Heb je ooit toen je klein was wel eens gedacht hoe je toekomst er uit zou zien? Of je gelukkig zou worden. Ik wel. Ik dacht dat ik later een prinses zou worden. Ik was klein dus don't judge me.
Ik wilde een succes volle vrouw worden. Met een perfect...
~pov Aiden Ik kijk hoe de auto langzaam verdwijnt in de verte. "Aiden..." zegt Sophia terwijl ze naar me toe loopt. Ze kijkt me aan "wat?" "Aiden..ben je nou serieus!? Ga achter haar aan!" "Nee! Dit is het beste voor iedereen. Als ze hier zou blijven loopt ze alleen maar gevaar en ons kind ook.." Ze loopt dichter op me af en zet haar hand op mijn schouder. "Zie je, je geeft om haar" "hoe kan ik dat niet..." " Aiden, jij bent hier toch, jij bent hier om ze te beschermen! Je houdt van haar Aiden..ga, she is one of a kind!".
Ik haal diep adem en kijk naar de garage en begin dan keihard te rennen naar een van mijn autos. Ik stap snel in, trek de deur dicht, start de auto en rij dan met volle snelheid weg. "Please laat het niet telaat zijn.."
~ pov Sophia
Ik kijk naar hoe Aiden naar de garage rent. Ik heb hem nog nooit zo gezien, hij vindt haar echt leuk.
"Wat gaat hij doen!?" Ik draai me om en zie Mason naast me staan. "Iets wat hij allang had moeten doen". Zeg ik glimlachend.
~ pov Grace Ik open mijn ogen en zie dat we er dan eindelijk zijn. Iedereen is al uitgestapt. Rachel doet de deur voor mij open en steekt haar arm uit om mij te helpen. Ik pak haar hand vast en stap uit de auto. Ze kijkt me aan en ziet dat ik heb gehuild. Ze trekt me in een knuffel "het spijt me Grace..." tranen beginnen weer te rollen van mijn wangen. Ik laat haar los en kijk haar aan "Nee je hoeft geen sorry te zeggen Rach, het is niet jouw fout...ik heb gewoon spijt dat het zover is gekomen dat ik van hem begon te houden" ze veegt mijn tranen weg en ik begin te glimlachen. "Maar vergeet dat" ik schud mijn hoofd. "Hoe is het tussen jou en Mason" zeg ik met een knipoog. Ze begint te blozen. "Hou opp!! Haha, we hebben elkaars nummer dus zo kunnen we contact houden. Ik vind hem echt leukk Grace" ik glimlach en geef haar een kus op haar hoofd " ik ben blij voor jullie".
"Meiden!!! We gaan zo vliegen, help even met de laatste koffers" zegt mijn vader. "We komen eraan!". Rachel en ik lopen naar het vliegtuig en nemen de koffers aan. Ik loop de trap op en zet de koffers boven de stoelen.
20 min later...
"Hebben we alles?" Vraagt mijn moeder. We knikken allemaal. We bedanken de chauffeur en lopen een voor een de trap op. Ik ben de laatste en loop dan de trap op. Ik stop even om nog een laatste blik te vangen van dit deel van mijn leven voordat ik het kan afmaken en vergeten. Ik draai me weer om en wil net naar binnen lopen als ik een bekende stem achter me hoor.
"GRACE!!" Ik draai me om en kan mijn ogen niet geloven. "Aiden?" "Grace..ik was zo bang dat jullie al weg waren" "wat doe je hier?" "Ik wil je iets zeggen" "je bent wel erg telaat Aiden, weet je hoeveel pijn je me hebt gedaan!" Zeg ik met een brok in mijn keel. "Weet ik..en ik wilde dat ik dat nooit had gedaan. Ik was bang voor mijn gevoelens. Ik heb nog nooit zo erg om iemand gegeven als om jou... vanaf de eerste keer dat ik je in dat café zag. I know dat ik niet erg makkelijk ben geweest, maar jij hebt altijd het goede in mij gezien. Ik heb je zoveel mogelijk proberen te vermijden, niet omdat jij niet goed genoeg bent voor mij....maar omdat ik niet goed genoeg ben voor jou." "Dat kan ik wel zelf bepalen Aiden!" "Dat weet ik en het spijt me ook. Ik dacht dat je veiliger zou zijn als je hier weg zou gaan en dat het beter zou zijn voor mij als je weg zou gaan, maar toen ik je weg zag gaan met de auto besefte ik me dat ik niet zonder je kan. Het spijt me zo erg Grace...."
Ik loop de trap af naar Aiden en leg mijn hand op zijn wang. Hij kijkt me aan "het spijt me Grace...Ik hou van je.." mijn hart begint te kloppen. "Wat?" "Ik hou van je Grace. Als er iets met je gebeurd draai ik gelijk door en het spijt me dat ik het nu pas zeg en...." ik draai me om en kijk naar Rachel, ze knikt. Ik glimlach, draai me om en druk mijn lippen op die van Aiden.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik trek terug en kijk Aiden aan. "Ik hou ook van jou" zeg ik. Hij begint te glimlachen en tilt me dan op. Ik begin ook te lachen.
Ik had niet verwacht dat een ongeval in een café zou leiden tot de liefde van mijn leven en een kind, maar ik ben blij dat het is gebeurd...en ik kan niet wachten tot ons kind is geboren en een nieuw verhaal weer begint van ons leven....
Dit was het einde van dit boek. Sorry dat ik er zo lang over heb gedaan. And dont worry er komt een deel 2. Super bedankt dat jullie mijn boek hebben gelezen love jullie!!!!
