YAN KOMŞUM

KAÇIŞ

Annem heyecandan ölmek üzereydi ve sürekli onu sakinleştirmek için bişeyler diyordum. Misafirler çoktan gelmişti. Ve birazdan gelin ve damat çıkacaktı.
-Saçım iyi mi?
-Harikasın anne, merak etme. Etrafta yuvarlaklar çizerken onu kolundan tuttum.
-Anne, yanlış anlama. AMA...Eminsin değil mi? Annemin yüzündeki gülümseme silindi biranda. Ama daha sonra yapmacık bir gülümseme yerleştirip omzuma dokundu.

-Tabii ki eminim. Onur harika bir insan sadece onu tanımana izin ver. -Elbette ona eminim. Benim demek istediğim. Bu senin hayatın bunu unutma. Benim mutlu olmam için değil kendin için yap her şeyi.
-Ne demek şimdi bu?
-Bu Onur varlıklı biri bunu biliyoruz ve sen eğer benim kalmam için ya da işte neyse... Ben gecekondu da kalırım. Mutlu olalım sadece.

-Burçak! Ben Onuru seviyorum, ama parası için değil. Bana karşı çok iyi ve, onunla yaşamaktan mutluyum.
-Peki.

tık tık tık...

-Bebeğim, hazırsan gidelim.
-Geldim, hazırım. Bana şans dile Burçak. dedi kapıya giderken.
-Sakın düşme! Gerisini halledebilirsin diye düşünüyorum.
-HAHAH! -Seni seviyorum anne.
-Ben de seni tatlım. dedi ve kapıdan çıktı.

***

Gerginlikten masadaki tüm kuruyemişleri bitirmiştim. Sürekli aklımda kaçış planı vardı. Annem çok üzülecekti. Tam ben bunları düşünürken yanımda oturan adam bana bişey dedi ama anlamadım, dinlemediğim için.
-Hıh?
-Çok güzel olmuşsunuz.
-Teşekkürler.
-Ben Onurun en yakın arkadaşlarındanım.
-Ha öyle mi, ne güzel.
-Annenizden daha güzelmişsin. Gerçi Onura ara sıra takılırım kızı sen al da anasını bana ver diye. Ama tam tersini demeliymişim.

Adamın Onurun arkadaşı olmasına şaşırmadım. İyiden iyiye sinirlensem de sesimi çıkarmadım.
-Beyefendi saat kaç telefonum yanımda değil, sevgilim gelecekti de. dedim. Zekice bi hamleydi.
-Şey...20.07
-Sağolun bi bakayım ben. dedim ve Onurun beni zorla oturttuğu masadan acelem varmış gibi kalktım.

***

  Annemle cici babam ilk danslarını yapıyordu. Arada anneme bakıp gülümsüyordum. O da bana. Ve sırayla diğer çiftlerde sahneye çıkmaya başlamıştı yavaş yavaş. Planımızı devreye sokmanın sırasıydı. Buğraya eski telefonumu vermiştim. Annem hattı iptal ettirmeyip bana yeni bir telefon ve hat almıştı iyiki de. Buğrayı aradım. Telefon tam çalıyorken yanıma yine o adam geldi.

-Dans edelim mi?
-HAYIR.
Telefonu açmıştı Buğra ama adam dibimde olduğu için bişey diyemiyordum. Şifreli bi şekilde konuştum.
-Aşkım nerdesin, gel artık.
-Burçak?
-Gel işte.
Hemen telefonu kapattım ve yanımda bana bişeyler diyen adama döndüm. -Sevgiliniz gelmedi mi? SANANE BE ADAM DEMEK İSTERDİM. ama şöyle dedim
-Geliyor arabayı park ediyormuş. -Tanışmak isterim o şanslı erkekle. Belki eşleri değiştirip dans edebiliriz değil mi?
-Dans edemem aslında ben pek.
-Ben yardımcı olurum.

  Bir yandan da gözüm Buğrayı arıyordu. Ve onu evin kapısının önünde etrafa bakarken gördüm. Biri onu farketmeden oraya gitmem lazımdı. Masadaki içkiyi elime aldım ve adamın üzerine yanlışlıkladökmüş gibi yaptım.
-AAA. Çok sakarım ya. Hemen size ben bi gömlek vereyim evden. dedim ve ordan ayrıldım. Adam sinirle söyleniyordu ve arkadaşlrı başına toplanmıştı.

  Buğranın yanına çaktırmadan gittim. Kimse beni farketmedi herkes dans ediyordu o ara. Elini tuttum ve arka taraftaki bizi bekleyen taksiye doğru koştuk ikimiz de. Ama taksi yoktu.

-Kahretsin. dedim ve sinirle telefonumdan durağı aradım.
-Taksi nerde?
-Düğünden biri binmiş galiba, ne bileyim.
Tekrar bir taksi çağırdım ve beklemeye başladık. Biz taksiyi bekleyeli 2 dakika olmuştu neredeyse ve arkamda bir ses duydum.
  Kafamı çevirip bakınca annemi gördüm. Annem bana öyle bir bakıyordu ki sanki yıkılmış gibiydi. Gözlerindeki hayalkırıkığı okunabiliyordu, o karanlık havada bile.