Oo na

VII

"Sir Kenneth?"

"Sir? Excuse me po Sir?"

"Yes?" Gulat na tanong ko dito nang bumalik ako sa ulirat sabay ayos agad sa pagkakaupo ko. Damn Kenneth ayusin mo nga yang sarili mo,mapagkakamalan kang adik niyan eh. Ugh,the mere fact na kinakausap ko sarili ko, mapagkakamalan na agad akong adik.

"Are you okay Sir? Masama po ba ang pakiramdam ninyo?" Nagaalalang tanong ng trainee namin na mukhang kanina pa ata naghihintay ng sagot ko. Nakakahiya tuloy,mukhang kanina pa siya nagsasalita sa harap ko pero ni isa wala man lang pumasok sa isip ko.

"Uhmm. Yeah.. Yeah. I am really sorry may iniisip lang. Uhmm so as you were saying?" Pagtatanong ko dito

"Yes sir, i'll be updating lang po sa mga pending articles na need na po masubmit by the end of the month. Then later po you have a meeting with the EIC po" pagpapaalala nito.

"Okay thank you" nasabi ko na lamang bago ito lumabas ng opisina ko.

Buntong hininga. Yan lang ang nagawa ko. Jusko isang linggo na mula nang magflashback sa utak ko yung nangyaring iyon. I know I know,hindi ko na dapat inaalala yung mga bagay na iyun pero wala eh. Nakatatak na sa utak ko damn pati pa ata sa puso ko. Charot. Hindi naman sa pag-eemo pero ganun naman talaga tayo di ba? Everytime may naalalang hindi magandang memories? Okay naghahanap lang ako ng karamay.

Okay Kenneth,balik ka sa normal state mo...focus!focus! Good thing na din na hindi ko masyadong nakikita yung ungas na yun. I mean wala naman akong balak makipagkita sa kanya nor nageexpect. What I meant by that ay yung circumstances, seems like friend kami ni tadhana this past few days and thank you for that tadhana. Nice yan.

I made myself busy while waiting sa meeting namin ng EIC. I took the opportunity para mafinalize ko na din ang mga pending articles na naka-assign sa akin. Hello,last week ko pang tapos yun noh tinatamad lang ako magsubmit.

"Hi Sir,Good afternoon" masaya kong bungad sa EIC namin nang makapasok ako sa opisina nito.

"Come on Kenneth, wag masyadong formal. Magkakaedad lang tayo dito noh" nakangiti nitong sabi. Naks may killer smile ang boss ko.

Well medyo bata nga siya for an EIC position para sa isang lifestyle magazine na kilala sa buong Asia. Plus the fact na ang gwapo niya, bata hirap ako magdescrive pero kamukha niya si JM de Guzman. Basta gwapo yun na yun and mukha din siyang mabait so plus points yun.

"Ay sure po" naiilang kong sagot dito kasi nakakailang naman talaga yung tingin niya eh. Hala? Ganda ka? Haha eh basta puta, naiilang ako eh. Bakit ba!

"Po? Grabe naman magkaedad nga lang tayo eh. For formality din by the way, I am Isaac Sanchez" pagpapakilala nito nang nakangiti kahit pa kilala ko na naman siya. Syempre EIC namin yan eh so dapat lang na kilala ko siya pero ngayon lang kami nagmeet dahil galing ata siya sa isang convention and kahapon lang nakabalik.

"Naku sorry po. I mean yeah. Nice to meet you Isaac" sagot ko dito habang nakikipagshake-hands sa kanya.

"First of all, I really wanna say na masaya ako at nandito ka sa Manila Office ng Instyle, I have heard a lot of good things about you and the way you right kaya hindi na rin ako nagdalawang isip noong nag-ask sila na itransfer ka here. You could be an asset for our magazine here in Philippines." Papuri nito sa akin na ikinahiya ko.

Hindi ako nagpapabebe noh! Hindi lang talaga ako sanay na pinupuri. Basta I make it a point lang na quality ang ginagawa ko and hindi mema lang, I hate mediocrity so iniiwasan ko talaga. Baka isipin ng iba na hindi na nga ako kagwapuhan tapos hindi pa maayos ang output ko. Pero wait nga lang din ha, hindi rin naman ako pangit haha average lang,normal lang. Hindi naman ako katulad ng ibang bida na kung hindi sobrang gwapo ay napagkakamalan namang babae sa sobrang pino ng feautures. Pota hindi ako ganun ka blessed noh kahit pa sabihin natin na half Japanese ako.