The Forgotten Groom (AWESOMELY COMPLETED) #Watty's 2015

Siargao And Sunset

SEVENTEEN

He held my hand tightly. Nakasakay kami ngayon sa kotse at hindi ko alam kung saan kami papunta ngayon. Not as if I care. Kahit saan niya ako dalhin, basta si Chance ang kasama ko, ayos lang.

Hinilig ko ang uloko sa balikat niya. Tiningnan niya ako bago hinaplos ang buhok ko.

"Hey." he grinned. Ilang beses akong kumurap dahil biglang nanlabo ang paningin ko. Sudden dizziness overtook my system. Nanlamig ang balat ko at napahigpit ang hawak ko sa kamay niya.

"Daphne." his voice was laced with urgency. Pilit kong tumingala at ngumiti. Punong puno ang mukha niya ng pag-aalala.

"I'm fine. Nahilo lang ako Chance." pilit akong ngumiti sa kanya. Nakatitig pa rin siya sa akin. Hindi niya inaalis ang tingin niya sa akin. I sighed.

"Chance, ayos lang talaga ako." natatawa ko ng sabi. Tumaas ang kilay niya bago ako hinila papalapit sa kanya. Inakbayan niya ako at hinawakan ng mahigpit.

I just let myself dream of a place that is filled with ever afters, forever and happy endings. A place that would make me end with Chance. A place where my death doesn't exist.

"Do you read Greek myth Love?" biglaan niyang tanong. Napatingin ako sa kanya.

"Huh?"

"There is a story in Greek Daphne. It was called 'Orpheus and Euridice'. Love story siya, wag kang mabore. Alam ko namang hopeless romantic kang babae ka." natatawa niyang sabi. I playfully punched his shoulders.

"Orpheus and Euridice. Kapag naririnig ko ang pangalan nilang dalawa, naiisip ko tayo." huminga siya ng malalim and I felt him shudder.

"Orpheus loved Euridice so much. Euridice fell inlove with him too. But their love was short lived Daphne."

Nanigas ako sa sinabi ni Chance. Mapait akong napangiti sa klase ng takbo ng usapan naming dalawa.

There's no hope for me isn't it?

"Euridice died. Sa mismong araw ng kasal nilang dalawa ni Orpheus namatay siya. Alam mo ba kung anong ginawa ni Orpheus?" he smiled radiantly at me.

Tumaas ang kilay ko bago umiling. He touched my cheeks and smiled.

"Orpheus went to the underworld. Imposble para sa isang tao ang pumunta sa lugat ng mga patay. But off he went. He never cared kung mapapahamak siya. He never cared kung may mangyayaring masama. He only cared for one thing. He only cared about Euridice.He begged to Hades. Begged for her life. Nagmakaawa siya kahit na imposible. He was willing to be destroyed. Kahit ano, basta para sa babaeng mahal niya ibibigay niya." huminga siya ng malalim bago pinaglaruan ang mga dalirI ko.

"Ayaw kong maniwala sa imposible Daphne. One look at you and I see my forever. One look at you and I know I am meant for you. So impossibilities doesn't mean a lot to me. Ikaw lang ang mahalaga." he grazed his thumb on my lip.

"Chance.." pinigil kong umiyak. Ayaw kong umiyak dahil alam kong masasaktan si Chance kapag umiyak ako sa harapan niya. Pero hindi ko mapigil ang luha ko. Hearing Chance say those words, pakiramdam ko nawawala lahat ng sakit ko. Nawawala lahat ng problema. Na pwede kaming dalawa sa huli. Pero alam kong imposible at yun ang masakit. Dahil alam kong hindi talaga pwede at haggang dito lang kaming dalawa. Na hanggang dito lang ako at hindi kami ang para sa isa't isa.

"Chance, may itatanong ako." bulong ko. He looked at me.

"Ano?"