YAN KOMŞUM

GERÇEKLER

  İnternette araştırma yapmak için odama çıktım. Annem ve cici babam hâlâ kahvaltı yapıyorlardı.

  Bilgisayarı açıp arama motoruna şizofreni yazdım. Şizofreninin ne olduğunu biliyordum fakat daha detaylıca bir araştırma yapmak istedim.
Gördüklerim karşısında şoke oldum.

  Ama bu....
Neden bu çocuğu bir tımarhaneye kapatmıyorlardı ki!
Laptobumu kapattım. Daha fazla bilgiye ihtiyacım yoktu.

  Bir kaç dakika sonra odama annem girdi.
"E nasıl gidiyor?" dedi sevecen bir tavırla.

  "Güzel."dedim ama yalandı. Yan odamda bir şizofren var nasıl olmamı bekliyorsunuz.

"Dün yorgunsundur diye fazla konuşamadık." dedi ve sustu.

  "Evet..." diyerek onayladım.

  "Sana her şeyi en başından anlatacağım." dedi ve dudağını ıslattı.

  Uzun bir hikaye olacaktı anlaşılan.

  "Nasıl denir, bilmem ama babanla biz severek ve isteyerek evlenmedik.
Hiçbir zaman muhteşem bir evliliğimiz olmadı. Mutlu değildik.
Aynı evin içinde iki yabancı gibiydik.
Sen doğduktan sonra da bu değişmedi. Ve ben senin böyle bir ortamda büyümenin istemedim. Birbirinden çok uzak iki ebeveyn çok sağlıklı bir büyüme ortamı yaratmazdı. Senin içindi herşey...
Bu arada sana karşı ikimiz de çok ilgili ve şefkatliydik. Seni çok seviyorduk. Baban da ben de.
Ben bir gün aldığım kararı babana söyledim. Seni alıp başka bir yuva kurmak istediğimi, zaten onun da beni sevmediğini bu şekilde daha iyi olabileceğini söyledim. Ama o bunu kabul etmedi. Kızımı benden ayıramazsın dedi. Ben ona kaç kere istediğin zaman  gelebilirsin, desem de o asla yumuşamadı. Ben de bir gün seni alıp kaçmak için planlar yapmaya başladım. Valizim, biletim herşeyim hazırken baban gideceğimi farketti. Ertesi gün kapı çalındı,  gelenler avukatlardı.
Baban sahte bir delilik belgesi hazırlatmış. Nasıl yaptı bilmiyorum ama beni deli olarak göstermiş. Hatta benim sana zarar verdiğimi falan söylemiş. Yataktan çıkmaya çalışırken kolunda bir morluk olmuştu. Bu yarayı benim yaptığımı söylemiş. Ve seni babana verdiler bu yüzden. Bana da hayatımızdan defol dedi. Bende seni bırakıp gitmek zorunda kaldım. İnan ki başka çarem yoktu. Benden sonra duydum ki bir kadınla evlenmiş. Zaten benimle değil onunla evlenmek istiyordu fakat ailelerimiz bizi zorla evlendirdiğinden o kadınla evlenememişti. Benden boşanır boşanmaz da hemen o kadınla evlendi fakat 5 ay sonra ondan da boşandı. O kadından boşanınca bu iyice delirdi. Kadının bunu terk edince depresyona girdi. Adresini değiştirdi. Önceleri arada uzaktan da olsa seni görüyordum fakat adresini değiştirince bir daha izinizi bulamadım. Ta ki geçen o güne kadar. Üniversite sınavına gireceğini biliyordum ve bilgilerini bulup adresini öğrendim. Ne şekilde öğrendiğimi sorma. Yaptım işte. Yani ben senden asla ayrılmak istemedim kuzum. Babana da kızmanı istemiyorum. Sinirliydi baban, sağlıklı düşünemedi. Ama şimdi beraberiz önemli olandı bu değil mi?" dedi ve kocaman gülümsedi.

  Sahte gülümseyişi birkaç saniye sonra söndü. Benden bir şey dememi bekliyordu.

"Ne diyeceğimi bilemiyorum. Yani, ah! Bu biraz zor." dedim ve yutkundum.

  "Haklısın, duydukların zor şeyler." dedi ve omzumu sıvazladı.

  "Babamın böyle bir şey yapacağını düşünmezdim. Ben hep sana kızdım beni bıraktığın için, ama aslında öyle değilmiş. 19 yıl boyunca koca bir yalanla yaşamışım." dedim ve derin bir nefes aldım. Buna ihtiyacım vardı.

  "Peki Onur denen adamla nasıl tanıştın?" dedim.

  Annem bu soru karşısında biraz şaşırmıştı.
"Şey... Tatlım, ah!" dedi sanki nereden başlayacağını bilmiyormuş gibiydi. Kelimeleri nasıl kullanacağını ne diyeceğini bilmiyordu.

  "Babandan boşandıktan sonra Onurla tanıştım ve işte öyle." dedi ve hafifçe tebessüm etti.

  "Onu seviyor musun peki?" dedim.

  Annem bir kaç saniye sonra cevap verdi.

  "Evet."

  Ama yalan söylediği belliydi.