok gözüme batan kızıl kafa gizem oldu.allahın cezası.üzerimden su damlaları akıyordu.herkes kahkahalarla gülüyorlardı.

gizem pisliği ise pis pis sırıtıyordu.arkadan bir gür ses ''kim yaptırttı lan bunu''diye bağırınca arkama döndüm ve baranın öfkeli gözleriyle gözlerim buluştu.

gizem bir adım atıp''ben yaptırttım''dedi kendinden emin bir şekilde.baran da ona doğru bir adım attı ve ''demek sen yaptırttın''dedi.aslında sesinden öfke fıçkırıyordu.

gizem barana kafa tutup''aynen öyle''dedi bir adım atarak.baran birden gizemin kolunu tutarak''o zaman özür dileyeceksin''dedi bağırarak.

gizem hala geri adım atmayıp''asla''dedi.baranın bu davranışı hoşumada gitsede gizemin benden asla özür dilemeyeceğini bildiğinde baranın kolundan tutup''baran gerek yok,yapma''dedim.

ama baran bana kısa bir bakış atıp tekrardan gizeme döndü ve''özür dile!!''diye bağırdı.gizem''dilemeyeceğim baran bırak canımı acıtıyorsun''dedi yüzünü buruşturarak.ah ah ben o acımaları bilmezmiyim.

tekrardan konuşarak''baran''demiştimki gizemin kolunu daha çok sıkmış olacak ki gizem''aa!''diye bağırdı ve''tamam,özür dilerim ''dedi.ama baran hala bırakmıyordu.''özür dilerim ada diyeceksin''diye yeniledi baran.

gizem''özür dilerim ada ,lanet olsun bırak artık kolumu''diye bağırdı.baran ''eğer bu bir daha olursa bu kolu kırarım gizem''dedi ve onu hızla itti.gizem iki adım gerileyip anında kolunu sıvazladı.

ben gizemi izlerken baran bana döndü ve elimden tutup beni kızlar lavabosuna götürdü.ardından kapıyı kilitledi.

ben''ne yapıyorsun?''diye sorduğumda birden üzerindeki kazağı çıkarttı.ya yeter artık ama ya!her zaman beni bu görüntüyle bırakıyordu.ben onun  pürüssüz gövdesine bakarken azda olsa kendimden geçmiştim ve ne yaptığımı anlayıp bakışlarımı baranın yüzüne çevirdim.

baran emreyi arayıp tşörtt getirmesini söyledi ve telefonu tekrardan kapattı.baran ''iyi misin?'' diye sorunca kafamı hafifçe sallayıp aynadaki yansımama baktım.berbart haldeydim ,bütün rimelim akmıştı.yüzüm siyah rimel boyasıyla dolmuştu.birden baran arkadan kendi tişörtünü kafamdan geçirince sıçradım.ama bu hafif bir sıçrayıştı.

tşörtten kollarımıda geçirip''teşekkür ederim ''dedim.baranda kafasıyla onayladı.ellerimle saçlarımı topladım ve bez sıkarmışçasını sıkıp suyun akmasını saçladım.

iyice elimle yüzümüde yıkadım ve o sıradada lavabonun kapı kolu zorlanınca baran kapıyı açtı ve emrenin getirdiği tişörtü alıp giydi.

bir şey fark ettimde tişörtten burnuma çok hoş koku geliyordu.hem baranın erkeksi kokusu ve parfümünün kokusu burnuma dolmuştu.

barana dönüp''benim eve gitmem gerek''dedim.baranda kafasıyla beni onayladı ve beni eve bıraktı.

eve girdiğimde ilk işim duşa girmek oldu.aslında o su balonlarıyla beni yıkamışlardıda neyse.arabadayken barana tişört için tekrardan teşekkür etmiştim ve yıkayıp tertemiz tekrardan ona getireceğimi söylemiştim ama baran bana sakın yıkama demişti.nedenini de söylemedi ama her neyse işte artık evdeydim ve hemen uyumam gerekiyordu.

yatmadan önce birden aklıma ayşe gelmişti.acaba napıyor,nerede diye düşünmeden edememiştim.haaaa ben size söylemeyi unuttum baran  bana arabadayken bu akşam takılalımmı demişti.bende tabiki ilk başta bakarız desemde baran bakılsın o zaman demesiyle gideceğim kesinlenmişti.