I'm Lost(Brave girls series#1)

IL13

Expert

Marco's POV

After that natahimik uli kami. We continue eating as if we don't hear what he please. Bihira lang makarinig sa isang mataas na tao ang magplease ng ganoon. Tikom pa rin ang bibig namin hanggang sa natapos kaming kumain.

Akward feels araise as we seat for a while. Hanggang sa Si Senator na yung naunang nagsalita.

"Hency, Ikaw mo na ang bahala dito sa bahay. May aattendan kaming meeting nila Hence at Herschel. Marco, alam mo na" Una niyang binalingan si Kuya Hency bago ako.

Napatango lang kami ni Kuya Hency sa sinabi niya. Alam na namin ang gagawin kapag wala siya dito.

"Kung ganon, mauna na kami tara na!" Aya niya sa kanilang dalawa. Sabay naman silang napatayo. Nang naiwan na kami, masama akong tinitigan ni Kuya Hency, patay. Sabi ko na eh, mamaya babawi ito.

"Mag ayos ka na, maaga tayong magsisimula" Seryoso niyang sabi bago umalis sa harapan ko. Napabuga naman ako ng hangin. Napakaseryoso talaga niya, opposite sa kakambal niyang kwela.

Umalis na rin ako sa dining area at diretso sa kwarto para mag palit na ng damit pang training.

Habang nagbibihis, hindi ko mapigilang mapaisip kong ano nang nangyayari sa kanila. Unang araw ko pa lang dito pero, sila agad ang naiisip ko. Marami pang araw ang bubunuin ko bago makabalik sa Manila.

Hindi ako mapakali kayo tumawag na ako sa kanya. Naka ilang ring bago niya sinagot.

"Miss mo na ako!" Bungad niya sa akin. Napahilot naman ako kaagad ng sintido ko dahil umandar na naman ang kalokohan niya.

"Tigilan mo ako, Blyst" Nagpipigil kong inis na sagot sa kanya.

"Woahhh, chill pards naman oh, hindi mo ba ako namimiss. Kasi ikaw miss na miss ko na" Pag iinarte niya.

"Shut up, I do wanna hear your pabebe rants. I just call para makibalita dyan" Diretso kong sabi sa kanya.

"Awww! my heart hurt, you so mean. Siya na naman, pwede ako naman mo na?" Pag aarte niyang nasaktan

"Blyst!" Banta ko sa kanya

"Okay, okay! ayos naman siya. Katulad ng sinasabi mo ginagawa ko naman. Pati sila alam na ang gagawin, don't worry we can handle this. Leave it to us, Prads!" Pagmamayabang niyang sabi with confident pa.

"Siguraduhin mo lang, kapag may nangyaring masama dyan. Mayayari ka sa akin" Biling na may pagbabanta ko saad sa kanya.

"I know that, Pards! Pwede ko bang hayaan na mapahamak ang love of your life" Muling pang aasar niya sa akin. Napupuno na ako sa lalaking ito. Paano ko ba ito naging kaibigan?

"Fine! sige na ibaba ko na ito" Paalam ko sa kanya. Nagreklamo pa siya na huwag mo na kaso wala na siyang magawa ng nababa ko na.

Muli akong napahilot sa akin sintido sa kakulitan ng damuho na yun. Nagtext pa talaga, may kasama pang emoji na may puso.

Ala una na pala kailangan ko ng bumaba sa training room namin. May parusa kapag nalate ako, at hindi yun madali. Si Kuya Hency pa, hindi uso sa kanya yung salitang basic o madali. He always start with the difficult step. Para daw mas matuto kisa sa madali pero walang natutunan.

Difficult experience give you more lesson than the basic. Kasi minsan mas magandang daanin sa dahas para mas matuto ka.

Tahimik ang daan tinahak ko. Sa likuran bahagi kasi ng bahay yung training room namin. Separated siya sa mismong mansion. Dadaan pa ako sa may garden kung saan kami nag breakfast kanina.