Memories

50

Huiswerk was niet echt het juiste woord voor wat ik ging doen. Maar om vijf uur s'middags was ik precies klaar. Het feestje begon pas om 9. Maar ik fietste met mijn jurk in een tas en mijn haren gekamd en gekruld naar Ymke.
Daar bleef ik eten en precies om 8 uur waren we klaar.

Ja. Het was te chic. Veel en veel te chic. Maar bij een feestje van Macro Dam. Ging iedereen ALTIJD veel te CHIC. Dus ik viel niet uit de toom. Ymke ging in tegenstelling tot mij in een soort pyjama. En viel duidelijk WEL uit de toom.

Ze was oprecht knettergek. Maar ook echt volledig gestoord. Ik wou het haar niet zeggen. Maar ik schaamde me zelfs een beetje.

'Fietsen!' Gilde Ymke. Het begon zachtjes te miezeren. 'Mijn arme jurk.' Zuchtte ik. Voor het enorme hek van het huis van Macro Dam hielden we stil. 'Ik ben zenuwachtig.' Fluisterde ik. Ymke keek me stil aan.

De deuren zwaaide open en een vrolijke Milan kwam me tegemoet. 'Wauwie. Prinses.' Ik schrok zo erg dat ik bijna van mijn fiets afviel. 'Hu hoi.' Hij grijnsde en pakte mijn hand. 'Laat me u begeleidden.'

Ik werd van mijn fiets afgetild en tegen Milan aangedrukt. Oja. Bedacht ik me. Shit. Ik had verkering. Dus ik glimlachte een beetje en keek naar Ymke voor hulp. Die stond in de slappe lach naast mijn fiets. 'Ik. Zie. Je. Zo.' Hikte ze. En ze proestte het uit.

Ik keek haar kwaad aan en liet me de enorme villa in begeleidden. Milan was enthousiast aan het praten. 'Ik had je moeten vragen he.' Begon hij. 'Waarvoor?' Vroeg ik verbaasd. Hij gebaarde met zijn armen om zich heen. 'Dit feest natuurlijk!' Ik knikte een beetje suf.

Het was snikheet binnen. Er klonk een beetje rare muziek en het rook naar Alchohol. Kortom. Het was een goed georganiseerd feest.

Milan bestelde iets voor me. 'Oke. Prinses. Waar wil je naartoe.' Ik haalde mijn schouders op. 'O.' Grijnsde hij. 'Je wil natuurlijk bij mij zijn.' Ik rolde met mijn ogen.

John en Noah kwam een beetje aangeschoten langs lopen. 'Fakka Amélie.' Begon Noah. En hij sloeg me uitbundig op mijn schouder. Ik kromp een klein beetje ineen bij die klap. 'Hey.' Zei ik maar. Noah keek grijnzend naar Milan. 'Jo vriend. Hoe is je leven?' Milan lachte. 'Altijd goed. Als ik maar bij mijn prinses ben.' Ik beet op mijn lip. Noah fronsde. 'Hu.' Milan gebaarde naar mij en trok me weer tegen hem aan. 'Deze mop hier.' John keek me raar aan. 'Maar Jack.' Begon hij. 'Jack gaat vreemd.' Zei ik kortaf. Milan keek me verbaasd aan. 'Mis ik iets?' Ik schudde mijn hoofd. 'Nee hoor. Irritante ex.' Hij knikte en staarde argwanend naar John. 'Jack? Je bedoelt Jack Weijner.' John knikte. 'O.' Mompelde Milan. 'Daar heeft hij me nooit iets over verteld.' Ik keek omhoog naar Milan gezicht. 'Ken jij Jack?' Milan knikte het pakte mijn hand. 'Goeie vriend.' Mijn lip begon te bloeden. Shit. 'Nou.' Zei ik maar. 'Boeie.' Milan knikte en lachte weer. Weliswaar een beetje minder vrolijk. John en Noah liepen weer door. 'Ik zie jullie nog wel!'

Ik keek naar Milan. 'Kom. We gaan dansen!' En ik trok hem resoluut mee de dansvloer op. Genoeg gedacht en rotjongens. Hij keek me blij aan. 'Zeg Jack maar dat ik hem nooit meer hoef te zien.' Fluisterde ik nog.

2 drankjes en een uur verder plofte ik op de dure bank. 'Ben misselijk.' Deelde ik Ymke mee. 'Hmm.' Mompelde ze terwijl ze de dansvloer afspeurde. Ik was nog best nuchter voor mijn gevoel en voelde me vreselijk trots. Ymke keek me glazig aan. 'Dit is zooo gaaf!' Gilde ze. Iedereen keek haar aan. Dat deden ze zowiezo wel. Maar nu viel het extra op. Ze lag half op de bank met een bekertje in haar hand.

Op haar groene jurk zat een grote vlek. Ik wees ernaar. 'Das zonde.' Ze haalde haar schouders op en wees naar de uitgezakte bloemetjes in mijn haar. 'Ik zag er toch niet goed uit. Jij dan.'

Ik grijnsde en kwam met een klein beetje moeite overeind. 'Kom dansen babe.' Ze kwam met een hand overeind en ik trok haar blind mee richting waar ik dacht dat de dansvloer was. Dat was fout want ik botste keihard tegen iemand op. 'Sorry.' Zei ik en ik lachte uitbundig. De persoon in kwestie leek alleen maar blij. Het was Milan. Dat besefte ik pas toen hij me had opgetild. Hij stonk naar bier en iets anders. 'Prinses.' Fluisterde hij in mijn oor. En schreeuwde daarna naar Ymke. 'Ik leen haar even!' Ik liet me meezwieren en keek een staarde moe voor me uit. Tot ook aan het regelmatige zwieren een einde kwam. We stonden met een ruk stil. Ik wankelde een beetje en keek geïrriteerd op. Recht in donker bruine. Nuchtere en boze ogen.