Loving the Ruthless Wave

Kabanata 8

Kabanata 8

Try

Ilang linggo kong iniwasan na mapalapit kay Apollo at Nichole. Sa sobrang sama ata ng loob ko ay hindi ko kayang makausap sila. Tuwing kakausapin ako ni Nichole ay tanging iling at tango lamang ang isinusukli ko sakanya. Iniiwasan ko silang lahat kahit ang malalapit kong kaibigan na sina Rico at Arry.

I am being unreasonable but I only wanted to be alone. I needed time to be okay again.

I wanted to rest my heart. I just wanted a break from everything. I am so tired and drained. Pagod na pagod na akong magmakaawa at ipagsiksikan ang sarili ko sa mga taong ayaw naman sa akin. I just wanted to rest even for a bit. I wanted a peace of mind. I needed to rest my soul. I am tired of everything. Pakiramdam ko ay naiwala ko ang sarili ko at kailangan ko itong hanapin.

Kailangan ko ng katahimikan.

"Mavis do we have a problem?"

Isang araw ay hindi na napigilan ni Rico ang lumapit sa akin at magtanong.

"Huh? Wala naman Rico bakit mo natanong yan?"

Nginitian ko siya bago ko ibinaling ulit ang aking pansin sa mga libro sa aking harapan.

"Mavis?"

"Yes?"

Hindi ako nag angat ng tingin at nagpatuloy lamang sa pagbabasa ng mga libro.

"Iniiwasan mo ba ako?"

Nag angat ako ng tingin sakanya. I equalled his serious stare as I answer his question.

Yes I am avoiding you Rico. Not just you but all of you. All of you. But I won't tell you that.

"Of course not! I am just quite busy this past few days."

Nginitian ko siya bago ako nagsimulang magbasa ulit. This is where I needed to focus. My studies.

"If you need anything, just call me and I will be there for you. I am always here when you need me."

"Thankyou Rico but I am fine."

Sa mga sumunod pa ulit na mga araw ay tanging pag iwas lang sa kanilang lahat ang ginagawa ko. Hindi ko alam kung gaano ko ito katagal na gagawin pero sa ngayon ay hahayaan ko muna silang lahat.

"Mavis.."

Bago pa man maituloy ni Raniarry ang sasabihin niya ay inunahan ko na siya. I know I am being unfair to her and to Rico for acting like this but I just can't help it.

Ayoko na pati sila ay pinoproblema ang mga problema ko. Hindi sila dapat nahihirapan tulad ko.

"Hindi ako sasabay Arry. Mauuna na akong umuwi sa inyo ni Rico dahil susunduin ako ni mommy."

"Pero bukas? Sasabay ka na bang kumain?"

"I'll try Arry. Titingnan ko kung wala na akong gagawin."

"Alright. See you tomorrow."

"Babawi ako next time. See you. Just send my regards to Rico."

Nginitian ko siya at niyakap. Mabilis ko siyang tinalikuran at halos takbuhin ang daan palabas ng university.

You mean nothing to me

You mean nothing to me

You mean nothing to me

Those words from him keep on echoing on my mind since then. It still pains me to death. I can't look at them because of that.

I feel so worthless.