I'm Lost(Brave girls series#1)

IL39

Forgive but not forget

Blyst' S POV

Dalawang araw na simula ng mangyari iyon. Hanggang ngayon hindi pa rin kami makapaniwala sa lahat. Even, into him. Hindi ko inaasahan na tama ang hinala ko sa kanya.

Na kaya niya kaming traydurin. Masakit iyon sa parte ko dahil naging parang kapatid ko na siya. Siya yung tumayong Kuya ko ng hindi ako pinapansin sa bahay.

Siya yung nakakaalam ng nangyayari sa akin. Siya yung nakakatiis sa ugali ko. Nakakasama ko sa kalokohan kahit na ayaw niya. He was a great partner in crime.

"Hey" Pagtatawag sa akin ni Kuya Jasthin. Napalingon naman ako sa kanya ng umupo siya sa tabi ko.

Kapwa kami natahimik habang nakaupo nakaharap sa kabuong ni Marco. Even he did something breaks out heart he also deserve a decent burials.

"Hindi pa rin siya gumigising" Nanlulumo niyang sambit. Napayuko naman ako sa sinabi niya. Hindi pa rin pala siya gumigising. Masyadong naging marahas ang naging karanasan niya sa kamay ni Marco.

Halos ayaw kung maniwala sa napanuod namin. Akala ko iba ang may gawa pero.

After we run to get out of the wood. We immediately get in into the van that waiting for us. Plan B was set, they drive as fast as the van could. Sa likod na kami ng San Paradox dumaan. Wala ng nakabantay doon, dala ang walang malay na si Devina.

Lahat kami kinakabahan sa nangyari.
Halos hindi kami makahinga ng maayos dahil sa bilis ng pangyayari. Iniisip ko pa lang kanina nangyari na.

"Devina, please wake up!" Paulit-ulit na pakiusap ni Kuya Jasthin dito. Halos hindi na niya tantanan na gisingin si Devina.

"Tibor pakibilis" Pakiusap ko. Nawalan na ako ng kaibigan huwag pati si Devina.

Naiiyak na ako sa mga nangyayari. Muli kong naalala kung paano bumagsak ang katawan ni Marco sa sahig. He was shot in the side of this stomach. Hindi ako nakarecover kaagad doon pero mas nashock ako ng makita kung binuhat ni Kuya Jasthin si Devina pero walang malay.

Halos mabaliw ako sa nakita ko. Why two of my friends suffer from this. Mabilis kaming pinaalis sa lugar dahil nagtawag na sila ng back up.

Nakalabas na kami ng San Paradox. Kalapit lang nito ang Poblacion kung nasaan nakatira si Senator Broody. Isang bayan lang ang tatahakin makakarating na kami.

Isang malakas na prino ang ginawa ni Kuya Tibor. Kaya napaupo kami sa sahig ng van. Buti na lang hindi nahulog sila Devina.

"Labas bilis!" Nagkukumahog nilang saad. Mabilis naman kaming lumabas saka humingi ng tulong.

"Tulong miss may kasama kaming duguan!" Bilasa na tawag ni Kuya Runyon sa Nurse na nasa labas.

Kaagad naman na may tumulong sa amin. Sama-sama naming isinugod sa may E.R si Devina. Hinarang na kami ng nakapasok na sila. Para naman kaming nalugi ng naiwan kami sa labas ng E.R. Nagsibagsakan kami sa sahig. Meron naman mga lumapit sa amin na Nurse para alokin na gamutin ang mga galos namin.

Lahat kami tulala sa pangyayari. Walang nagbalak na magsalita sa amin. Ang ilan nakayuko, ang iba naman ay nakatingala. Meron naman tulala.

"Totoo ba iyong nakita ko kanina?" Nakatulalang tanong ni Geff.

"Ang alin?" Takang tanong ni Kuya Tibor. Napabuntong hininga naman siya bago sumagot.

"Si Marco, totoo ba iyon? Hindi ko kasi lubos akalain na!" Pahina ng pahina niyang tanong sa amin. Napatingin naman ako kay Kuya Jasthin na tulala sa gilid.