The Lips Of Red (A Girl Cursed Into A Gay)

16

Chapter 16 : Audience

I woke up with europhia scattering in my heart. Oh! I might burst from too much hapiness right now! I can't believe what happened yesterday, it was like a dream come true!

Tumuwid ako sa pagkaupo at kinuha ang phone ko mula sa sidetable. Tulad ng inaasahan ko nagtext siya sakin.

Cain :

Good morning Jarred. Maligo ka na tapos kumain. See you in school later.

Itinipa ko na rin ang reply ko sakanya.

Ako :

Good morning too. Kumain ka na rin.

I smiled because of this simple conversation with Cain. I didn't know that this time will come in my life. Just because of that freaking diary? Damn.

But I don't know if it will ever last. I know that there are always people who will come in between us. And maybe he's just infatuated, but whatever will happen, I just wanna try.

"Ang laki ng ngiti mo mortal ah." nagulat ako dahil sa lumutang na dewendi sa harapan ko. Ang babaeng dewendi!

She looks stressed and tired, like she's been through a lot of works. She is still wearing the same brown dress that makes her looks like a smurf and now her hair is simply tied into a bun.

Naaalala ko tuloy ang tungkol sa babaeng si Ligaya at ang sandalyas ng katotohanan.

"Kumusta na si Ligaya?" tanong ko sakanya, "Sumuko na ba siya sa paghahanap?"

Instead of answering my question, she changed the topic.

"Patay na ang Damayan." sabi niya at para sakin isa lamang itong biro para takutin o iprank ako.

"Hindi ako nakikipagbiruan ngayon dewendi—"

"Patay na nga siya, nalaman ni Ligaya na siya ang nagnakaw ng sandalyas at walang kaawa-awa siyang pinatay ni Ligaya." kalmado niyang sagot.

Hindi ako makapaniwala sa narinig ko! She speaks about it as if it isn't about death, as if it's a normal happening, so maybe she's just kidding? Pero siguro wala lang siyang pakialam kahit na may mamatay!

So if that girl have killed the Damayan, so if she found out that the heels are in my hands, will she mercilessly kill me too?

Oh, shit, nakakatakot ang enkantong yan.

"Dewendi, isauli nalang natin—"

"Hindi pwedi," suplada niyang sagot, "Kapag isasauli mo yan, malalaman niyang kasabwat ka pala ng Damayan, at sigurado akong papatayin ka niya. At huwag kang humingi ng tulong kay Harra Carolina Jarred, kasi sigurado akong paparusahan ka niya."

So I'm doomed huh?

"Anong gagawin ko?" now my hands are shaky. I should have listened to mom! I should not involve myself with this kind of things but I am so hard-headed!

Tumawa siya bilang pagsagot.

"Anong gagawin mo? Bahala ka na Jarred, patay na ang Damayan kaya wala na akong utang sakanya. Ikaw na ang bahala diyan sa buhay mo, sayo na ang sandalyas na yan."

I feel a surge of anger within me because of her statements. Parang gusto ko siyang ipitin at gawing giniling. May kasalanan din siya kaya dapat kaming dalawa ang magdusa!

"Anong bahala na ako? Madadamay ka pa rin dewendi! Kasabwat ka sa lahat ng to at alam mo yan!" sigaw ko pero hindi parin mawala ang kalmado niyang ekspresyon.

"Huwag kang mag-alala Jarred, may mahika na ang sandalyas na yun para hindi iyon mahuhula ng kahit anong mahika sa Biringan para malaman ang kinaroroonan nito. Ang kailangan mo lang gawin ang itago ito, Jarred. Alam kong madadamay ako, pero may kapangyarihan ako Jarred at hindi na ako magtatagal sa Biringan sapagkat wala na akong utang. Kaya paalam sayo." at sa isang iglap nawala siya ng parang bula, at heto naman ako, pinangungunahan ng takot!