Memories

36

Ik keek de aula rond. Jack legde zijn hand op mijn schouder. Ik tintelde onder zijn aanraking. Zijn vrienden zaten aan een tafeltje vlak naast de kantine. Eentje floot toen hij Jack en mij zag. 'Kom je alsjeblieft mee?' Smeekte hij in mijn oor. Ik liet me begeleiden naar het tafeltje. De zenuwen gierde door mijn lijf. Wat moest ik straks zeggen. Jack lachte naar zijn vrienden. 'Dit is Amélie.' Een grijnsde. 'We hebben veel over je gehoord.' Jack sloeg hem tegen zijn schouders. 'Hou je mond.' Siste hij. Ik glimlachte. Jack had over me verteld. Al snel begonnen ze te praten. Over voetbal geloof ik. Ik volgde het niet echt. 'En?' Fluisterde Jack in mijn oor. 'Ze vallen mee.' Fluisterde ik terug. Eentje had ons in de gaten. 'He niet fluisteren met ons erbij!' Degene die vertelde dat hij veel over me gehoord had begon te grijnzen. 'Vertel. Wat zitten jullie te smiezen. Plannen maken voor vanavond?' Jack zuchtte overdreven. 'Amelie vertelde net dat jullie vanbinnen gelukkig niet zo lelijk zijn als van buiten.' Ik voelde mijn wangen rood worden. Hoe zouden ze reageren. De jongens keken me ongelovig aan en gingen daarna stuk van het lachen. 'Oke Amelie ik ben dus Sybren.' Zei de jongen die begonnen die tot nu toe het meest had gepraat. Ik lachte zachtjes terug. Eigenlijk was ik liever de stille vriendelijke. Maar hij leek me best oke. Een jongen met pikzwarte haren heette Noah. Degene die tot nu toe niks gezegd had en me chagrijnig aankeek heette Aron en degene met wie hij zat te praten John. Dat onthield ik wel. 'En.' Begon Noah. 'Hoeveel boys heb je al gezoend.' Ik schrok van de vraag maar probeerde nonchalant te reageren. Ik beet op mijn lip. Jack was de enige. Dat wist hij. Ik voelde me langzaam rood worden. Jack kneep in mijn hand. 'Tja dat zou je wel willen weten he.' Zei ik een beetje te overdreven. 'Maar nee je maakt geen kans.' Sybren maakt een geluid alsof hij heel veel pijn had en klopte Noah op zijn schouder. 'Gedist door een girl ouwe.' Gelukkig kon Noah er zelf ook om lachen en de spanning verliet al snel mijn lichaam. Maar toch voelde ik me niet op me gemak. Het waren niet mij type kinderen. Ze waren luidruchtig, hadden aandacht nodig, deden stoer en arrogant, hadden meisjes voor 1 nacht. En er waren nog veel meer redenen. Ik had eigenlijk geen idee waar ik mee bezig was. Schoot het door mijn hoofd. Maar. Besloot ik. Dat was de laatste dagen vaker het geval. En het had. Tot nu toe dan. Alleen maar goed uitgepakt.

Jack moest na school snel weg. Ik keek naar hem terwijl hij snel zijn fiets pakte. Hij keek me een beetje onzeker aan. 'Hey.' Ik keek op. 'Ja?' 'Morgen geeft Aron een feest bij hem thuis.' Ik overdacht even wat hij zei. 'Als je het leuk vind he.' Hij keek me nerveus aan. 'Wil je met me mee?' Ik glimlachte. Hij aarzelde weer. 'Het is wel. Met drank enzo.' Ik grinnikte. 'Komt goed.' Hij lachte. Duidelijk opgelucht. 'Ik kom je om negen uur halen ja?' Ik knikte en hij gaf me een vlugge kus. 'Tot morgen!'

Thuis plofte ik neer op de bank. Ik had Jack nog niet kunnen vertellen dat Stephanie achter de arrestatie van zijn broer zat. Ik wist ook niet of dat heel slim was. Met een wee gevoel in mijn maag zappte ik door het tv. Ik kon alleen maar zuchten. Het leven was in een keer ingewikkeld. Jemig. Hoe veel kon je leven in kortte tijd veranderen.

~Heyy, ik had ff n plaatje nodig van n groepje jongens. Het zijn niet echt BADboys maar hé het is Nederland he.
Xxx