I'm Lost(Brave girls series#1)

IL12

Alive

Marco's POV

A good mood of morning great me when I wake up. I still remember what happened last night. Although its bother me, I ignored it. Cause he come to save me.

Wala na siya sa tabi ko ng magising ako. Siguro inantay lang na makatulog ako ng mahimbing bago umalis. Naiintindihan ko naman yun, sapat na yung ginawa niya sa akin para makampanti na sa pagtulog. Napakalaking naitulong niya sa pagtabi sa akin.

"Oh gising ka na pala, ipapagising sana ka ni Sir sa akin pero mukhang hindi na kailangan" Bungad ni Kuya Hence sa akin.

Naninimbang siyang tumingin sa akin. Alam kong may alam na rin siya sa nangyari kagabi. I smile at him to assure me that I am fine now.

"Sigurado ka?" Hindi niya sure na naniniwalang tanong sa akin. Maybe sa tagal na naming magkasama alam na niya kapag may mali sa akin. Pero ngayon sure na sure akong ayos lang ako.

"Opo, Kuya Hence ayos lang ako" Final at sincere kong sagot sa kanya. Nasa may pinto lang naman siya nakatayo.

Napabuntong hininga mo na siya bago uli nagsalita.

"Kung ganoon, mag ayos ka na at bumaba kanina ka pa niya hinihintay" Habilin niya sa akin bago lumabas ng kwarto ko.

Nanatili pa ako ng ilang segundo sa higaan bago bumangon nang makapag ayos na ako. Mamaya ko na lang aayusin mga gamit ko.

Pumasok ako sa C.R. para mag ayos na. Humarap ako sa may lababo para maghilamos. Naalala ko na naman ang nangyari kagabi. That was a part of my past, but Tito Broody was right it was part of me right now.

Saka ko lang narealize na madami na palang nangyari. The mark on my face, now it was gone. It heal by the time, but my memory still not. Maybe in other day o time. Healing need a process of accepting things na, it happened already all you need is to let go, make a move and start again.

I need to gather all things, hindi pa ako ganoon kahanda sa proseso. Maybe in other time, magagawa ko rin yun.

Pagkababa ko sa pangalang palapag kaagad na sumalubong sa akin si Kuya Hence.

"Nasa may garden siya" Pag imporma niya sa akin. Ngumiti ako sa kanya bago nagsabi ng, "Thank you" Bago umalis patungo kong nasaan siya.

Nag iba ako ng direksiyon patungo sa garden. Lumabas ako sa may kitchen area, naglakad patungo sa may likod kung nasaan ang garden niya. It not was a big but, relaxing because of different color and kind of flower plant on it.

Naabutan ko siyang nagdidili mismo ng kanya mga tanim. Siya rin ang nagtanim ng mga bulaklak na andito. Sa pagkakaalam ko, narinig ko sa mga yaya niya na mahilig talaga siya sa mga bulaklak. Pati rin ang babaeng mahal niya mahilig din sa bulaklak, lalo na sa sunflower. Kaya alagang-alaga niya ang mga tanim niyang sunflower dito.

Sabi niya its remind of her, kahit masakit at least they have a sweet memory that they share together.

Napag alamanan ko din na kilala sila dito bilang magkasintahan. Kaya laking gulat ng mabalitaan nilang ikakasal na siya sa ibang lalaki. Usap-usapan yun dito sa kanilang lugar, kaya hindi ko lubos maisip na may taong kayang tanggapin ang isang masakit na pangyayari sa buhay nila ng ganoon kahit hindi sa madaling paraan.

Ramdam ang panghihinayang ng mga tao dito, pati na ang mga magulang niya. Boto sila dito pero hindi ang magulang ng babae. Maybe dahil sa usapang politika kaya ganoon.

"Oh! andito ka na pala! Kanina ka pa dyan, hindi ka man lang umiimik!" Nakangiti niyang saad matapos na diligan ang favorito niyang mga sunflower. Lumapit naman ako sa may table kung saan may mga pagkaing nakahain.