Part of your gang!

4

Ik heb heel raar gedroomd. Ik ging op vakantie naar Italië en in een café werd ik geschoten in mijn been. Ze hebben me meegenomen en toen hebben ze me opgesloten in een donkere cel.

Ik open mijn ogen en zie dan dat het geen droom is. Ik zit nog steeds opgesloten in een donkere cel. Mijn been zit nog steeds in het verband maar dat houd het bloed niet tegen. Er komt een grote rode plek op het verband. Ik kijk om me heen, ik zie niks, ik hoor niks. Mijn buik begint te grommen. Ik heb best wel honger. Ik probeer weer een poging om op te staan maar zak dan weer op de grond. Ik haal het verband van mijn been en zie daar een vieze grote wond. Het verband zit vol bloed, ik heb een nieuwe nodig. Oppeens hoor ik een deur open gaan. Er komen voetstappen deze kant op. Dan staat er iemand voor mijn cel, ik kan niet goed zien wie het is.

Hij opent de deur en helpt me dan overeind. Zonder iets te zeggen loop ik steunend met hem mee. Als we uit die kamer zijn zie ik zijn gezicht beter. Het is Aiden, de sukkel die me heeft opgesloten. Hij laat me los en ik kan me maar net overeind houden. "Schiet nou op!" Roept hij. Ik kijk hem geiriteerd aan. Is hij nou serieus. "Hoe de fuck moet ik opschieten met een verwonde been die JIJ hebt veroorzaakt!" Hij kijkt naar mijn been en dan weer naar mijn ogen. "Waarom is het verband eraf?" "Omdat het helemaal onder bloed zat" hij rolt met zijn ogen en tilt me dan op. "Wtf doe je!" Hij negeert me volledig en loopt door. We lopen een andere kamer in dat lijkt op een ziekenhuis kamer. Hij legt me neer op een bed. "Verzorg haar been en roep me als je klaar bent" de vrouw in de kamer knikt en dan loopt Aiden weer weg. De vrouw komt bij me staan "hallo ik ben Paula, ik ben de dokter hier" "ja ik had niet anders verwacht" "wat?"
"Uhm nee niks, maar wat doe ik hier?"
"Je hebt zo te zien een grote wond op je been, en ik denk dat het door een bullet komt"
"Nee , ik bedoel ja maar wat willen ze van me, waarom hebben ze me meegenomen?"
"Dat weet ik niet schat dat moet je aan hun vragen, ik ben de dokter hier mij vertellen ze niets anders dan dat ik mensen moet verzorgen".
Ze verschoont mijn wond en doet er daarna verband om heen. "Bedankt" "geen probleem schat"

Ze loopt naar de computer en typt iets in. Enkele minuten later loopt Aiden naar binnen. Hij pakt me bij mijn heupen en ik zet mijn voeten op de grond. Mijn arm doet hij om zijn nek en samen lopen we de kamer uit. We lopen weer die donkere kamer in en hij gooit me weer mijn cel in. "Ja hallo , als je mij elke keer hier fcking gaat gooien moeten we wel vaker naar de dokter" hij zwijgt en loopt dan weer weg.
Wat een loser!

En nu? Wat moet ik doen. Ik ga niet hier niks zitten doen. Ik weet niet wat me oppeens bezielt maar ik heb echt zin om te schreeuwen. En dat ga ik ook doen. "AAAAAAAAAAAAAAHHHH" schreeuw ik hard. De deur gaat open en Aiden komt voor mijn cel staan "hou je bek dicht!" . Ik zwijg en hij loopt weer weg.
Ik ga gewoon zingen. Mijn moeder kon altijd heel mooi zingen. We hadden een piano thuis waar ze altijd liedjes ging zingen voor mij en mijn vader. Ik probeerde altijd mee te zingen. We hebben de piano gehouden en in het huis van mijn opa en oma neer gezet. Ik heb zelf piano leren spelen en heb leren zingen.
Ik mis die tijd.

"I've heard there was a secret chord
That David played, and it pleased the Lord
But you don't really care for music, do ya?
It goes like this:
The fourth, the fifth
The minor fall and the major lift
The baffled king composing Hallelujah"

"Wouw!" Van schrik laat een zachte gil mijn mond. "Oh uhm ik had je niet gehoord, sorry ik stop meteen" zeg ik snel zodat ik niet in de problemen kom. Mason doet de deur open en strekt zijn hand naar me uit. Ik pak zijn hand en sta op. "Nee maakt niet uit. Ik ben er niet zo moeilijk in, Aiden daarin tegen. Dus ik zou als ik jou was dat niet meer doen" ik knik.

"Owja, Aiden vroeg of ik je wilde meenemen"
"Waar naartoe?" "Naar een grote zaal, daar gaat hij beslissen wat er met je gaat gebeuren"
Omg gaan ze mij vermoorden, of misbruiken. Mason duwt een rolstoel mijn richting op "hier, ga maar zitten" ik ga rustig zitten en word naar buiten geduwt. Als we eenmaal buiten zijn duwt Mason me een grote zaal in. Er staan tien stoelen voor mijn neus en een tafel daarvoor. Het voelt alsof ik auditie moet doen voor een film of toneelstuk. Maar dit gaat om mijn leven.

Mason loopt naar voren en gaat op een van de stoelen zitten. De deuren vliegen open en 9 jongens inclusief Aiden lopen richting de stoelen. Ze gaan een voor een zitten. Aiden kijkt me bitter aan met een grijns op zijn gezicht. Wat moet ik doen??
"Jongens, dit is Grace Bella Marino"
Zegt Aiden waardoor iedereen met een open mond naar mij kijkt. "Ja en? Ik ben een Marino, wtf is daar mee?" Ze kijken me allemaal aan. "En deze Marino heeft ook een grote mond" ik rol mijn ogen naar Aiden. "Wat gaan we doen met dit meisje?" Vraagt hij dan.
Iedereen roept: "dood! Dood!" Mijn hart klopt in mijn keel.

Wat heb ik ze ooit misdaan, ik ken ze niet eens.
Aiden staat op en loopt met een mes in zijn hand naar mij toe. Hij gaat achter me staan en fluisterd dan in mijn oor.
"Wat zal ik met jou doen?"
Zijn lippen zitten tegen mijn oren aan en ze bewegen langzaam. Ik krijg kippenvel over mijn hele lichaam. Dan loopt hij naar voren en gaat op zijn knieën zitten. Hij kijkt me in mijn ogen aan. Ik moets van mijn opa op een vecht sport. Ik wist nooit waarom, maar ik begrijp het nu wel. Aiden wilt net opstaan maar dan schop ik hem in zijn buik waardoor hij naar de grond zakt. Ik sta op en zie dat iedereen hun pistool op mij richt. Aiden staat snel op en probeert mij vast te pakken maar ik sla zijn hand weg en schop dan in zn , je weet wel. Iedereen heeft nog steeds hun pistool op mij gericht. "Niet schieten!" Hoor ik Aiden kreunen. Ik ren zo snel mogelijk weg. Mijn been doet zoveel pijn maar ik moet hier weg. Ik ben bij een deur en loop dan naar buiten. Ik verstop me achter een auto en wil net instappen als ik aan mijn arm word getrokken.

Se week is begonnen ughhh, ik hoop dat jullie dit boek tot nu toe wel leuk vinden😘
Alvast bedankt x