16

242 6 0
                                    

Ik keek naar de vlammetjes die zich langzaam verspreidde. Naar de zwartte randjes die mijn herinneringen opvraten. De vlammetjes doofde. Wat er voor mijn voeten lag was een hoopje as. Ymke veegde het bergje zwartte as uit over de grond tot er niets meer van te zien was. Het voelde vreemd maar ik was opgelucht.  Alsof ik alles achter me liet.

Ymke lachte en gaf me een knuffel. 'Zo en nu ijs eten.' Ik trok een wenkbrauw op. 'Heb je ook ijs mee dan?' Ze grinnikte. 'Nee je gaat bij mij achterop. We gaan naar de stad.' Ik lachte nu echt. Vanaf mijn moeders huis was alles dichtbij. Ymke, school en de stad. Ik deed de deur weer open om mijn jas te pakken en stuurde een appje aan mijn moeder.

Ik had het eigenlijk best koud gekregen buiten. Mijn telefoon stond nog open in de chat van Jack. Ik verwijderde mijn appje en sloot mijn telefoon. Jack was verleden tijd.

'Zul je me nooit vergeten?' Ik keek op. 'Jou vergeten? Waarom zou ik.' Hij zuchtte en keek me doordringend aan. 'Een mens doet rare dingen in zijn leven.' Ik grinnikte. 'Diepzinnig.' Hij bleef me aankijken. 'Maar nooit doen.' Ik knikte. 'Beloofd.'

Ik zuchtte haperend. Ymke merkte het. 'Vergeet het. Denk aan de brief die verbrand is.' Ik knikte. Vergeet het. Ik had beloofd het nooit te doen. Hij had beloofd voor altijd bij me te blijven. Dat kutkind.

~Heyy, sorry weer een kort stukje. Ik ben echt te moe.
Xxx

MemoriesWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu