Heb je ooit toen je klein was wel eens gedacht hoe je toekomst er uit zou zien? Of je gelukkig zou worden. Ik wel. Ik dacht dat ik later een prinses zou worden. Ik was klein dus don't judge me.
Ik wilde een succes volle vrouw worden. Met een perfect...
2 weken zijn voorbij sinds de dood van Brayden. Iedereen heeft het er nog steeds moeilijk, maar het moeilijkst heeft Aiden het. Hij komt maar niet uit zijn kamer zegt Sophia. Ik heb hem sinds die ene dag niet meer gezien. Ik zit ook vaak op mijn kamer, ik voel me schuldig. Dat schot was voor mij bedoeld, was ik het maar.
Aiden laat niemand zijn kamer in, hij heeft het zelfs uit gemaakt met Rachel. 2 weken geleden zou ik dat niet erg gevonden hebben, maar nu wel. Ik voel me schuldig.
Ik lig in bed en hoor opeens hard geschreeuw in de gang. Ik sta op en doe de deur open. "LAAT ME MET RUST!" Schreeuwt Aiden en loopt dan de deur uit naar buiten. "Het regent!" Ik zie Rachel en Sophia achter hem aanlopen en ze stoppen dan bij mijn deur. Ze zuchten. " wat is er?" "Hij wilt met niemand praten, we hebben het allemaal geprobeerd. Hij sluit zich uit de wereld en loopt nu naar buiten terwijl het regent, wat als hij ziek wordt" zegt Sophia, ze kijkt hopeloos maar dan kijkt ze opeens naar mij.
"Wat?" "Jij hebt het nog niet geprobeerd, kun je please met hem praten" "Soph, als hij niet met Mason praat praat hij al helemaal niet met mij. En ik kan nu echt niet met hem praten, ik voel me zo schuldig, die kogels waren bedoeld voor mij en niet voor Brayden. Hij wilt me vast niet spreken" "je hoeft je niet schuldig te voelen, je weet dat Aiden je niets zou laten overkomen en ik ben blij dat jij niet bent geraakt, ik zou ook niet zonder jou kunnen" zegt Sophia "probeer het please" zegt Rachel. Ik zucht, pak mijn jas en loop dan naar buiten. Het regent erg hard en binnen een paar seconde ben ik al zijknat.
Ik loop een rondje en zoek Aiden. Als ik hem eindelijk zie zitten op een bankje loop ik naar hem toe. Ik ga naast hem zitten.
"Hey Aiden" hij wilt iets zeggen maar het komt er niet uit en hij barst in tranen uit. Ik draai me naar hem om en omhels hem. "Het komt goed, we komen er wel doorheen" "ik mis hem zo erg" "Ik mis hem ook, ookal kende ik hem niet zo goed als jij hem kende, maar in de tijd dat ik hem heb leren kennen heb ik ontdekt dat hij erg om je gaf en dat hij er altijd voor je was...het spijt me zo erg Aiden. Het is allemaal mijn schuld. Ze wilden mij doodschieten maar Brayden nam de kogels voor mij." Er vormen zich tranen in mijn ogen. Aiden tilt zijn hoofd op en kijkt me aan. "Het is jouw schuld niet" "Jawel, Hadden ze mij maar neergeschoten inplaats van Brayden, dan zou hij nog leven.. waarom ben ik niet dood." Hij pakt mijn hoofd vast met zijn handen. "Nee! Als ze jou iets aan hadden gedaan dan zou ik mezelf nooit meer vergeven en zou ik niet rusten totdat ze allebei dood waren..!" We kijken elkaar aan. Ik zou nu zo graag zijn zachte lippen willen voelen op die van mij. Maar dat kan niet. Ik sta op. "Kom je, straks worden we nog ziek" zonder iets te zeggen staat hij op en kijkt hij me aan. "Wat? Heb ik iets op mn gezicht?" Hij glimlacht "je bent zo mooi" Hij pakt me vast en drukt zijn lippen op die van mij. Ik leg mijn ene hand in zijn nek en mijn andere hand plaats ik op zijn wang. Ik verbreek de zoen " waarom doe je dit opeens? Ik wil niet weer dat mijn hart gebroken word Aiden" Hij haalt diep adem "ik denk altijd aan je Grace, ik heb me nog nooit zo tot iemand aangetrokken gevoeld" "waarom heb je me dan al die tijd afgewezen en heb je met Rachel gehad. "Ik voelde me niet goed genoeg voor jou, ik breng je alleen maar in gevaar" "Natuurlijk ben je goed genoeg voor mij, ja je brengt me soms in gevaar maar wie is diegene die me altijd red? Jij!" Hij glimlacht en plaatst zijn lippen dan weer op die van mij.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Het begint steeds harder te regenen. Hij tilt me opeens op en loopt naar een kleiner huisje naast de garage. Ik stop om op adem te komen "waar gaan we heen?" "Je zult het zien" zegt hij buiten adem. Hij zet me neer en opent de deur van het huisje. Ik loop naar binnen en het ziet er zo leuk uit. Er staat een openhaard in de woonkamer, er is een kleine keuken en daarnaast nog een deur. Aiden doet de deur opslot. Ik loop naar de gesloten deur en doe het open. Het is een slaapkamer met een groot bed en een grote spiegel. Achter me hoor ik voetstappen en dan draai ik me om. Aiden doet de deur dicht en komt steeds dichterbij. Ik duw hem op het bed en ga dan op zijn schoot zitten. Ik plaats mijn lippen op die van hem. Onze tongen spelen een vurig spel en de vlinders in mijn buik vliegen er bijna uit omdat het er teveel worden.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Ik wil je" zeg ik als ik onze zoen verbreek. "Wat? Weet je het zeker?" Ik knik. Hij grijnst speels en staat dan op. Hij trekt zijn shirt eerst uit Waardoor ik zijn mooie abs kan zien, like wow! Hij gaat voor het raam staan en seint dat ik naar hem toe moet komen. Ik sta op en loop naar hem toe. Ik trek mijn kleren uit en kijk hem dan aan. Hij trekt me naar zich toe en kijkt me dan aan.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Je bent zo mooi" Hij duwt me dan op bed en gaat over me heen hangen. Hij plaats zijn handen achter me en begint me te zoenen. Het wordt steeds wilder. Zijn hand glijdt van mijn hoofd naar mijn rug en stopt bij mijn bh. Hij maakt het los. Ik trek m uit en gooi het op de grond. Hij raakt me op een manier aan waarvan ik nooit had gedacht dat ik me zo kon voelen. Onze bewegingen worden steeds heviger en we beginnen beiden te hijgen. Dit is een nacht die ik nooit ga vergeten...
