Memories

44

'MEID IK HOU VAN DIE BOY!!' Gilde Ymke door de telefoon. 'HIJ IS EEN ENGEL!' Ik grijnsde. 'Jaja rustig.' Ymke zuchtte. 'Hoe knap is ie. Op een schaal van 1 tot 10.' 'Dit klinkt als een politie overhoring!' Ik zag voor me hoe Ymke aan de andere kant van de lijn hij hoofd schudde. 'NEE DIT IS 100 KEER BELANGRIJKER.' Ik dacht even na. 'Hoe knap vroeg je?' 'Ja!' 'Hmm knap denk ik 9.' Aan de andere kant van de lijn klonk gevloek. 'Jack was een 10.' Ik knikte en zuchtte. 'Jack is een 10. Jack is. Nou ja gewoon Jack.' Ze mompelde iets onverstaanbaars. 'We gaan shoppen voor dat fissa girl!' Ik schrok op. 'Welk feest?' 'Heb je het nog niet gehoord?' Ze lachte. 'Marco geeft een feest!' Ik aarzelde. 'Marco wie.' Ze zuchtte ongelovig. 'Macro Dam.' Ik fronsde. 'O die van de mega huis.' Ze grijnsde opgelucht. 'Ja die. Iedereen is uitgenodigd. Zaterdag vanaf 10 uur.' Ik keek bedenkelijk. 'Maar ik ken hem amper.' 'Boeie heel Alkmaar komt.' Ik aarzelde nog steeds. 'Maar ik heb niks om aan te trekken.' Ze proestte het uit. 'DAAROM Amélie gaan we ook shoppen.' Ik zuchtte. 'Oke ik geef me over. Wanneer?' Ze grijnsde. 'Morgen. We spreken bij de Only af ja?' 'Ik heb zesde uur.' Dat maakte haar blijkbaar niks uit. 'Okkie. Tot morgen!' Ik drukte haar weg.

Met een raar gevoel in mijn maag liep ik naar mijn bed. Met telefoon pingelde luid in de lege kamer.

Milan💞: slaap lekker

AAA Elena: Heb een appje gekregen van ene Marie. Die uit onze klas. Over een feest. Lijkt me wel leuk. Mensjes leren kennen. Ga je ook mee?

Ik dacht even na. 

Ik aan AAA Ymieee: Heyy is het g als er n nieuwe meisje meegaat morgen. Elena?

AAA Ymieee: Yeass. Love haar.

Ik aan AAA Elena: Ik ga al met n andere vriendin. Maar ik zie je daar!! Ik ga morgen ook met haar shoppen. Ga je mee? Pleasse. Das gezel:)

AAA Elena: Ja leuk! Is die Marie trouwens aardig?

Ik: Volgensmij wel. Ik ging nooit om met de kinderen in de klas. Had mn vriendin buiten school.

AAA Elena: wrm nie?

Ik: Tja geen idee eig. Mr zij leek me nog het aardigst.

AAA Elena: GN

Ik staarde naar het witte plafond. Met het einde van Jack leek een nieuw begin te komen. Toch miste ik hem. Zo heftig zelfs dat ik eeuwig koud leek te hebben. Ik kon niet meer goed nadenken. Maar ik deed vrolijk. Probeerde te lachen. Besloot lief te doen tegen Milan. Ik rilde een klein beetje. Beneden ging de voordeur open en dicht. Er klonken geruststellende voetstappen. 'Ben thuis.' Fluisterde mijn vader. Ik deed alsof ik sliep. Wat moest ik zeggen. Fijn?