I'm Lost(Brave girls series#1)

IL25

Long lost friend

Vanna's POV

Nanatili pa rin ako ng ilang minuto sa may likuran ng bahay ni Devina. Nagpapahangin, pangpawala ng stress.

Thinking all memories we had before. Bitter sweet emotion build up on me. Buti na lang nagtawag na sila bago pa tumulo ang luha ko.

Oo, mataray ako pero malambot akong tao lalo na sa kanya. She never knew na sa tuwing nakikita ko siya. Yung feeling na gusto mo siyang yakapin ng mahigpit. Pero hindi mo magawa kasi yung galit na pimipigil sayo.

Bumalik na ako sa may sala at naabutan ko silang lahat naandoon. As usual maingay na naman sila. Chatter feel the whole place, kung hindi lang dumating sila Nay Dilya para ng palengke itong sala.

May dala silang merienda para sa amin. Itong mga lalaki naman kaagad na kinuha ang mga plato. Tsk hindi halatang gutom na eh.

"Salamat po" Masaya nilang saad kila Nay Dilya. Natawa na lang sila sa inakto ng mga lalaki. Kami namang mga babae ang nahiya sa kanila.

"Nako, kayo talaga" Gigil na puna sa kanila ni Ate Shye. Nakakalokong ngiti lang ang ibinalik nila kay Ate Shye.

"Ang mabuti pa ay kumain na din kayo mga hija" Paglalahad ni Nay Senayda sa amin sa pagkain dala nila. Actually nakakatam siya. Mga kilalang pang merienda ang inihain nila.

Banana que, camote que, Nilagang saging, Juice at may pansit pa. Mukhang masarap siya dahil alam kong masarap talaga silang magluto.

Kanya-kanya na silang kuha ng iba't-ibang klase ng hinain nila sa amin. Una kong kinuha ang babana que na pareho naming paborito ni Eve or Mas kilalang Devi.

Siguro nagtataka kayo kung bakit Eve ang tawag ko sa kanya. Ganito kasi yun.

After that night, normal day will happen. Nga lang grounded ako, hindi pwedeng lumabas ng bahay. I was sorrounded of many Guards of my Dad personel. For my safety daw.

This time nakinig naman ako. Nasa loob lang ako ng bahay maghapon. Playing with my doll, Dolly. Na bigay sa akin ni Kuya nong birthday ko.

Nasa sala lang ako habang sila Mama at Papa busy sa kung ano. Si Kuya ayon nasa kwarto, feel ko iniisip pa rin niya si Devina. Naging iba kasi yung kilos niya ng malaman niyang si Devina yung sinagip ko sa kakahuyan.
Ano kayang mayroon kay Devina bakit ganoon ang reaksiyon ni Kuya? Curious kung tanong sa sarili ko. Baka naman yung tinatawag nilang,'Crush'.

Tama baka nga yun. Pero bakit niya kilala si Devina habang ako hindi. Matagal na kaya silang magkakilala? Eh ilan taon ang agwat sa amin ni Kuya. 4 ako non at sa tingin ko 5 naman si Devina tapos si Kuya nasa 12 na non. So kilala na siya ni Kuya o baka naman may Kuya din siya tapos magkaibigan sila ng Kuya ko tapos Kuya niya kaya niya nakilala si Devina.

Sa kaiisip ko ng posibility hindi ko na namalayang nasa harapan ko na pala si Kuya. Nang makita ko ang pares ng paa niya sa harap ko. Dahan-dahan akong tumingala sa kanya.

"Bakit Kuya?" Takang tanong ko sa kanya habang nakatingala. Napatigil naman ako sa paglalaro.

Hindi niya ako sinagot pero umupo siya sa katapat ko. Tahimik pa rin siyang nakatitig sa akin. Bago nagbuntong hininga. He look me seriously. Yung mga ganitong tingin niya, mukhang seryoso ang itatanong niya sa akin.

"About yesterday" Panimula niya.

Napatitig ako sa kanya ng mabuti.

"What about yesterday, Kuya?" Kuryuso kong tanong. Napaiwas siya ng tingin sa akin bago sumagot.

"Devina" Tangin sagot niya. Napatitig talaga ako ng todo sa kanya ng banggatin niya ang pangalan ni Devina. The girl I save from falling into death.