I'm Lost(Brave girls series#1)

IL7

Wanting

Devina's POV

 
Yesterday scene haunting me ever since I got home. The way they follow every move of me keeps me shiver in nervous. But when the break pass by, everything has changed. They avoid my gaze, they keep bowed parang may iniwasan na tignan. And that keep me thinking who was that?

Napailing nalang ako habang nakahiga sa kama kong kunting galaw mo nalang bibigay na. Nakakapagtaka talaga yung galawan nila. Pero kapag ako naman ang lalapit, aalis sila. They avoiding me, like I was a virus.

Ang gulo nila, hindi ko sila maintindihan. Nagpapakita ng intention pero hindi pinaninindigan. Mga duwag! Sigaw ng utak ko sa kanila.

"Aishhh!" Inis kong sabay gulo ko ng buhok ko. Bat di nalang nila ako iwasan ng tulayan para hindi na sila makapagbigay ng false hope sa akin. Nakakainis din kasing umasang gusto din nila akong maging kaibigan. Pero reality hits, hindi yung mangyayari.

Why I love wanting something that not meant for me? Why I am always hoping that kind of thing? Why I not be contented on what I have?

I heavily sign, at napatulala nalang sa kisame kong nabubulok na. Hay makatulog nalang nga maaga pa ako bukas.

******

Tiktok,..tiktok,..tiktok

Last 5 number nalang, pinagpapawisan na ko ng todo. Solve, solve, 62 na ko. Arghhh last 5 minutes nalang mahaba pa itong last 5 number oh.

Tiktok,..tiktok,..tiktok

"Pass your paper in 1, 2, 3-" Striktong bilang ng teacher namin. Patay may dalawang number pa akong hindi nasasagutan. Aishhh bahala na nga basta nakasagot ako hanggang sa 60.

Nakahinga kami ng maluwag ng umalis na ang huling subject namin na pinag examan. Sa wakas stress free na tapos na ang hell week. Two weeks pa bago malaman ang mga grades. Tapos ko naman na lahat ng mga pinapagawa ng mga prof. namin.

Ang ibig sabihin nito, more works more kita hehehehe. Kita mo ang saya sa aming magkabablock mate, dahil sa ngiting makikita mo sa mga mata nila. Rinig ko naman ang ilan nilang pag-uusap.

"Saan tayo this weekend?" Tanong ng isa kong makaklase sa mga friends niya. Nagtilian muna sila bago sumagot ang isa niyang kaibigan.

"Sa bahay overnight tayo!" Patili niyang sagot. Kaagad naman sumang-ayon ang lahat sa gusto niya. Sana all, I wish. Napaiwas nalang ako ng tingin sa kanila ng magawa ang tingin nila sa banda ko.

Pinagpatuloy ko nalang ang pag aayos ng gamit ko saka lumabas ng room. Sa labas ng room nagkalat ang ilang college student na pauwe na. Habang ang iba papunta palang sa assignated room.

Sa dagat ng mga taong nakikita ko, iilan lang ang naglalakad na walang kasama. Karamihan may mga kaibigang kasama, at isa ako sa iilan na tinutukoy ko. But it's okay na rin na walang kasama kisa meron nga plastikan lang din.

Hindi katulad sa high school life friendship means forever. Sa college life, frienship means gamitan. Dito mo na maeencounter lahat ng di mo naeencounter sa high school life mo. Kung noong high school ka pachill-chill ka lang. Kapag College ka na dude, first day palang stress ka na kaagad. Dito kasi ipaparanas sayo kung anong mga posibility in your workplace in the near future.

College life parang internet na laro, ROS kung baga. Rules of Survival sa course na kukunin mo. Itong level na ito kailangan mo ng tibay ng loob, malakas na pananalig sa diyos at pagiging matiyaga at masipag. Hindi na uso dito yung magpagawa sa iba. Dahil pare-pareho din kayong busy minsan umaabot pa ng madaling araw magawa lang yung assignment o ibang gawain.