BENİM DÜNYAM #wattsy2014

-28-

 

"Jenny!"

"Ricky git burdan"

"Hayır seni çıkartıcam sana hiçbir şey olmayacak."

"Hayır gidin büyükannen seni affetmez yoksa git Ricky!"

"Hayır asıl o beni böyle olursa affetmez  seni kurtaracağım."

ricky'yi izlemeye başladım etrafına bakınıyordu bir yol arıyordu gözü bir an da kapı kilidine çarptı.

"Yanın da hiç anahtar olan var mı?"

Rob: bende var ama buraya uymaz bu gibi kapılara gümüş değdirmen yeterli.

Ed:Gümüşü nerden bulacağız?

Ricky boynundaki kolyeyi çıkartıp kızgın demire yanaştırdı.

"Anahtarı ver Rob."

Rob anahtarı attığın da Ricky'nin bir eli kızgın demirde olan kolyede bir eli ise altına tuttuğu anahtarda.

"Seni kurtaracağım Jen."

"Ricky git burdan kendine zarar veriyorsun gitt!!"

Ricky'nin eli damlayan gümüşle kızarıyordu anahtarı gümüşle kaplamaya çalışıyordu eğer kapıyı açabilirse güçlerimize kavuşacaktık ki kapının açılması zor gibi Ricky'nin boşuna uğraştığı çok belli.Demirden alevler çıkmaya başladığın da Ricky anahtarın alt kısmını gümüşle kaplamaya çalışıyordu alev eline temas ettiğin de küçük bir inilti çıkarttı.

"Ricky gitt!!"

"Hayır Jen."

Anahtarı gümüşle kapladığın da alevler ayağıma gelmeye başlamıştı acıdan bağırmaya başladım çünkü gerçekten canımı yakıyordu bileğimdeki zincirler bile sıcaklığını derime bastırmıştı diri diri yanarak ölmek hiç hayalim değildi Ricky kapıya koşarak anahtarı sokmaya çalıştı yere telaştan olsa gerek yere düşürüp kafesin dışına gitti ağzından ufak bir küfür savruldu.

"Siktirrr!!"

Arkasına dönüp gözlerimin içine baktı gözleri dolmuştu ve sol gözünden bir damla yaş aktı işte benim tek istediğim buydu beni sevdiğini gösteren bir belirti artık ölmek umrumda değildi Ricky bei seviyordu.Arkasına dönüp anahtara uzanmaya çalıştı ama nafileydi Rob ve Ed sadece bu kafesten kurtulmayı düşünüyorlardı bundan eminim Ricky'ye hiç yardım etmemişlerdi.Ricky doğrulup kemerini çıkarttı ve anahtara doğru fırlattı anahtarı yakınlaştırmak için bir kaç kez daha attı ve sonun da ulaşabilmişti kapıyı bu sefer dikkat ederek kapıya sokmaya çalıştı ben yarı baygın bir halde Ricky'ye baktım sıcaktan nefret ederdim ve şu anda yanıyorum.Kapı açıldığın da güçlerimi hissetmem yavaş yavaş geldi Ricky koşarak yanıma geldi ve zincirleri kırmaya çalıştı daha tam olarak güçleri yerine gelemediği için başaramamıştı yanma etkim daha azaldığın da biraz kendime gelmiştim sanki ama gene de bir şey yapmaya güçüm yoktu Ricky sol ayak bileğimdeki zinciri kırıp sağ ayağmdakini de kırdı en sonun da hepsini kırdığın da üstüne düşmüştüm bunun farkındaydım ama engelleyemiyordum çünkü hala canımın yandığını hissediyordum.

Kafesten dışarı çıktığımızda ben Ricky'nin kucağın da yarı baygın bir halde yatıyorum ne Rob ne de Ed vardı tekçe Ricky'yi yuhlayan bir Brooks ailesi ve bana nefretle bakan kuru bir topluluktan ibaretti Ricky bileğime dokunduğun da yaralarım sanki daha iyi oluyordu.

"Şimdi gözlerini kapat ve bana sıkıca sarıl Jen."

Ricky'ye olağanca gücümle sarıldım kokusu daha bir derindeydi her şey daha da güzel olmuştu sanki baharda çiçeklerle dolu olan bir yere açılmıştı kapılar.

"Gözlerini aç Jenny."

Gözlerimi açtığım da hayal ettiğim gibi bir evdeydim dışarıda yaz havası vardıbir yanı deniz manzaralı bir yanı çiçek manzaralı bir evdi Ricky beni yatağa yatırmıştı ve yanın da bir oktor vardı elinde kremle yanıklarıma pansuman yapıyordu Ricky tertemiz giyinmiş bir şekil de bana gülümsüyordu.

"Nasılsın  Jen?"

"Çok iyi."

Doktor bana gülümseyerek baktıktan sonra kalkıp odadan çıktı Ricky de onu geçirmek için aşağı indiğin de deniz manzarasına bakıp ilk defa her şeyin yolun da olmasına sevindim ya da ben böyle düşünüyorum gene her şey bozulacak biliyorum beni tekrar bulacak ve öldürmeye çalışacak ve ben ölmezsem her gece çığlık sesi Ricky'ye duyulacak ama en azından bir süre Ricky ile vakit geçirebileyim ona sarılayım ne bileyim özlemimi gidereyim bu hiçbir zaman geçmeyen bir özlem ama onun yanından ayrılmak istemiyorum.

"Ben de Jen."

Kafamı kapıdan yana çevirdiğim de Ricky kapıya yaslanmış bana bakıyordu.

"Gene mi aklımdasın?"

"Hiç çıkmıyorum ki."

"Ne kadar gurur verici bir şey, bir de söylüyorsun."

"Benim için öyle ne düşündüğünü neyi sevdiğini her şeyi bilmek istiyorum."

        Yanıma yaklaşıp yatağın kenarına yaslandı kafamı göğüsüne yaslayıp elini tuttum.

"Çok acıyor mu?"

"Seni düşündüğüm an ki kadar değil senin iyi olduğunu bilmem bana her şeyi unutturuyor."

Kafamı kaldırıp ona baktığım da gözleri dolmuş gibiydi.

"Özür dilerim ben aptalın tekiyim seni koruyamadım sana söz vermeme rağmen bunu başaramadım benden daha iyilerini hak ediyorsun Jen."

"Hayır Ricky saçmalama sen orda olmasaydın ben ölüyordum ne Ed ne de  Rob'un umrundaydım."

"Ben seni bulmasaydım kimse sana ulaşamayacaktı belki de benden uzaklaşman gerek Jen bunun için ikimiz de birbirimizden uzaklaşacağız birbirimizin nereye gittiğini bilmeden gideceğiz."

Konuşmasını zar zor bitirmesini bekledim sesi titriyordu belliki o da çok acı çekiyordu o yüzden zorlamanın anlamı yok benim yüzümden ailesine düşman oldu canından oluyordu ki zaten şu an acı çekiyor her tarafı yara bere içinde rahat bir hayat yaşayamıyor.O mutlu bir aile kurmayı hak ediyor.

"Haklısın Ricky böyle ikimiz de mutlu olamayacağız hep birbirimiz için korkacağız ne kadar inkar etmeye çalışsak da hiç bir şey yolunda gitmeyecek ve en sonun da ikimizden biri ölecek ve geride kalan da onunla birlikte ölecek. Ne gerekiyorsa yapalım yeterki daha fazla acı çekmeyelim."

"Seni seviyorum Jen çok seviyorum."

Bu sözler göz yaşlarıyla birlikte ağzından tane tane çıkmıştı ve gerçekti yani ben gerçek olduğuna inanıyorum o beni önemseyen tek kişi ama onu da kaybedeceğim biliyorum buna mecburum onu seviyorsam bunu yapmak zorundayım.

"Son bir isteğim var Ricky bu gece sabaha kadar sana sarılıp uyuyayım sonra ikimiz de yollarımıza gideriz."

 "Tamam Jen."

Gömleğini çıkartıp pikenin içine girdi saatlerdir uyumuyorduk sadece birbirimize bakmakla yetiniyorduk Ricky de hiç farketmediğim özellikleri şimdi fark ediyordum iyice süzüyordum onu aklımdan hiç çıkmaması için yüzünü bir daha unutmamak için.sabaha karşı uyuyakalmıştı o uyanıkken gidemeyeceğimi biliyorum dudağına eğilip ufak bir öpücük kondurdum yataktan kalkıp dolaptan giyecek bir kaç parça eşya aldıktan sonra kapdan sesssizce çıkıp doğuya doğru gitmeye başladım yürüdükçe yollar daha uzuyordu sanki  Ricky'nin kokusu ve sıcaklğı gidiyordu olması gereken de buydu sanki ama unutmaya çalışmam imkansız olurdu alışmam gerekti...

Gelecek bölümden(29)

"Buraların yabancısı olmalısın ufaklık."

"Evet daha yeni geliyorum siz kimsizniz?"

"Ben rahibe  teodora bu kasabada olan biten her şeyden ben haberdar olurum."

"Tanıştığıma memnun oldum ben jenny kısaca jen derler."

"Adını duydum EVANESCENCE."