I'm Lost(Brave girls series#1)

IL8

Pretend

Puffy eyes welcome my morning while I'm looking at my reflection. What a painful night traces on my face. It's already 6 in the morning but I still here. Wondering things can ease my feeling.

Kailangan ko pang pumasok for sure malalate ako nito, pero paano ko siya haharapin? Eh kung hindi na kaya mo na ako papasok. Kaso ano naman ang idadahilan ko?

"Aishhhh" Inis kong saad sabay sabunot sa buhok ko.

Ilang minuto pa akong nakipagtalo sa sarili ko kung papasok ba ako o hindi. Pero ito ako ngayon tahimik na bumababa, sunday ngayon delikado. Minsan kasi andito lang sila kapag linggo pahinga, minsan out of town.

Pero katulad nito na andito sila, kompleto pa kamo. Nasa sala masayang nagkukuwentuhan. Patuloy lang ako sa pagbaba, kunwari na wala akong nakikita na tao. Hanggang sa makalabas na ako sa bahay.

Hindi ko alam kong anong naging reaksiyon nila kanila. Basta makaalis lang ako sa lugar na yun, ayos na.

Kagaya ng sinabi ko kanina late nga ako. Nasa break na ng dumating ako, shifting na. Kabado pa ako dahil baka makita ko siya pero sa awa ng diyos wala siya.

"Uy bakit ngayon ka lang?" Gulat na tanong sa akin ni Blyst. Papalapit na siya sa akin ng tanungin yon.

Nabigla naman ako sa kanya kala ko magkasama sila ni ano. Hindi ako kaagad nakasagot sa kanya dahil wala akong maisip na isagot.

"Hoy! kayo ah" Singit sa amin ni Martine sabay akbay kay Blyst. Kaagad naman na tinaggal ni Blyst ang pagkaka-akbay ni Martine.

"Ano ba, monks! Wag kang akbay nang akbay. Ang bigat ng kamay mo!" Inis na reklamo ni Blyst sa kanya.

"Nako, ayaw mo lang paistorbo eh hahaha" Asar sa kanya ni Martine bago ginulo ang buhok tsaka umalis.

Akala ko lusot na ako sa kanya pero takteng tao ito, makulet ang lahi. Hindi niya ako tinantanan, hindi ko din naman siya sinagot. Hmpf bahala siya dyan. Hindi ko nalang siya pinansin at nagpalit na ng damit.

Nang nakapasok na ako sa C.R bumalik ang kabang naramdaman ko. Pero bakit nga ba ako kinakabahan? Ha? bat kinakabahan ka self? Ano ikaw pa itong may mali ganern?

Arghhh! napaparanoid na naman ako. Hay, yung trabaho mo nalang ang isipin mo, Devi. Tama yun nalang.

Sakto naman pagkalabas ko, siya naman pagpasok niya sa staff room. Napahinto ako saka umiwas ng tingin. Nakagalaw lang ako ng maaninag kong papalapit siya sa akin. Nagmadali naman akong pumunta sa locker ko, para isilid doon ang damit na ginamit ko kanina.

Napahinto naman siya sa paglapit sa akin ng tawagin siya ni Blyst. Kita ko ang pagkadismaya niyang pumunta sa akin. Maybe he want to say something again. Hay! wag na muna ngayon, hindi pa ako makaget over sa sinabi niya kagabi dadagdagan uli niya.

Matamlay kong sinara ang locker ko bago nag antay na mag shift uli. Tahimik akong nag aantay sa usually spot ko, malayo sa iba.

Nang magpalit na uli kaagad akong pumasok, para makapagtrabaho na ng mawala na itong mga bumagabag sa isip ko. Gumana naman ang ginawa ko, inabala ko ang sarili ko sa trabaho. Pansamantala kong nakalimutan amg lahat ng problemang iniisip ko.

Nakalimutan ko nga ang ilan pero sa tuwing nakikita ko siya, muli ko itong naalala. Kailan ba ako lalayuan ng problema?

Well I guess theirs' no person who does not have problem. We all had but in different situation. Na sa atin lang kung paano lalabanan o lalagpasan.

In my case, ako na ang bahala if I fight or not. Depende nalang sa sitwasiyon.

Napakahabang araw para sa amin itong linggo na ito. Hindi lang dahil sa dami ng customer, dahil din sa ilan lang kaming natira after lunch. Nagpaalam ang iba na aalis dahil may importanteng lakad. Hindi naman sila pinaghigpitan ni Ma'am Elle dahil hindi nila pinapabayaan ang trabaho nila, kaya ang ending kaming mga natira ang sumalo sa trabaho nila.