Heb je ooit toen je klein was wel eens gedacht hoe je toekomst er uit zou zien? Of je gelukkig zou worden. Ik wel. Ik dacht dat ik later een prinses zou worden. Ik was klein dus don't judge me.
Ik wilde een succes volle vrouw worden. Met een perfect...
Ik sta op en loop dan het huisje uit. Er is nog een laatste plek waar ik heen wil.
Ik doe de deur open en loop de zaal binnen. Hier is waar ik altijd met Sophia, Aiden en Brayden trainde. Ik ga op het bankje zitten en hier komen ook herinneringen naar boven..
"Ik train wel met je" zegt Aiden opeens. "Nee ik kan best wel wachten tot morgen" "ben je bang?" Hij gaat dicht voor me staan. "Uhh..nee. Kom dan" Ik trek mijn vest uit en gooi het naar de zijkant. "Oww gaan we het zo spelen?" Hoor ik achter me. Ik draai me om en zie Aiden zijn shirt uit doen. Ik slik. O M G!!.....
En dan wanneer hij het niet verwacht tackle ik hem op de grond en ga op hem zitten. Hij schrikt en probeert op te staan. Het lukt hem en hij draait de rollen om. Nu lig ik op de grond en zit hij op mij. "Goed gespeeld Marino maar weet dat je nooit van mij zal winnen" ik rol met mijn ogen.
Ik schud mijn hoofd en merk dan dat ik de hele tijd naar de grond aan het staren was. Ik sta op en loop naar de badkamer. Ew, wat zie ik er vreselijk uit, niemand mag zien dat ik heb gehuild en Aiden al helemaal niet. Ik doe de kraan open en was mijn gezicht en droog het daarna af met een handdoek. Ik doe mijn haar in een staart en haal diep adem. Misschien is dit wel het beste, thuis kan mijn kind ook een normaal leven leiden...
Ik loop terug naar mijn kamer en kijk in de kast. Er zit nog maar 1 outfit in, Zal ik me omkleden? Hmmm Ja.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik schrik op als er opeens wordt geklopt op de deur. Ik loop naar de deur en doe het open. "Mason?" "Ze wachten op je Grace" "Ow sorry, ik wilde me even opfrissen, ik kom er meteen aan" ik doe de deur dicht en loop langs Mason "Grace!" ik stop en draai me om "Weet je zeker dat je dit wilt doen?" "wat? ik kreeg geen eens een keuze! Meteen toen we terug kwamen begon hij weer raar te doen en stuurt me nu weg, ik zie nu echt pas dat hij niks om me geeft! Dus ja Mason. Ik weet het honderd procent zeker. ik wil dit allemaal vergeten, het is het beste voor mij....en het beste voor het kind" ik draai me om en loop dan weg.
Als ik aan de voorkant van het gebouw ben zie ik al een auto klaar staan. Mijn ouders en Rachel doen alles in de kofferbak. Sophia , Sarah en nog een paar jongens helpen mee. Ik loop naar ze toe en pak een koffer uit mijn moeders handen. "Sorry dat ik laat ben, laat me helpen". Als alles erin zit kijken mijn ouders me aan. "Gaan jullie maar alvast instappen, Rachel en ik nemen nog even afscheid" "Oke schat, neem je tijd" zegt mijn vader. Ik kijk hoe ze instappen en draai me dan om. Voor me staat Sophia, er rollen tranen langs haar wangen waardoor ik ook tranen in mijn ogen krijg. "Please niet huilen"zeg ik als ik haar omhels. "Jij ook niet"zegt ze lachend. Ik kijk haar aan "Dankje voor alles Sophia. Je hebt me erg goed getraind en je bent een top vriendin. Ik hou van je!" ze glimlacht "Gaan we elkaar echt nooit meer zien? " ik denk na "wacht geef me je nummer" ze pakt een papiertje uit haar broekzak en een pen en schrijft haar nummer op. "hier" "Als ik een nieuwe telefoon heb bel ik je gelijk oke?" ze knikt. Sarah loopt naar me toe en pakt mijn handen vast "Ik heb nog nooit zo een lief en geweldig persoon als jij ontmoet. Jammer dat je weggaat, bedankt dat je me hielp. Take care" ik geef haar een knuffel en kijk dan of ik Mason kan zien. Dan zie ik opeens dat hij met Rachel praat. Ik wacht even. Wacht! Ze geven elkaar een zoen. OMG! weet je hoelang ik hier al op wacht!! Ik loop naar ze toe "zooo eindelijk he" ze schrikken op "haaha sorry" "Grace, jij houd je smoel" zegt Rachel blozend. "Ik ga alvast instappen" zegt ze dan en ik knik. Ik haal diep adem en kijk Mason aan. "Het is tijd, je wilde toch altijd graag weer terug naar huis"zegt hij "Ja , maar dat betekend niet dat ik je niet ga missen" hij begint te glimlachen, ik loop naar hem toe en omhels hem. "Bedankt Mason dat je altijd positief bleef en mij gerust stelde. Ookal mocht ik je echt niet aan het begin, je bent echt mijn beste vriend geworden, jij hebt vanaf het begin al voor mij gezorgd en ik zal je echt nooit vergeten" zeg ik met tranen in mijn ogen. ik geef hem een kus op zijn wang en loop dan naar de auto.
(Voor meer feeling kun je luisteren naar BreakAway van Kelly Clarkson)
Ik pak de handvat vast en draai me voor de laatste keer om. Aiden staat bij de deur opening en kijkt me in mijn ogen aan. Ik draai me weer om en stap dan in. Ik zwaai nog een laatste keer naar iedereen en doe de deur dan dicht. "we kunnen gaan"zeg ik tegen de chauffeur. Langzaam zie ik ons verder verwijderen van de rest. Er rolt een traan langs mijn wang en dan voel ik opeens dat iemand mijn hand vast pakt. Als ik me omdraai zie ik dat het mijn moeder is. Ze glimlacht naar me en ik glimlach terug...maar het duurt niet lang voordat ik in huilen uitbarst. Ik leun mijn hoofd op mijn moeder en ze geeft me een kus op mijn hoofd en aait daarna over mijn hoofd. "Het komt goed liefje" "het doet echt pijn mam.." zeg ik. "Weet ik lieverd, weet ik....."
Dit was het Afscheid.....
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Srry dat dit n kort hfst is, ik wilde het een beetje als n clifhanger eindigen haha x
