The Forgotten Groom (AWESOMELY COMPLETED) #Watty's 2015

Miracles In December

NINETEEN

Fight for what makes you happy.

Pagkagising ko ngayong umaga, ang mga salitang iyon na ang unang pumasok sa isipan ko. Fight for what makes me happy. Chance is my happiness.

Am I prepared to take the risk? Alam kong masasaktan ko si Christian kapag namatay na ako. Pero mas masasaktan ko siya kung hindi ako lalaban. I have to fight, pero natatakot ako sa magiging resulta. Hindi ko pa siya kayang iwan.

I have never loved a man so much as I love Chance. Mahal ko siya at gusto kong ingatan siya sa lahat ng bagay na pwedeng makasakit sa kanya. At isa na ako doon. Gusto ko lang namang kalimutan na may sakit ako at malapit na akong mawala. Gusto ko lang maibalik kami sa dati habang may panahon pa ako.

But I can't run away from my disease.

Yesterday, habang nakatingin kami sa araw, I have realized something. Akal akong naniniwala ako sa hope at sa chance, pero hindi pala. Akala ko lang naniniwala ako pero nung dumating ang sakit ko ay agad na akong bumitaw. Dyllan is right. Hindi pa man nagsisimula ang laban, sumuko na ako. Tinanggap ko na na hanggang dito na lang ako. Pero hindi na ngayon. Lalaban na ako. Maniniwala na ako sa pangalan naming dalawa ni Chance. I will fight. At kung matalo man ako ayos lang, ang mahalaga lumaban ako. Lumaban ako para sa aming dalawa ni Chance. Para sa forever na pangako ko sa kanya.

"Hello, Di." Bati ko sa kabilang linya. Narinig ko ang pagtigil niya sa pagtatype.

"Daph. How are you?"

"I'm great. Look Di, medyo nagmamadali ako. Kailan ang uwi ni Dyllan?"

Matagal nanahimik sa kabilang linya. I heard Diamond sighed.

"Tatlong araw na mula ng nakakauwi siya Daph. Perks of having a honeymoon. Nakakaligtaan mo na kami." natatawang sabi niya. I giggled pero agad din akong tumigil dahil baka magising ko si Chance. Tiningnan ko siya pero hanggang ngaon ay tulog pa rin siya.

"Tingan mo, willing pa rin ba siyang gawin akong guinea pig para sa research niya?" I meekly asked. Napatigil si Diamond sa pagtawa ng marinig ako.

"You'll do it?" she asked me, disbelief was laced on her voice.

"Yata? I have to talk to Dyllan."

Nakagat ko ang labi ko sa sinabi ko. Hindi pa ako sigurado kung ano na ang susunod kong hakbang. Half of me wants to do the operation while the other half wants to die peacefully.

"Hindi ka pa rin sigurado?" mataray niyang tanong. Hindi ko na kailangang sumagot. Diamond knows me the way she knows the back of her hands. Kilala niya ako.

"Why can't you just do it for Chance?" tanong niya sa akin. The mere mention of his name made me alert. Huminga ako ng malalim bago wala sa sariling tumango.

"Pupunta ako diyan." Matatag kong sabi. Yes. I'll do it. I'll take the risk. Para kay Chance.

Diamond choked ng marinig niya ulit ako. Lumakas na ang boses niya ng magsalita siya ulit.

"Ngayon na? Pero nasa Siargao ka."

"Kakausapin ko lang si Dyllan." I bit my lip at lumabas na ng kwarto. Sinipit ko ang phone sa tenga ko bago kumuha ng isang maliit na sticky note. Nagsulat ako doon ng letter na makikita ni Chance mamayang pagkagising niya. Baka mag-alala yun kapag wala ako.

"Fine. Hintayin kita sa aiport." Diamond said. Sumangayon na lang ako. Nagbihis na ako at naghanda. Palabas na sana ako ng mahagip ng paningin ko ang DSLR ko. Agad ko iyong kinuha. Pumasok ako ng banyo at hinanda ang tripod at ang DSLS. Tumayo na ako ng nagsimula ng magrecord ito.