Jest dokładnie szósta rano, a Jeno patrzy się z niedowierzaniem w swój telefon, próbując nie rzucić nim w najbliższą ścianę, próbując zrozumieć, udając, że to wszystko tylko sen.
Nana (20:13)
proszę usuń mój numer
Odpowiedzenie zajmuje mu trochę czasu, przez to, iż jego palce trzęsą się od złości, smutku i zaspania.
Jeno (06:03)
wal się jaemin
co jest z tobą nie tak
mógłbyś mi przynajmniej powiedzieć dlaczego mnie nienawidzisz żebym miał szansę to z tobą wyjaśnić
trochę jesteś mi to winien
ale nie
ty nie musisz tego robić co
popularni ludzie nigdy niczego nie wyjaśniają
zawsze mają rację
cała szkoła gada różne rzeczy o mnie i o tobie wiesz
a ja nadal za tobą tęsknię bo jesteś moim najlepszym przyjacielem i nie chcę wierzyć że mógłbyś mi zrobić coś takiego
proszę po prostu powiedz mi dlaczego to robisz
nic więcej nie chcę
potem możesz mnie unikać ile ci się podoba i dam ci spokój czy co tam chcesz
ale mi powiedz
proszę
Chłopak blokuje telefon i wrzuca go do swojej torby. Jaemin prawdopodobnie i tak nie przeczyta jego wiadomości.
Okazuje się jednak, iż nie miał racji. Kiedy biegnie spóźniony do szkoły, jego komórka wibruje i przez sekundę wydaje mu się, że wszystko jest jak dawniej, jakby nigdy się nie pokłócili, nigdy się nie unikali, nigdy prawie się nie pocałowali.
Ale nie jest to odpowiedź, jakiej oczekiwał.
Nana (07:21)
przepraszam
Jeno nie wysila się, aby mu odpisać.
Weź się w garść, powtarza sobie Lee, zbliżając się do stolika Jaemina, przy którym oczywiście go nie ma. Nie jesteś już tchórzem.
CZYTASZ
We Can Be Braver | Nomin [TŁUMACZENIE]
Fiksi PenggemarOriginal story by @Kihyunie on Archive of Our Own. Jeno zna Na Jaemina, oczywiście, że tak. A właściwe, to wie kim jest. W tej zapyziałej szkole nie ma nikogo, kto nie wie i na dodatek są na tym samym roku, więc nawet nie ma innego wyjścia. Jaemin...