VOLTOOID in 2016
[Dit is deel 1 van de serie: de goodgirl and the badboy. Dit is 'Memories.' Deel 2 is 'Real life'] .
Kan liefde alles overwinnen? Of is er een Limit.
Amélie heeft het moeilijk. Net gescheiden ouders en haar enige steun die verdwene...
Ik werd wakker van mijn wekker. Dat haatte ik. Vroeger maakte mijn moeder me altijd wakker. Vroeger. Ik kreunde en drukte hem uit. Moe bleef ik liggen. Tot ik de voordeur hoorde klapperen. Pap was alweer weg.
Ik trok een jogginsbroek uit de kast en zocht in de kast naar de cornflakes. De schaal die ik had klaar gezet vulde ik tot de rand. Net zoals de avond ervoor opende ik de koelkast. En net als toen kwam ik tot de conclusie dat er niks inzat. Ik draaide me om naar mijn schaal cornflakes. Bah. Cornflakes zonder melk. Ik sprintte de trap op en pakte mijn schooltas. Ik at op school wel wat.
Elena stond hijgend voor mijn neus. 'Hoi.' Begon ik. 'Waar is dat feest?' Ze keek me verwilderd aan. De woorden sijpelde langzaam bij me naarbinnen. 'Feest?' Vroeg ik verbaasd. Ze knikte geïrriteerd. 'O feest.' Mompelde ik. Ze pakte mijn arm en sleurde me naar de deur. Er hing een groot rood poster. 'Hu.' Vroeg ik terwijl ik mijn ogen samen kneep. Elena keek me chagrijnig aan. 'Dat fe-eest.' Ik haalde mijn schouders op en las de tekst.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Bij Macro Dam. Hoezo?' Ze keek me chagrijnig aan. 'Ik dacht dat het gewoon een huis feest was ofzo. Geen facking groot bal.' Ik keek haar nietszeggend aan. 'Het is geen bal.' Ze wees naar het felrode poster. 'Nou zeker geen huis feestje.' Ik knikte. 'Wat ga je nu doen dan?' Ze keek me met grote ogen aan. 'Ik ga niet natuurlijk.' Ik zuchtte. 'Zo vreselijk is het nou ook weer niet.' Ze keek me verbaasd aan. 'Maar zoveel mensen!' Ik grinnikte zachtjes. 'Gewoon niet praten.' Ze trok een wenkbrauw op en duwde de deur open. 'Gezellig.'
Ik liep langs de enorme trappen richting de kluisjes. De enorme trappen. Trappen. De laatste keer dat ik daar langs was gelopen liep ik met iemand anders. En op dat moment besefte ik. Dat ik door de hoofdingang naar binnen was gegaan.
