I'm Lost(Brave girls series#1)

IL6

Di mabiro

Marco'S POV

Just another day have pass nothing change a lot. And it gives me a hard time. Argghhh why I can't just forget this feeling?

And now, I see myself again. Looking at her in this far distance. Dreaming one day she see me not a man, but also his friend. How I hate seing her finding someone who found her. When me/us are her to pick up her. But she always finding someone else that keep me irritated so much.

But how much I feel irritated I'm her following her, Guarding her even she doesn't know what I'm doing. As now, she's sitting alone under the shade of mangga tree near at the field. Looking away, dreaming 'bout something she wished.

Never bother that her long straight black hair blocking her pretty face. Minsan ko ng natitigan ng malapitan yung mukha niya and doon ko lang narealized that she's hiding her true beauty.

Funny how I remember that day I snatch a long stare in her face she doesn't know. I saw her long flick thick eyelashes, her ashbrown pair eyes. Pointed nose, and her not so pinkish lip but enough to tempt you to kiss. And her small heart shape face that perfect match on her soft angelic features that everyone ignored.

Annoyance feel me up, bout thinking those thing. At dahil sa kaiisip nawala siya sa paningin ko. Ano ba yan hirap ngang pumasok dito dahil mahigpit ang seguridad tsaka ko pa siya nawala sa paningin ko.

Ilang minuto narin pala akong andito sa University nila buti nalang wala kaming pasok ngayon. Tsaka ko lang narealized kung bakit siya biglang nawala. Class hour na pala nila kaya wala akong nagawa kundi ang umalis sa University na ito.

Sa kabilang bahagi ako dumeretso pagkalabas ko ng University na yun. Maghihintay nalang ako siguro dito, magpapalipas ng oras. Total maaga pa naman at tsaka hindi pa oras ng trabaho ko, so may oras pa ako para maantay siyang lumabas.

Yun nga lang matatagalan ako ritong mag antay. Narinig ko kasi siyang nagpaalam kay Ma'am kahapon na malalate daw siya kasi may night shift siyang test. Hindi ko lang alam kung anong subject nila. Nagmumukha na akong stalker nito. (Sign)

Nakatrenta minutos na akong naghihintay dito pero hindi parin siya lumalabas. Mag aalas sinco na pala ng hapon tagal ko din dito ah.

"Andito ka lang pala!"Rinig kong saad ng mapang asar na tono sa may gilid ko. Sa tono palang ng boses kilala ko na kaagad yun.

"Anong ginagawa mo dito?"

"Wala, masama bang tumambay dito" Saad niya habang nakahalf smile. Pero akala niya maloloko niya ako, tsk nakangisi siya. Alam ko na ang balak nito, ang bwesitin na naman ako. Hangal talaga ang isang ito, wala na naman atang mapagtripan.

Tinignan ko siya ng masama bago nagsalita. "Kung andito ka para mang-asar mabuti pang umalis ka na" Pagbabanta ko sa kanya.

Umakto naman siyang nakakatakot bago nakangising sumagot. "Ohh talaga natatakot naman ako!" Kunwaring acting niya. Bwesit talagang Blyst na ito, paano niya ba nalaman na andito ako. Para siyang aso matalas ang pang-amoy.

"Hindi ako aso" Madilim niyang sabi, matalim ko naman siyang tinignan. Saka binaling uli sa harap kung saan tapat ng gate. At hindi siya pinansin sa mga pinagsasabi niya.

I glare at him to warn stop being so talkative. But he doesn't listen and continue talking nonsense topic. I just put may hand covering my two ears. And praying, that eventually he stop. He just look like a lunatics with his crazy hand gesture pa. I can't help but to roll my eyes on him. What an annoying person.

Hanggang sa lumipas ang ilang minuto at sa wakas tumigil din siya. Muntik narin akong mapasigaw ng "Yes salamat naman at tumigil kana!" Buti nalang napigilan ko pa ang sarili ko sa tuwa.