Loving the Ruthless Wave

Kabanata 23

Kabanta 23

Start

I saw one red rose on the side table when I woke up. It is placed in a tray along with the food. There is also a letter with it. Inuna kong buksan ang sulat.

I'm sorry.

Yan lamang ang nakita kong nakasulat sa isang maliit na kwadradong papel. I know for sure that, that is from Apollo. Kinuha ko ang bulaklak na kasama nito at marahang inilapit sa aking ilong para amuyin. Tahimik akong naglakad palabas para pumunta sa teresa ng kwarto bitbit ang tray na may lamang pagkain.

I silently sit there while looking at the flowers blooming in our garden. It is still so early in the morning. Ang sinag ng araw ay hindi pa mahapdi sa pakiramdam. Ang ilaw nito ay marahang tumatama sa aking balat. The cold breeze sent shivers down the spine. Ang manipis na damit ko mula kagabi ay mas lalong nagpadagdag sa laming sa aking katawan. It is the same black strapless dress from last night. Hindi na ako nakapag palit dahil nakatulugan ko na ang pag iyak.

Tahimik kong dinama ang payapa at maaliwalas na paligid.

I then wonder if Apollo mean it. This is the first time that he apologized for hurting me. I don't know what changed his mind. Did he realize it now?

Alam kong hindi ko kayang magtanim ng sama ng loob sakanya. Hindi pa man siya humihingi ng tawad ay pinatawad ko na siya. My heart is trained to forgive and understand him always. My heart is his slave. I am chained to him, and I will forever be tied up in love with Apollo.

I know that for sure.

"I'm fine Arry. Sorry kung hindi na ako nakapag paalam sayo kagabi. Inantok ako kaya umuwi na ako. Hindi naman kita mahanap kahit saan kaya umalis na rin ako." I lied.

Mukang wala naman siyang alam tungkol sa nangyari kaya hindi ko na rin sasabihin. Hindi niya na rin dapat pang malaman dahil alam ko naman na magagalit lang siya.

I heard her sigh.

"I got so worried. Akala ko kung ano na ang nangyari sayo. Why didn't you text me? Hinatid sana kita. Saan ka sumakay? Nag commute ka ba?"

"My phone got drained. I hired a cab pagkalabas sa bar. Hindi rin kita natext agad kanina kasi medyo nahihilo pa ako."

Tahimik akong naka upo sa sala. Pinaglalaruan ang mga unan sa aking tabi. Apollo is not around. Mula kagabi ay hindi ko siya nakita. I don't know where did he go or what he is doing. He didn't call or text me. The only thing he left was the letter, rose and the breakfast. Aside from that, I don't know what he is up to.

Hindi ako sigurado kung pumasok siya sa kumpanya. He said he is on leave but I don't know if he changed his mind.

"Hindi ko pa pala nasasabi sayo Mavis! Rico is in the Philippines! Kakauwi niya noong isang araw."

"Really?" I tried to sound surprised.

I don't want her to know what happened last night. Kahit alam ko naman ng naka uwi na si Rico ay pinilit kong pasiglahin ang aking boses. We saw each other last night Arry and it turned to be a disaster.

"Kinukuha niya nga sa akin ang number mo kasi diba nagpalit ka. Gusto niya tayong makita. I'll just schedule our reunion next week. Magpahinga ka nalang muna, paghilumin mo ang mga sugat mo."

"Thankyou Arry."

That day I spend the whole time watching in the kiving room alone. Umorder nalang ako ng pagkain noong tanghali dahil wala akong gana na magluto.

I watch the sun fall down. I watch the sky turn in different colors. The sunset is magical in my eyes. Pinapakita kasi nito na kahit gaano pa kalupit, kahirap at kalungkot ang mga pangyayari sa iyong buhay, darating rin sa punto na mayayari itong lahat.