Heb je ooit toen je klein was wel eens gedacht hoe je toekomst er uit zou zien? Of je gelukkig zou worden. Ik wel. Ik dacht dat ik later een prinses zou worden. Ik was klein dus don't judge me.
Ik wilde een succes volle vrouw worden. Met een perfect...
"BAM!BAM!BAM!" 3 schoten...ik hoor 3 schoten. IK hoor 3 schoten.. ik open mijn ogen en zie bloed op Dylan zijn borst. Hij kijkt me aan en valt dan op de grond. Achter hem staat Grace...
"Grace?!" Ze heeft een geweer in haar handen. "Hoe!?" "Aiden!" Ze gooit het geweer neer en rent naar me toe en omhelst me.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik trek terug en kijk haar aan"Je hebt mijn leven gered Grace" ze glimlacht "jij hebt mijn leven zo vaak gered, dit keer was het mijn beurt" ik glimlach terug en trek haar weer in een knuffel. "Baas!" Hoor Ik en kijk op en zie dat het Lucas is. Ik trek terug en kijk hem aan. "Sorry baas..." ik loop naar hem toe. "Wat vroeg ik je?" "Sorry baas, als ik niet was omgedraaid was ze zelf uit de auto gestapt." Ik lach "ze is ongeloofelijk he" Ik geef Lucas een klop op zijn schouder. "Goed gedaan"
Ik haal diep adem "Jongens, bedankt voor al jullie hulp. Ik ben trots op ons, het is eindelijk voorbij en die twee klootzakken zijn eindelijk dood! We zijn een paar van onze mannen kwijt geraakt. Ze hebben hard voor ons gevochten en ik ben erg trots op ze. We nemen ze mee en houden een mooie uitvaart voor hun. We gaan ze herinneren als helden" iedereen knikt "We are one!" Schreeuw ik. "WE ARE ONE" schreeuwt de rest mij na. "Lucas, Frederico, Nigel en Willem, ik wil dat jullie hier de boel opruimen en zorgen dat de jongens veilig thuis komen" ze knikken en ik loop dan met Grace naar de auto.
~pov Grace
We stappen de auto in.
Aiden start de auto en draait zijn hoofd dan om naar mij. Ik kijk hem aan "wat is er?"vraag ik "als we straks terug zijn moet ik met je praten" "over?" hij haalt diep adem en zwijgt. Hij geeft gas en we vliegen naar voren. Hoezo doet hij opeens zo raar. Dan bedenk ik me dat ik mijn ouders straks eindelijk kan omhelzen. Ik leun mijn hoofd tegen het raam en sluit dan mijn ogen.
"Grace we zijn er" ik open mijn ogen en kijk om me heen. Ow we zijn er al. Ik stap uit en zie mijn ouders bij de deur staan. Ik begin tranen te krijgen en ren dan naar ze toe. Ik spring in hun armen "Mama, Papa!!!" ik begin in tranen uit te barsten. "Schatje" zegt mijn moeder "Tesoro (schat)" zegt mijn vader. "Ik dacht dat ik jullie nooit meer zou vinden." Ik trek terug en kijk ze aan. Ik zie dat zij ook hebben gehuild. "We zijn zo trots op je schat. Ik kan het nog steeds niet geloven wat je allemaal hebt meegemaakt en dat om ons te redden. Het spijt me schat, dat had je nooit mogen meemaken"mijn moeder barst weer in tranen uit. Ik geef een kus op haar hoofd "het komt goed mam. Opa en Oma zouden zo blij zijn om jullie te zien" zeg ik opgelucht.
"GRACE!!" Hoor ik achter mijn ouders vandaan komen. Ik kijk op en zie dat het Rachel is. 'Rach!"ze rent naar me toe en springt in mijn armen. "ach gelukkig ben je oke. Ik was bang dat ik je voor altijd kwijt was!" ik geef haar een kus op haar hoofd. "ik heb je toch beloofd dat ik je nooit achter zou laten" ze glimlacht. "Komen jullie naar binnen?" Vraagt Mason. Iedereen knikt en loopt naar binnen. Ik loop naar Mason en geef hem een knuffel. "voor wat was dat?" "ik wilde jou ook bedanken. jij hebt mij ook altijd geholpen. Dankje" hij glimlacht en ik loop snel naar binnen.
Als ik binnen ben zie ik Sophia, ze loopt naar me toe. "omg gelukkig ben je ongedeerd" ze omhelst me. "Grace.?" ik trek terug en draai me dan om. "kom je even naar buiten." zegt Aiden. Ik kijk naar Sophia "ga maar" ik knik en loop achter Aiden aan naar buiten. Hij stopt bij een bankje en gaat zitten. Ik ga ook zitten en kijk hem aan. "wat is er Aiden?" hij haalt diep adem. "Aiden zeg nou, je maakt me bang. Wat is er?" "Nu alles voorbij is....denk ik dat het beter is als je weer terug naar huis gaat..." "Wat!?" "Ik wil dat je weer terug naar huis gaat!" "Je wilt dat ik naar huis ga?" "Ja, het is hier niet veilig voor jou en ons kind" "Ja! ONS kind en je wilt dat ik wegga!?"ik begin woedend te worden en voel dat er tranen over mijn wangen rollen. "Grace.." ik sta op. "Nee! Elke keer als ik denk dat je om me geeft ren je weer weg'' "ik geef ook om je maar..." "niks maar! Je wilt dat ik wegga? Is goed baas, ik zal meteen gaan!" ik loop weg. "Nee Grace wacht!". Ik begin te rennen en barst in tranen uit. Hoe kan hij mij dit aandoen. Moet mijn kind zonder vader opgroeien? Ik hou van Aiden, maar als hij niet van mij houdt kan ik weinig doen. Ik ren naar binnen en zoek mijn ouders. Ik kom Sophia tegen "Grace? gaat het wel? wat is er gebeurd?" ''niks. ik heb gewoon een grote fout gemaakt om te denken dat Aiden om mij geeft..waar zijn mijn ouders?" "ze zijn in jouw kamer" ik ren naar mijn kamer.
Ik veeg mijn tranen weg en loop naar binnen en zie ze op mijn bed zitten samen met Rachel. "Kom we gaan. Pak jullie spullen." ze kijken me verbaasd aan. "Wat is er gebeurd schat?" vraagt mijn vader. Rachel staat op en loopt naar me toe. "Grace?" ze omhelst me en ik begin weer te huilen. "wat is er Grace?"vraagt ze. "Ik wil gewoon naar huis". "Oke dan gaan we"zegt mijn moeder terwijl ze opstaat. "Kom dan pakken we onze spullen"zegt ze tegen mijn vader en ze lopen uit mijn kamer. Rachel laat me los en we gaan samen op mijn bed zitten. Ze veegt mijn tranen weg. "Aiden?" ik knik. "Sorry Rach" "het maakt niet uit..Ik weet ook dat het kind van hem is, het spijt mij juist. Ik zag dat jullie om elkaar gaven en ik ging er gewoon tussen staan"ik kijk haar aan. "alsnog, jullie hadden een relatie, ik had het nooit mogen doen" "de laatste paar weken ging het toch niet goed met ons, ik kreeg gevoelens voor iemand anders zonder dat ik het zelf door had" "Mason?" ze kijkt me verbaasd aan. "hoe weet je dat?" ik begin te lachen "ik weet alles" zij begint ook te lachen.
"Gaan we onze spullen inpakken?"ik knik. We staan op en pakken onze spullen bij elkaar.
Als we al onze spullen hebben kijk ik nog even naar de kamer voor de laatste keer. Dan komt Mason aanlopen. "Grace, Rachel wacht!" ik draai me om en kijk hem aan. "weten jullie het zeker?" Rachel kijkt naar mij "Rach als jij wilt blijven..?" ze schudt haar hoofd "nee, ik blijf altijd bij je". ik glimlach. "blijven jullie dan wel met de lunch? Sarah heeft eten klaar gemaakt" "ik heb niet zo een honger, maar gaan jullie maar eten. Roep me als we gaan"Rachel knikt.
Ik loop naar buiten en kijk om me heen en zie dan het huisje van die nacht met Aiden.
Ik loop ernaar toe en kijk of de deur open is, en ja het is open. Ik loop langzaam naar binnen en kijk om me heen. Alle herinneringen komen terug...
(als je meer feelings wilt bij dit stukje luister dan naar Take a bow van Rihanna)
"Ik wil je" zeg ik als ik onze zoen verbreek. "Wat? Weet je het zeker?" Ik knik. Hij grijnst speels en staat dan op. Hij trekt zijn shirt eerst uit...hij trekt me naar zich toe en kijkt me dan aan. "Je bent zo mooi" ik begin te blozen. Hij duwt me dan op bed en gaat over mij heen hangen, zijn handen plaatst hij achter me en begint me te zoenen....
