Eski hayatımı özlüyor muydum? Babamı, Charliyi, Yeter Hanımı? Annemi bulmak bu 22 yıllık hayatım boyunca başıma gelen en güzel şeydi. Bunu inkar edemem. Fakat içimde tuhaf bir aidiyetsizlik duygusu vardı. Bu lüks ev, bu yaşam bana göre değildi sanki. Burda kendim olamıyordum, mutlu değildim sanırım. Bunları hergün düşünüyordum ama o gün daha farklıydı... Alt kata indim ve annemi aramaya başladım. Seslendim ama kimse bana cevap vermedi. Ev bomboştu. Sonra mutfak masasının üzerindeki not gözüme çarptı. 'Burçak, biz biraz hava almaya çıktık birazdan geliriz. Kahvaltını yap, bizi bekleme.' notu buruşturup çöpe atarken bir elma aldım ve yıkamadan direk ısırdım. Elmayı yiyerek yukarı çıktım. Alışmıştım annemle cici babamın bu yersiz kayboluşlarına. Bu arada söylemeyi unuttum. Yarın düğün var. Annem evleniyor, o malum kişiyle işte. Mutsuz falanda değilim. Önceleri kesinlikle evlenmelerine karşıydım ama şuan hiçbir şey hissetmiyorum. Evet, sanırım benim ruh halimi en iyi anlatan cümle bu. 'HİÇBİR ŞEY HİSSETMİYORUM.' Yaklaşık 3 yıldır... Sohbet etmek için Buğranın odasına girdim. Yatakta öylce yatıyordu. İlk zamanlar Buğradan çok korkuyordum ama şimdi asla. Bu evdeki yakın dostum olmuştu. Zalim babsı onu ben geldiğimden beri bu odadan birkerecik olsa bile çıkarmamıştı. Ve bende onunla bu odadaydım sürekli.
-Naber?
-iyi.
-Sevindim.
-...
-Buğra? -...( bana döndü.)
-Bu evden kaçmayı hiç düşündün mü?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAN KOMŞUM
Misterio / SuspensoHemen diplerindeki eve taşınan yeni yan komşuları biraz garipti. Hatta fazla garipti. Normal bir aile gibi görünselerde Melodi'ye göre hiç de normal değillerdi. Melodi yeni komşularının evine küçük bebeklerine bakmak için gidince her şey gün yüzün...
