Loving the Ruthless Wave

Kabanata 3

Kabanata 3

Cold

I am already in pain whenever he will treat me differently from others. The way he speaks ill and be annoyed, the way he yell at me, that was all painful.

That was all very painful.

Hindi ako bulag. Nakikita ko ang pagkaka iba ng pag trato niya sa akin at sa ibang mga tao. Alam ko, matagal ko ng alam pero hindi ako kumikibo.

I am trying to understand the situation. I am trying to understand where he is coming from but I just can't get it.

Hindi ako tanga para hindi malaman na mayroong kakaiba. Na baka may galit talaga siya sa akin. On the second thought, baka nga tanga rin talaga ako dahil hinahayaan ko siya na ganoon.

I didn't know that he got something more up on his sleeves. I never thought that today will be the most painful one.

He could have just accepted it politely and throw it when I am not looking but he chose to do all of that in front of me.

I grew up admiring him but he grew up hating me.

I don't understand!

I don't understand why he is always mad at me. All I ever wanted is to be close to him. I just wanted to make him happy.

Napatingin ako sa namumula kong kamay. Medyo nangingitim na rin ang gilid nito. Mukang magpapasa pa ata.

Masakit ang kamay ko dahil sa pagkakahampas niya. Masakit na rin ang mata ko dahil kanina pa ako umiiyak.

Nagpatuloy ako sa pagtakbo hanggang sa makalabas ng paaralan.

Open gate ngayon dahil sa program. Pwedeng lumabas at pumasok kahit anong oras. Hapon naman na ngayon kaya ibang mga activities nalang ang nagaganap.

Hindi ko alam kung saan ako pupunta, basta nagpatuloy lang ako sa pagtakbo palayo sa eskuwelahan.

My vision is blurry making it harder for me to see the road.

I don't care, I want to get out of here.

Sobrang bigat ng damdamin ko. Para bang pinatay niya ang puso ko.

Dinala ako ng aking paa sa pinaka malapit na park.

I went on the bench and slowly sit there.

Tahimik akong umiyak at nilingon ang mga batang naglalaro sa buong park.

Mayroong magkakaibigan na naghahabulan, may naglalaro sa swing, mayroong nagpapadulas at ang iba ay masayang nag uusap.

I bitterly smiled at the view.

Bigla kong naalala si Arry, my one and only friend. Kung sana ay nakipaglaro nalang ako kasama siya, baka hindi ako umiiyak ngayon.

Maybe I should focus more on studying and playing. I am too young for all of this. I should be playing like these children.

These pain? I shouldn't be feeling all of this if only I will divert my attention to something that can make me happy.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal na umiiyak doon pero pag angat ko ng ulo ko ay mayroon akong nakitang puting panyo sa aking harapan.

Nagtataka akong tumingin sa taong nag abot nito sa akin.

I saw a cute boy smiling at me. He's about my age. Matangkas at maputi. Mayroong makapal na kilay at matangos ang ilong.

Tinitigan ko siya. Sumisinghot pa ako habang pinupunasan ang mga luha ko na patuloy na tumutulo.

"A girl as beautiful as you shouldn't be crying alone in a happy place like this park."