Memories

46

De bel rinkelde keihard door het lokaal. De hele klas sprong overeind. De docent praatte geïrriteerd door. Maar ervaring leert. De bel betekend vrij. Daar kan geen docent tegen op. Dus sprintte iedereen het lokaal uit. Ik stond verveeld te wachten op de gang. Waar bleef Elena? Ze liep zachtjes het lokaal uit. Ik bleef ongeduldig staan wachten. Jack en zijn kliekje stonden om de hoek. Ik sleurde haar mee door de hallen naar het fietsenrek. 'He.' Hijgde ze. 'Rustig.' Ik duwde mijn sleutel in het slot en gebaarde naar haar fiets. 'Kom nou maar. Ym wacht.' Ze knikte en propte haar tas in het krat. 'Oke die Ymke dus. Ik vertrouw je volledig he.' Ik knikte. 'Ze is echt aardig. Sinds de basisschool al mijn beste vriendin.' Elena zuchtte. 'Ik weet niet of je het al doorhad maar ik praat niet zo goed met mensen.' Ik grinnikte en maakte een noodrem voor het stoplicht. Achter ons kwam Jack met -uit mijn hoofd gezegd- John aanfietsen. Het rode stoplicht versprong nog steeds niet. 'Weet ik.' Antwoordde ik Elena. 'Ik ook niet weet je nog.' Ik wierp een blik over mijn schouder en fietste vol door rood.

Jack en John stonden aan weerszijden van Elena. Ze keek me chagrijnig aan en wachtte tot het licht groen werd. Toen dat gebeurde fietste ze snel naar me toe. Ik schrok op toen iemand eerder bij me was dan Elena. 'Ben je gek!' Klonk een bekende stem. 'Wil je dood ofzo. Je gaat niet door mij door rood fietsen. Doe normaal.' Ik slikte en keek in de boze ogen van Jack. Hij was van zijn fiets afgestapt. 'Misschien wil ik wel dood.' Zei ik boos terug. 'Dat zou niet heel raar zijn hoor.' Jack werd nu echt kwaad. 'Hoezo ik heb niets verkeerd gedaan!' 'Niets!' Krijste ik. 'Vreemd gaan vind jij niets?' Hij schopte boos tegen een steentje. 'Ik ga helemaal niet vreemd.' Ik schudde ongelovig mijn hoofd. 'Ga je facking ontkennen? Wat was dat berichtje dan.' 'Dat is iemand die me helpt!' De woorden drongen totaal niet tot me door. 'Oke.' Schreeuwde ik. 'Prima. Maar zolang dat meisje je "helpt" rij ik door rood ja?' Ik stapte op de fiets en trapte richting Elena. Ze keek me verbaasd aan. 'Wat een sukkel.' Ik knikte. 'Zeker waar.' En we trapte snel naar de Only.

Ymke stond enthousiast te zwaaien. De piercing in haar neus ging snel heen en weer. 'Amélieetje!' Ze keek naar Elena naast me. 'Jij bent Elena toch?' Elena knikte een beetje onzeker. We stapte snel af en bonden onze fietsen vast. 'Oke Lets start!' Ymke lachte vrolijk naar Elena. Die glimlachte terug. 'Oke ik ga je bijpraten.' Ymke liep hyperactief heen en weer. 'Amélie is echt de saaiste persoon op de wereld. Gaat niet met jongens om. En is mijn bestie!' Elena lachte. 'Je moet haar een beetje uitdagen.' Vertrouwde Ymke haar toe. 'Nou hehe.' Riep ik verwijtend. 'Ik sta er zelf bij hoor.' Ymke grijnsde naar me. 'Je moet de waarheid onder ogen zien.'

We liepen een of andere rare winkel binnen. Ik was er nog nooit geweest. In de etalage hingen alleen maar glimmende gala jurken. 'Ym wat is het thema?' Ze grijnsde. 'Cocktail.' Wat was dat nou weer voor een thema. 'Dat is hartstikke chic.' Ze dartelde heen en weer tussen de jurken. 'Het is wel Macro Dam he. Volgensmij is het feest in een soort balzaal.' Ze was totaal geen jurken mens. Maar ze vond het geweldig mij aan te kleden. Ik was meestel haar paspop. Elena keek op. 'Cocktail. Hoe kun je daar nou iets leuks bij verzinnen?' Ymke dacht na. 'Ik ga in mijn oude groene jurk.' 'Whaaat? Dat is toch niet cocktail.' Riep ik verbaasd. Ze zou echt niet normaal uit de toom vallen. Alsof ze naar een gala een jogging broek aandeed. Stel je voor. Ze grijnsde. 'Daarom juist. Dan val ik tenminste op. Bovendien staat chic mij echt niet.' Ik rolde met mijn ogen maar Elena. Die grinnikte en pakte een gouden jurkje. 'Deze is leuk! Trek eens aan. Hoe chicer hoe beter.' Ik was vandaag dus paspop voor twee mensen. Ik zuchtte. 'Ja vast.' Ymke kwam aanrennen met een rare spelt. 'Deze moet je in.' Ik draaide de roos in mijn handen. 'Dat ding is groter dan mijn hoofd.' Elena pakte een dunnere. 'Precies goed!' Ik liet me meesleuren richting de pashokjes. Dit werd een lange dag.

Ik kauwde op het het stokje van het waterijsje dat ik binnen vijf minuten op had. De zon scheen tussen de hoge huizen door en het water glinsterde. Elena en Ymke waren aan het kletsen. Ik was wel blij dat ze het goed met elkaar konden vinden. Ik had een kort gouden jurkje gekocht. Op verzoek van Elena en Ymke dat wel. Ik voelde me er alleen ongemakkelijk in. Ik zuchtte zachtjes. Mijn lippen vormde een strakke streep. Jacks woorden spookte door mijn hoofd. Ik ga helemaal niet vreemd. En nog liegen ook. Hoe laag.

~Heyy, lieve mensjes die tot hier lezen. Heel er bedankt! Ik ben al bezig met deel 2 van deze serie. En met een ander boek. Maar dat zijn jullie vanzelf;) de delen die ik van deze serie ga maken zijn trouwens allemaal appart te lezen. Ik ben ook bezig met een ander boek dat losstaat van deze serie. Druk:)
Xxx